Ήλθε στον κόσμο για να βιώσει την απάνθρωπη όψη του. Μοίρα, κάρμα… Διαλέγει κανείς ανάλογα με τις μεταφυσικές ανησυχίες και πεποιθήσεις του. Την ένιωσε τη βαρβαρότητα του ανθρώπου; Ασφαλώς ναι. Την ένιωσε ο μικρός Άγγελος. Μόνο που η δολοφονική διαδικασία που ακολούθησαν οι «γονείς» του, και κυρίως η μάνα του, κάνει ακόμη πιο αποτρόπαιο και ανατριχιαστικό το μίσος των δύο τεράτων. Για τον απλό λόγο ότι το παιδάκι ένιωθε αυτά που του έκαναν, αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει. Τριών, μόλις, χρόνων, ήταν υποχρεωμένο να υφίσταται τον αρρωστημένο σαδισμό δύο εγκληματιών.

Το σύντομο πέρασμα του μικρού Άγγελου από τη ζωή έχει τέτοια αιτία που θα πρέπει να μας κάνει όλους να μην προσπερνάμε το δολοφονικό συμβάν ως μία ακόμη εκτροπή, από αυτές που συμβαίνουν μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Διότι δεν είναι μόνο αποκρουστικά τα όσα αποκαλύπτονται, αλλά είναι βέβαιο ότι πολύ περισσότερα συμβαίνουν, τα οποία απλώς δεν μαθαίνουμε. Για χίλιους δύο λόγους, και κυρίως από τον φόβο των θυμάτων, την καρτερία τους για λόγους αδυναμίας, την τελική συγχώρεση που δίνουν στους δράστες της εξ αίματος σχέσης τους.

Πάντοτε η συγκριτική στροφή προς το παρελθόν προκαλεί το ερώτημα αν όσα συμβαίνουν σήμερα και αποκαλύπτονται συνέβαιναν και σε άλλες εποχές. Ασφαλώς και η ανθρώπινη μοχθηρία δεν είναι φαινόμενο πρόσφατο - πάντοτε χαρακτήριζε την ανθρώπινη ψυχή. Το αρπακτικό ζώο σκοτώνει για την επιβίωσή του. Ο άνθρωπος ακόμη και για προσωπική ευχαρίστηση.

Το ζεύγος των δολοφόνων του μικρού παιδιού έτυχε προστασίας για τον φόβο του λιντσαρίσματος. Ναι. Διότι δεν είμαστε ζούγκλα. Όμως, θα πρέπει να περιμένουμε την ποινή που θα τους επιβληθεί και για την οποία -όπως και για πολλές άλλες- θα πρέπει να αλλάξει ο Ποινικός Κώδικας, όπως από αυτήν εδώ τη στήλη έχουμε ξαναπεί πρόσφατα. Θα οδηγηθούν στις φυλακές και αυτό είναι μία βεβαιότητα. Εκεί όπου ισχύει και ένας ιδιότυπος κώδικας τιμής μεταξύ των ποινικών. Ένας κώδικας ο οποίος εφαρμόζεται πίσω από τα κάγκελα και που δεν ανέχεται βιαστές, παιδόφιλους, δολοφόνους μικρών παιδιών, αιμομίκτες με θύματα μικρά παιδιά. Το εξίσου βέβαιο είναι ότι δεν θα καλοπεράσει το ζεύγος των σαδιστών δολοφόνων.

Σε άλλες εποχές και σε άλλους πολιτισμούς, όταν η «πρόοδος» δεν είχε κάνει τα σημερινά βήματά της, που μεταξύ άλλων εμπλουτίζει με όλο και νέες «ιδέες» τα διεστραμμένα μυαλά, οι δράστες υφίσταντο αυτά ακριβώς τα οποία είχαν κάνει. Για να διαπιστώσουν οι ίδιοι, δίκην τιμωρίας, πάνω στο πετσί τους αυτό το οποίο προκάλεσαν. Αλλά, όπως προαναφέρθηκε, έχουμε προοδεύσει. Έτσι, η μεγαθυμία των πολιτισμένων έχει αποθρασύνει τους διεστραμμένους. Η μη επιστροφή στο παρελθόν επιβάλλει την εξαφάνιση κάθε ψήγματος επιείκειας της πολιτείας…

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»