Πραγµατοποιήθηκε ηµερίδα στο Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα, µε αντικείµενο το αποτέλεσµα έρευνας της Metron Analysis. Η έρευνα αφορούσε τους θεσµούς και ειδικότερα το κράτος ∆ικαίου, τη ∆ηµοκρατία και τη ∆ικαιοσύνη. Ανεξαρτήτως του αν οι έννοιες αυτές είχαν καταρρακωθεί επί των ηµερών του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε µοιάζει ιδιαίτερα υποκριτική η ενασχόληση του συγκεκριµένου Ινστιτούτου του πρώην πρωθυπουργού µε το θέµα αυτό, εν τούτοις αυτή καθαυτή η έρευνα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Που πρέπει να προβληµατίσει το πολιτικό σύστηµα στο σύνολό του.

Ο λόγος είναι ο εξής: Ερευνήθηκε η εµπιστοσύνη των πολιτών στους θεσµούς. Και το αποτέλεσµα ήταν αυτό που επί µία 25ετία και πλέον παρατηρείται σε ανάλογες έρευνες που έχουν κατά καιρούς διενεργηθεί. Τα πολιτικά κόµµατα βρίσκονται στην τελευταία θέση, ενώ στις 6 τελευταίες θέσεις επί συνόλου 14 θεσµών βρίσκονται κυβέρνηση και Κοινοβούλιο. Με άλλα λόγια, το σύνολο του πολιτικού συστήµατος θεωρείται από την κοινωνία αναξιόπιστο και δεν απολαµβάνει την εµπιστοσύνη της.

Αξιοπρόσεκτο είναι επίσης ότι όπως και στις ανάλογες έρευνες περί θεσµών, που είχαν διενεργηθεί κατά καιρούς στο παρελθόν, της λαϊκής εµπιστοσύνης τυγχάνουν οι θεσµοί της Οικογένειας, των Ενόπλων ∆υνάµεων, της Εκκλησίας και της Αστυνοµίας. ∆ηλαδή την εµπιστοσύνη της κοινωνίας προσελκύουν θεσµοί που διακρίνονται για την πειθαρχία τους, τη συντεταγµένη λειτουργία τους και την ασφάλεια που παρέχουν, καθώς επίσης και ο θεσµός της Εκκλησίας που καλλιεργεί την πίστη.

Αν επί ένα τέταρτο αιώνα το πολιτικό σύστηµα δεν έχει καταφέρει να τύχει της εµπιστοσύνης αυτών από τους οποίους ζητεί κάθε φορά τη νοµιµοποίηση, αυτό κάτι σηµαίνει. Και αυτό το κάτι είναι ότι για να συµβαίνει επί τόσον καιρό, το πολιτικό σύστηµα δεν θεώρησε σκόπιµο να διερευνήσει για ποιο λόγο έχει χάσει την αξιοπιστία του! Και αυτό το δηµοσκοπικό στοιχείο, που είναι µάλιστα διαχρονικό, θα έπρεπε να προβληµατίζει τα κόµµατα και τον πολιτικό κόσµο γενικότερα, περισσότερο από τις διαφορές που καταγράφονται στην πρόθεση ψήφου. Η διαχρονικότητα της έλλειψης εµπιστοσύνης συνιστά επιβεβαίωση ότι δεν έχουν ενδιαφερθεί ιδιαιτέρως προς αυτή την κατεύθυνση. Ή, µήπως, αντικατοπτρίζει τη διαχρονική αδυναµία του πολιτικού κόσµου να πείσει είτε για την ειλικρίνεια των προθέσεών του είτε για την αποτελεσµατικότητά του στην αντιµετώπιση των προβληµάτων που ταλανίζουν την κοινωνία;

Τα διαχρονικά στοιχεία των ερευνών παραπέµπουν και σε απολιτικές συµπεριφορές και ισοπεδωτικές αντιλήψεις. Που είναι µία επικίνδυνη προοπτική, στο µέτρο που µπορεί να ερµηνευθεί ως συνεχής αποδοκιµασία του πολιτικού συστήµατος. Πρωτίστως λοιπόν τα κόµµατα πρέπει να προστατεύσουν το σύστηµα αυτό, ανεξαρτήτως του αν, αποκτώντας την εµπιστοσύνη του κόσµου, αποκτούν και τις ψήφους του. Προβληµατίζει πάντως το γεγονός ότι η ανησυχία του πολιτικού κόσµου πάνω στο έλλειµµα αυτό είναι χαλαρή...

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 16/02/2025