Ιδού µία ενδιαφέρουσα προοπτική για τους πολιτικούς, ξένους και Ελληνες. Τους έχουµε συνηθίσει -όταν εγκαταλείπουν τον πολιτικό βίο- να γράφουν βιβλία µε όσα βίωσαν σε αυτόν. Εχουµε µπόλικα παραδείγµατα. Πρόσφατα είναι τα βιβλία της Ανγκελα Μέρκελ, του Σόιµπλε και λίγο παλαιότερα -και εκ του περιεχοµένου σαφώς πιο ενδιαφέρον- του Ντέιβιντ Οουεν, πρώην υπουργού Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, ο οποίος έγραψε γι’ αυτούς που ήταν στην εξουσία, καίτοι ασθενείς. Τον Μπάιντεν δεν τον πρόλαβε.

Στην Ελλάδα η πλέον πρόσφατη απειλή για συγγραφή βιβλίου προέρχεται από τον πρόεδρο νεοσύστατου και φιλόδοξου κόµµατος -του Κινήµατος ∆ηµοκρατίας-, Στέφανο Κασσελάκη. Πολλοί µπορεί να πουν ότι αυτός δεν εγκατέλειψε την πολιτική, όπως αυτοί που αποφάσισαν να γράψουν βιβλίο. Λάθος. Το γράφει αφού εγκατέλειψε -ή αυτό τον εγκατέλειψε- το κόµµα που τον έκανε πολιτικό και µετά αποφάσισε να τον ξεκάνει.

Ας επανέλθουµε στο θέµα, που συνιστά και µία κυριολεκτικώς θεία προτροπή προς κάθε πολιτικό. Η πρόταση προέρχεται από την Αµερική -όπως όλα άλλωστε, σοβαρά και ιλαρά, πλην της παιδικής ασθένειας. Και αφορά την είδηση ότι ο σπουδαίος έγχρωµος ηθοποιός Ντένζελ Ουάσινγκτον εβαπτίσθη και έγινε ιερέας! Οπως αντιλαµβάνεται κανείς συνειρµικά, το παρόν σηµείωµα προτείνει σε πολιτικούς να ακολουθήσουν το παράδειγµα του συµπαθούς ηθοποιού και να περιβληθούν το ιερατικό σχήµα αποφεύγοντας τη συγγραφή βιβλίων. Για ορισµένους θα έλεγα ότι προσήκον θα ήταν να καρούν µοναχοί, για να αποφύγουν και τον κόσµο, στην περίπτωση που αυτός δεν µπορεί να τους αποφύγει. Και για την αποφυγή παρεξηγήσεως, που θα απέτρεπε κάποιους από το να ακολουθήσουν το παράδειγµα του Ντένζελ, δεν χρειάζεται να είναι έγχρωµοι. Εκτός ίσως από όσους τους έχουν µαυρίσει σε εκλογές.

Φαντάζοµαι ότι πριν κάνουν ιερέα τον Ουάσινγκτον, αυτός θα εξαναγκάστηκε σε εξοµολόγηση. Μυστήριο που µάλλον δεν θα είναι εύκολα αποδεκτό από τους εγχώριους πολιτικούς, διότι άντε και εξοµολογούνται τις αµαρτίες τους. Ποιος το θέλει; Αν όµως αποδεχθούν την προϋπόθεση αυτή, σίγουρα δεν θα µετανοήσουν για τα καλά που προσφέρει το ιερατικό σχήµα. Πρώτ’ απ’ όλα θα αποκτήσουν τον σεβασµό που δεν έχουν, αν λάβουµε υπόψη αυτά που λένε για τους πολιτικούς οι πολίτες στις δηµοσκοπήσεις. Οχι ότι αυτοί που απαντούν είναι καλύτεροι, αλλά τέλος πάντων. Ο λαός είναι κυρίαρχος και ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Χώρια που θα είναι κατά του διαχωρισµού κράτους και Εκκλησίας.

Έως εδώ καλά. Το µέγα πλεονέκτηµα που θα αποκτήσουν είναι ότι αντί να τους εξοµολογούν οι ψηφοφόροι, θα τους εξοµολογούν αυτοί. Χώρια που δεν θα χρειαστεί να αποστούν από την παλαιά συνήθειά τους του «θα». Θα υπόσχονται τον Παράδεισο. Υπό προϋποθέσεις βεβαίως.