Αχ αυτό το ∆ηµόσιο!
Γύρω γύρω όλοι
Τη βασική ευθύνη για το αν το κράτος λειτουργεί ή όχι σωστά, δεν έχουν οι νόμοι που φροντίζουν για τη λειτουργία του αλλά αυτοί που το στελεχώνουν
Νικος Σιμος
Με αφορμή τις αξιολογήσεις στο Δημόσιο που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης συζητούσα με φίλους, σαφώς πολιτικοποιημένους και ενήμερους, το θέμα και κυρίως για τις ταλαιπωρίες που έχει ο καθένας, κατά καιρούς, υποστεί στις συναλλαγές του με το κράτος. Είτε για λόγους ανεπάρκειας ή για λόγους αδιαφορίας του υπαλλήλου, αφού γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να υποστεί καμία κύρωση, διαμορφώνεται το κλίμα της ταλαιπωρίας που όλοι έχουμε υποστεί, χωρίς μάλιστα περιθώρια αποτελεσματικής αντίδρασης.
*Διαβάστε ακόμα: Δημόσιο: Πώς θα γίνεται η διαδικασία αξιολόγησης από τους πολίτες - Πρεμιέρα αυτήν την εβδομάδα
Για παράδειγμα αναφέρω μία περίπτωση που διηγήθηκε ένας εκ των φίλων που πήγε να εξυπηρετηθεί για υπόθεση υγείας του. Η υπάλληλος όταν του ζήτησε τον ΑΜΚΑ του και της το έδωσε του είπε ότι δεν ισχύει. Έκανε ότι έψαχνε τα χαρτιά του και της έδωσε το ίδιο ακριβώς, οπότε του είπε ότι αυτό ήταν το σωστό! Το έχουμε ξαναπεί. Το κράτος δεν είναι μία αόριστη έννοια. Είμαστε εμείς που το αποτελούμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Πολύ περισσότερο όσοι εργάζονται σε αυτό. Επομένως η βασική ευθύνη αν αυτό λειτουργεί ή όχι σωστά δεν είναι οι νόμοι που φροντίζουν για τη λειτουργία του αλλά αυτοί που το στελεχώνουν. Απλά πράγματα. Και, βεβαίως, τα ευτράπελα περιστατικά που έχει ζήσει ο καθένας στις συναλλαγές του με το Δημόσιο είναι και πολλά και σπαρταριστά. Για να μην αναφερθούμε ειδικότερα στους δήμους! Θυμάμαι ακόμη μία περίπτωση προ 25 περίπου ετών, όταν είχε βυθιστεί το «Σάμινα» και μέσα στο ναυαγισμένο πλοίο ήταν και το ταξί ενός φουκαρά ταξιτζή. Και ενώ έπρεπε να διαγράψει και για λόγους εφορίας αλλά και προφανώς για να πάρει τη σχετική αποζημίωση το αμάξι από τα μητρώα, του ζητούσαν να προσκομίσει τις πινακίδες! Του βυθισμένου αυτοκινήτου! Προφανώς η ευθυνοφοβία υπερτερεί της λογικής.
Την αναποτελεσματικότητα του κράτους μέσω αυτών που το στελεχώνουν, και την αποφυγή ανάληψης πρωτοβουλιών που θα το καθιστούσαν αποτελεσματικό, τη διευκολύνει η σιγουριά ότι ο υπάλληλος δεν πρόκειται να πάθει κάτι. Σιγουριά που οδηγεί και στην εκτίμηση επίσης ότι κι αν κάνει κάτι παράνομο ή δεν θα τον πάρουν χαμπάρι ή θα τη γλιτώσει με μικρή κύρωση! Πριν από χρόνια κάποιος υπουργός, αν δεν κάνω λάθος, όταν συζητείτο σε πολιτικό επίπεδο το θέμα της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, είχε πει ότι με τη μονιμότητα ο δημόσιος υπάλληλος έχει το κεφάλι του ήσυχο για να κάνει καλά τη δουλειά του. Εκτός βεβαίως ότι σε αρκετές περιπτώσεις αυτό δεν συμβαίνει, δηλαδή να κάνει καλά τη δουλειά του, η παρατήρηση αυτή του υπουργού στην ουσία σημαίνει ότι με τη μονιμότητα προστατεύουμε τον υπάλληλο από τις δικές μας πολιτικές αυθαιρεσίες, του τύπου ότι αν αυτός δεν είναι δικός μας, μπορούμε να τον διώξουμε!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 28/04/2025
*Διαβάστε ακόμα: Δημόσιο: Πώς θα γίνεται η διαδικασία αξιολόγησης από τους πολίτες - Πρεμιέρα αυτήν την εβδομάδα
Για παράδειγμα αναφέρω μία περίπτωση που διηγήθηκε ένας εκ των φίλων που πήγε να εξυπηρετηθεί για υπόθεση υγείας του. Η υπάλληλος όταν του ζήτησε τον ΑΜΚΑ του και της το έδωσε του είπε ότι δεν ισχύει. Έκανε ότι έψαχνε τα χαρτιά του και της έδωσε το ίδιο ακριβώς, οπότε του είπε ότι αυτό ήταν το σωστό! Το έχουμε ξαναπεί. Το κράτος δεν είναι μία αόριστη έννοια. Είμαστε εμείς που το αποτελούμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Πολύ περισσότερο όσοι εργάζονται σε αυτό. Επομένως η βασική ευθύνη αν αυτό λειτουργεί ή όχι σωστά δεν είναι οι νόμοι που φροντίζουν για τη λειτουργία του αλλά αυτοί που το στελεχώνουν. Απλά πράγματα. Και, βεβαίως, τα ευτράπελα περιστατικά που έχει ζήσει ο καθένας στις συναλλαγές του με το Δημόσιο είναι και πολλά και σπαρταριστά. Για να μην αναφερθούμε ειδικότερα στους δήμους! Θυμάμαι ακόμη μία περίπτωση προ 25 περίπου ετών, όταν είχε βυθιστεί το «Σάμινα» και μέσα στο ναυαγισμένο πλοίο ήταν και το ταξί ενός φουκαρά ταξιτζή. Και ενώ έπρεπε να διαγράψει και για λόγους εφορίας αλλά και προφανώς για να πάρει τη σχετική αποζημίωση το αμάξι από τα μητρώα, του ζητούσαν να προσκομίσει τις πινακίδες! Του βυθισμένου αυτοκινήτου! Προφανώς η ευθυνοφοβία υπερτερεί της λογικής.
Την αναποτελεσματικότητα του κράτους μέσω αυτών που το στελεχώνουν, και την αποφυγή ανάληψης πρωτοβουλιών που θα το καθιστούσαν αποτελεσματικό, τη διευκολύνει η σιγουριά ότι ο υπάλληλος δεν πρόκειται να πάθει κάτι. Σιγουριά που οδηγεί και στην εκτίμηση επίσης ότι κι αν κάνει κάτι παράνομο ή δεν θα τον πάρουν χαμπάρι ή θα τη γλιτώσει με μικρή κύρωση! Πριν από χρόνια κάποιος υπουργός, αν δεν κάνω λάθος, όταν συζητείτο σε πολιτικό επίπεδο το θέμα της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, είχε πει ότι με τη μονιμότητα ο δημόσιος υπάλληλος έχει το κεφάλι του ήσυχο για να κάνει καλά τη δουλειά του. Εκτός βεβαίως ότι σε αρκετές περιπτώσεις αυτό δεν συμβαίνει, δηλαδή να κάνει καλά τη δουλειά του, η παρατήρηση αυτή του υπουργού στην ουσία σημαίνει ότι με τη μονιμότητα προστατεύουμε τον υπάλληλο από τις δικές μας πολιτικές αυθαιρεσίες, του τύπου ότι αν αυτός δεν είναι δικός μας, μπορούμε να τον διώξουμε!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 28/04/2025
