Μία πρόσφατη έρευνα (GPO) επιχείρησε να διερευνήσει τις διαθέσεις της κοινωνίας απέναντι στο συστημικό και το αντισυστημικό, δύο έννοιες της μόδας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Έννοιες που ανέδειξε ο «προοδευτισμός», που ως γνωστόν μονοπωλείται από συγκεκριμένη ιδεολογία. Της μπαρούφας.

Ας δούμε μερικά αποτελέσματα της έρευνας αυτής, τα οποία έχουν και ένα αντιφατικό περιεχόμενο, καθώς αναδεικνύεται έτσι ότι η κοινωνία δεν έχει απολύτως κατανοήσει τις έννοιες της συστημικότητας και της αντισυστημικότητας. Για παράδειγμα, θεωρεί η κοινή γνώμη κατά πλειοψηφία ότι η αντισυστημικότητα έχει ένα αρνητικό περιεχόμενο. Κάτι που ενισχύεται ως προς την άποψη αυτή από το γεγονός ότι οι πολίτες, κατά πλειοψηφία, δεν θέλουν πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν την αντισυστημικότητα στη διακυβέρνηση της χώρας. Από την άλλη πλευρά, ένα πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας -και άρα σε αυτό περιλαμβάνονται και όσοι θεωρούν ότι έχει αρνητικό περιεχόμενο η αντισυστημικότητα-, πιστεύει πως μία τέτοια επιλογή αναδεικνύει ότι η κοινωνία διαθέτει αντανακλαστικά και ότι είναι πράξη διαμαρτυρίας. Αν λάβουμε επομένως υπόψη ότι κατά τα άλλα και αρνητικό περιεχόμενο έχει η αντισυστημικότητα και δεν τη γουστάρουν οι πολίτες να τους κυβερνήσουν όσοι την εκπροσωπούν, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα σε σχέση με τα αντανακλαστικά της κοινωνίας. Το συμπέρασμα περιγράφεται πολύ καλά στο ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο ο απατημένος σύζυγος για να εκδικηθεί την άπιστη γυναίκα του αποφάσισε να ευνουχιστεί!!!

Επειδή λοιπόν είπαμε ότι είναι του συρμού σε πολιτικό πλαίσιο οι έννοιες συστημικός και αντισυστημικός, ίσως, θα πρέπει να δούμε και στην πράξη τι εκπροσωπούν. Συστημικό είναι αυτό που εκπροσωπεί κάποιες πάγιες αρχές των αυτονόητων και τα οποία είναι απαραίτητα βάσει της κοινής λογικής να ισχύουν ώστε να λειτουργεί ομαλά μία πολιτεία. Τα αυτονόητα είναι οι νόμοι, οι κανόνες, οι αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης, ακόμη και αν σε ορισμένες περιπτώσεις δείχνουν να μην τηρούνται για λόγους σκοπιμότητας. Εν πάση περιπτώσει, η έννοια της συστημικότητας ταυτίζεται με την έννοια μιας κανονικότητας όπως την αντιλαμβάνεται κάθε λογική κοινωνία.

Το αντίθετο όλων αυτών είναι η αντισυστημικότητα. Εφόσον δε αντιτίθεται σε αυτές τις αρχές και τους κανόνες που εκπροσωπεί η συστημικότητα, τότε το «αντι-» συγγενεύει με την αναρχία. Αν δεν το αντιλαμβανόταν άλλωστε έτσι η κοινή γνώμη θα πλειοψηφούσε υπέρ κυβερνήσεων που να απαρτίζονται από κόμματα που θεωρούνται αλλά και καμαρώνουν να λένε ότι είναι αντισυστημικά!

Πορευόμαστε ακόμη μία φορά -και κάθε φορά που υπάρχουν ευκαιρίες για να λαϊκίσει κανείς-, στον δρόμο της μπαρουφολογίας, που αναδεικνύει κάθε είδους αόριστη έννοια, προκειμένου να προσελκυστούν οπαδοί, ακριβώς επειδή δεν καταλαβαίνουν τις πομπώδεις έννοιες που αυτοί οι επιτήδειοι επικαλούνται. Δικαιολογούνται, πάντως, να παίρνουν όποια ταυτότητα θέλουν, αφού ούτως ή άλλως δεν τους εξασφαλίζει και την εξουσία…

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»