Ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας έκανε μία χυδαία επίθεση στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας με αναφορά σε ένα ευαίσθητο θέμα για κάθε γυναίκα.

Σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος αντέδρασε αποδοκιμάζοντας τα λεχθέντα από τον βουλευτή. Και ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή για διαγραφή άμεσα του βουλευτή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος.

Οποιουδήποτε είδους λεκτική χυδαιότητα δεν έχει θέση στον πολιτικό λόγο. Όμως ενώ υπήρξε άμεση αντίδραση από πλευράς ΝΔ σε όσα απαράδεκτα ειπώθηκαν από μέλος της, ανάλογες αντιδράσεις στο παρελθόν από άλλα κόμματα δεν είδαμε όταν η χυδαιότητα χτυπούσε κόκκινο. Είναι μία διαφορά ήθους στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση -και όχι μόνο- βρέθηκε μετεξεταστέος.

Τι έχει ειπωθεί από τα χείλη επιφανούς στελέχους του και τι έχει γράψει σε βάρος άλλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξεπερνούν κάθε φαντασία όσον αφορά την έννοια του χυδαίου, του προκλητικού και της προσβολής της προσωπικότητας άλλων.

Όμως καμία αποδοκιμασία έστω των όσων απαράδεκτων έχουν εκστομιστεί δεν υπήρξε από πλευράς του κόμματος στο οποίο ανήκουν οι πρωταγωνιστές τέτοιων συμπεριφορών.

Ποιος ξεχνάει την επίθεση που υπέστη γυναίκα δημοσιογράφος για ρεπορτάζ που είχε κάνει, παραθέτοντας επίσημα στοιχεία, με τις φράσεις «λοιμωγμένο σούργελο», «ΕλλικικοΣΚΑΙταϊσμένη», «γ@..ώ», «να χαθείτε τσίρκουλα». Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε δεχθεί χυδαία και με αγοραίες εκφράσεις επίθεση από στέλεχος της για πρώτη φορά Αριστεράς, όταν είχε γράψει «Μητσοτάκη GFY», δηλαδή go f@@k yourself, με την προσθήκη «ξέρεις εσύ, λόγω… Κολάμπια»!!!

Φράσεις προσβλητικές για τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας. Και όμως καμία αποδοκιμασία των όσων γράφονταν ή λέγονταν. Αντιθέτως καμάρωναν κιόλας για την εφευρετικότητα του εκχυδαϊσμού του πολιτικού λόγου.

Ένα από τα θλιβερά φαινόμενα της Μεταπολίτευσης στην πολιτική ζωή του τόπου υπήρξε το υβριδικό ιδεολόγημα ενός ακραίου κιτρινισμού, στα βασικά συστατικά του οποίου κυριαρχούσαν η χυδαιότητα και ο διασυρμός των πολιτικών αντιπάλων του κόμματος που υποτίθεται ότι «εξυπηρετούσε» αυτή η πολιτική συμπεριφορά.

Ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής ζωής και η μαύρη προπαγάνδα, που ήταν το άλλο συστατικό του ιδεολογήματος αυτού, είχαν βρει την εφαρμογή τους μέσα από τις σελίδες συγκεκριμένης εφημερίδας που στήριζε το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το ερώτημα πλέον είναι αν αυτή η πολιτική τακτική της χυδαιότητας, της συκοφαντίας και του ακραίου φανατισμού έχει έκφραση και σήμερα. Και μάλλον έχει, αν παρακολουθήσει κανείς τη διαχρονική ρητορική και συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του από την εποχή που βρισκόταν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η διαμόρφωση του πολιτικού λόγου με φράσεις που θίγουν προσωπικότητες και υπονομεύουν το ήθος που πρέπει να επικρατεί στις πολιτικές αντιπαραθέσεις δεν έχει θέση στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ποιοι προστατεύουν τις αξίες του κοινοβουλευτισμού και ποιοι όχι είναι ορατό…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 13/03/2025