Το ζητούμενο και η ουσία δεν είναι να υπάρχουν Ανεξάρτητες Αρχές ή ειδικές υπηρεσίες στους δημόσιους φορείς. Το ζητούμενο είναι αν στελεχώνονται από τους ικανότερους και σοβαρότερους με επιστημονική κατάρτιση τέτοια και κυρίως αίσθημα ευθύνης ώστε να ανταποκρίνονται και οι Αρχές στον ρόλο για τον οποίον συνεστήθησαν.

Ασφαλώς υπάρχει μία επιφύλαξη στην κοινωνία αν οι Ανεξάρτητες Αρχές -όποιες κι αν είναι αυτές- και βεβαίως και οι ειδικές υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, διαθέτουν την ικανότητα, την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία ώστε να φέρνουν σε πέρας το έργο με το οποίο είναι επιφορτισμένες. Επομένως, η αξιοπιστία τους είναι ευθύνη αποκλειστική των μετεχόντων στις Αρχές αυτές και στους ειδικούς δημόσιους φορείς. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν επαναλαμβανόμενα περιστατικά που θέτουν εν αμφιβόλω την αξιοπιστία Ανεξάρτητων Αρχών και των υπηρεσιών. Αρκεί μία λανθασμένη περίπτωση και η λανθάνουσα δυσπιστία της κοινής γνώμης προς Αρχές και φορείς θα διογκωθεί.

Τις τελευταίες μέρες ζούμε μία ιλαροτραγωδία σε μία σοβαρή υπόθεση -αυτή των Τεμπών- για την οποία η μεν κοινωνία απαιτεί την αλήθεια που θα βασίζεται σε τεκμηριωμένες επιστημονικές εκτιμήσεις και διαπιστώσεις. Οι συνωμοσιολογικές αναφορές που στερούνται βεβαίως επιστημονικής τεκμηρίωσης διαμόρφωσαν ένα κλίμα απόλυτης σύγχυσης. Την οποία σήμερα επιτείνει το περιεχόμενο αμφισβητήσιμου επιστημονικού κύρους πορισμάτων, ως και αν η αρμόδια δημόσια υπηρεσία ήθελε να υπονομεύσει την ίδια την κυβέρνηση, που τη συμφέρει να αποκαλυφθεί η αλήθεια και μόνο επί τη βάσει πραγματικών και όχι φανταστικών περιστατικών!

Συνήθως συμβάντα τα οποία εγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές της κοινής γνώμης έχουν μεγαλύτερη ισχύ και προκαλούν έντονες πιέσεις περισσότερο από οποιαδήποτε αντιπολιτευτική τακτική θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι πολιτικοί αντίπαλοι μιας κυβέρνησης. Βεβαίως η υιοθέτηση από την ελληνική αντιπολίτευση εκτιμήσεων που είναι περισσότερο αποκυήματα φαντασίας παρά αντιπροσωπεύουν μία πραγματικότητα, μπορεί να πει κάποιος ότι μειώνει τον αντίκτυπο από τις πιέσεις της ίδιας της κοινωνίας. Όμως παρ’ όλ’ αυτά, η σύγχυση και σε αρκετές περιπτώσεις η δυσπιστία της κοινωνίας παραμένουν ζωντανές.

Η εξέλιξη σε ιλαροτραγωδία μιας διαδικασίας που υποτίθεται αποσκοπούσε την αναζήτηση της αλήθειας και μόνο είναι ασφαλώς ζημιογόνα. Βεβαίως, αν αποξενωθεί η υπόθεση από την πολιτική της διάσταση, που θέλησε να είναι τέτοια η αντιπολίτευση για κομματική εκμετάλλευση, παραμένει το ουσιαστικό που είναι η απαίτηση της κοινωνίας να μάθει τι συνέβη, γιατί συνέβη και -σε δεύτερη φάση- τι γίνεται για να μην ξανασυμβεί. Δεδομένου δε ότι η πρόσθετη σύγχυση που προκλήθηκε οφείλεται σε δημόσιο φορέα, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς πως αυτό εδώ το κράτος θα μπορέσει να λειτουργήσει κάποτε αποτελεσματικά και αξιόπιστα. Επειδή δε, δεν είναι μία άυλη έννοια, η ευθύνη για την καλή λειτουργία του είναι σε αυτούς που το στελεχώνουν.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή