Μία από τις υποκριτικές επωδούς του πολιτικού κόσμου και κυρίως των κομμάτων που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, ιδιαίτερα των αριστερών και αριστεριζόντων, είναι ότι έχουν εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.

Μόνο που η εμπιστοσύνη αυτή είναι ολίγον α λα καρτ, όπως αποκαλύπτει η σχετική εμπειρία ετών. Δηλαδή, αν μία δικαστική απόφαση κρίνεται ότι είναι προς το συμφέρον του κόμματος, ώστε να αποφέρει πολιτικά οφέλη, τότε αυτή είναι σωστή και η εμπιστοσύνη προς τη Δικαιοσύνη επιβεβαιώνεται.

Αν, αντιθέτως, η απόφαση δεν συμφέρει κάποιο από τα κόμματα του χώρου που προαναφέρθηκε, τότε η Δικαιοσύνη είναι σκάρτη. Εκτός από την υποκρισία αυτή υπάρχει και η άλλη.

Αυτή που αφορά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και για την οποία κόπτονται. Πάλι τα ίδια αυτά κόμματα του συγκεκριμένου ιδεολογικού χώρου. Όμως αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι δεν νομιμοποιούνται να επικαλούνται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης -αυτό νομιμοποιούνται να το απαιτούν όσοι τη σέβονται- εκείνοι οι οποίοι επιχείρησαν επί των ημερών τους να τη χειραγωγήσουν ή να την κατευθύνουν. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ή και αυτονόμως δικαστικοί έχουν κάνει ανακοινώσεις για τις επιχειρηθείσες παρεμβάσεις από κόμματα του κεντροαριστερού ή αριστερού χώρου καταγγέλλοντάς τες.

Το θέμα που μονοπωλεί την επικαιρότητα -πέραν των σεισμών στις Κυκλάδες- είναι βεβαίως αυτό της τραγωδίας των Τεμπών. Θέμα στο οποίο η κακοπιστία κυριαρχεί.

Όλη η υπόθεση είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης, με όλα τα στοιχεία που υπάρχουν διαθέσιμα και τα οποία δεν μπορούν να αποκρύψουν την αλήθεια, που δεν έχει σχέση με τους κακούς επικοινωνιακούς χειρισμούς της κυβέρνησης τις πρώτες μέρες. Τα πάντα είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης. Ούτε στη Βουλή ούτε στα ΜΜΕ. Επομένως, είτε υπάρχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη είτε όχι.

Σε κράτος με δημοκρατικό καθεστώς και, βεβαίως, σε ευρωπαϊκό κράτος, αφήνονται απερίσπαστες οι αρμόδιες Αρχές, είτε είναι η Δικαιοσύνη είτε εμπειρογνώμονες -διαπιστευμένοι εμπειρογνώμονες, το τονίζουμε-, να διερευνήσουν σε βάθος μία υπόθεση που έχει απασχολήσει την κοινωνία του κράτους αυτού.

Οι εξουσίες είναι ανεξάρτητες και το πολιτικό σύστημα τη σέβεται αυτή την ανεξαρτησία, και κανείς δεν επιχειρεί με ιδιωτικές πρωτοβουλίες, που επιδιώκουν να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα λ.χ. της Δικαιοσύνης, να βγάλει τα δικά του πορίσματα. Το ερώτημα είναι αν, στο συντεταγμένο κράτος που ζούμε, όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και η ίδια η κοινωνία έχουν εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.

Διότι, διαφορετικά, πρόκειται για παρανοϊκή αντίφαση, αυτό που αναδεικνύεται στις έρευνες της κοινής γνώμης για τους θεσμούς. Η κοινωνία να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη απ’ ό,τι στο πολιτικό σύστημα, αλλά να παρασύρεται από αυτούς που δεν εμπιστεύεται και όχι από αυτούς που εμπιστεύεται…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15/02/2025