Η τακτική αυτή στήλη θα επιθυµούσε να αποτίσει φόρο τιµής σε ένα εξαίρετο τέκνο της παγκόσµιας λογοτεχνίας, τον Τζόναθαν Σουίφτ. Τον οποίο πρέπει να λαµβάνουµε σοβαρά υπόψη, καθόσον ο διάσηµος αυτός Ιρλανδός µυθιστοριογράφος, ποιητής αλλά και πάστορας, πνευµατικό τέκνο του οποίου υπήρξαν τα περίφηµα ταξίδια του Γκιούλιβερ των παιδικών µας χρόνων, έχει συγγράψει -τουλάχιστον σε αυτόν αποδίδεται- ένα περίφηµο πόνηµα το οποίο πρέπει να γίνει το ευαγγέλιο κάθε συνεπούς πολιτικού. Προφανώς δε το συγκεκριµένο πόνηµα έχει διαβαστεί διεξοδικώς -για να µην πω ότι το έχουν αποστηθίσει κιόλας- από όλα τα µέλη των κοµµάτων της σεβαστής αντιπολίτευσης, ενδεχοµένως δε ορισµένοι να το έχουν βάλει και σε εικονοστάσι. Το πόνηµα έχει τον τίτλο: Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας! Αµήν...

Κατά τον ευφυή Σουίφτ, «ο λαός δεν έχει κανένα δικαίωµα στην πολιτική αλήθεια». Επιπλέον, θα πρέπει να παραδεχθούµε πόσο διορατικός ήταν από τότε ο Σουίφτ, ο οποίος είχε προβλέψει τόσα χρόνια πριν τις προθέσεις µιας κοινωνικά ευαίσθητης, κατά τα άλλα, Αριστεράς που της έλαχε -διότι πάντα υπάρχει η βάσκανος µοίρα- να µας κυβερνήσει και εφρόντισε να χάσουµε κι αυτά που είχαµε. Κλείνοντας την απότιση φόρου τιµής στον Ιρλανδό συγγραφέα πρέπει να αναφερθούµε στην εξαίρετη πρότασή του, όπως ότι πρέπει να συσταθεί µία εταιρεία από τους αρχηγούς κάθε κόµµατος -στην περίπτωσή µας από τους αρχηγούς των κοµµάτων της αντιπολιτεύσεως, που προσφάτως επιχειρούν να συµπήξουν µέτωπο. Η εταιρεία θα ελέγχει ότι κανένα ψέµα δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί χωρίς την έγκρισή της, εφ’ όσον τα µέλη της είναι τα πλέον αρµόδια να κρίνουν τι συµφέρει η συγκυρία και να αποφασίζουν ποιο είδος και ποιος τύπος ψευδολογίας επιβάλλεται να χρησιµοποιείται στη µία ή στην άλλη περίπτωση... ∆εν είναι δύσκολη η ίδρυση της εταιρείας αυτής, αν λάβουµε υπόψη ότι πριν από ακριβώς 10 χρόνια κάποιο κόµµα την είχε ιδρύσει µε συµµετοχή µάλιστα µη οµογάλακτων Ελλήνων του Κοινοβουλίου, που πλέον δεν ξέρουµε και πόσο Ανεξάρτητοι υπήρξαν...

Ενα άλλο, εξάλλου, τέκνο της παγκόσµιας διανόησης, ο Κάρλο Τσιπόλα, που ανεχώρησε διά τα αιωνίους µονάς το σωτήριον έτος 2000, ήταν Ιταλός ιστορικός της Οικονοµίας. Είναι το ίδιο χρήσιµος µε τον Σουίφτ, διότι και αυτός, δηλαδή ο Τσιπόλα, µας άφησε πνευµατική κληρονοµιά ένα ενδιαφέρον δοκίµιο, το οποίο θα µπορούσε κι αυτό, όπως το πόνηµα του Σουίφτ, να καθοδηγεί τη λαοπρόβλητη κυβέρνησή µας. Το δοκίµιο του Τσιπόλα φέρει τον τίτλο «Οι βασικοί Νόµοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας». Οπως αναφέρει ο Τσιπόλα στο κεφάλαιό του περί της Ηλιθιότητας, «πρέπει να µην ξεχνάµε πως ένα ποσοστό του εκλογικού σώµατος είναι ηλίθιοι άνθρωποι και οι εκλογές παρέχουν σε όλους µία θαυµάσια ευκαιρία για να βλάψουν όλους τους υπόλοιπους...».

Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή