Όλα τριγύρω αλλάζουν… 401 χρόνια φυλακή; Τι... ωραία
Ποιοι δικαστές τον ελευθέρωσαν; Με ποιο σκεπτικό; Με τι καρδιά;
Βλέπω ξανά το πρόσωπό του. Νοσηρό βλέμμα, μισάνοιχτα χείλη, μπορεί μια εικόνα να εκπέμψει τόση δυσωδία; Μπορεί. Κλείνω τα μάτια. Μέσα τους παιδιά. Μετράω. Ένα, δύο, τρία, δέκα, είκοσι, τριάντα, τριάντα έξι. Αιχμάλωτα στις εμετικές ορέξεις του παιδεραστή Νίκου Σειραγάκη, παγωμένα μπροστά στη φρίκη που τους επεφύλασσε η ζωή. Κάτι σαν βρεφικό γάλα με δηλητήριο, σαν παραμάνα με μαχαίρι. Παιδιά γεμάτα ρωγμές που ποτέ δεν θα καταφέρουν να ανακτήσουν την αγαλματένια αθωότητά τους. Διαβάζω την είδηση, κάποιος έκανε μεγάλο λάθος σ’ αυτή την εξίσωση της πιο απόλυτης φρίκης: «καταδικασμένος σε 401 χρόνια πριν από δώδεκα χρόνια, ελεύθερος σήμερα».
Το ανθρωπόμορφο τέρας έχει πλέον τις ευλογίες των δικαστών για να σεργιανά με τις αρρωστημένες ορέξεις του παντού. Δίπλα μας, στον από πάνω όροφο, στην από κάτω πλατεία, στην παιδική χαρά, έξω από σχολεία, μπροστά σε φροντιστήρια, μέσα σε παραλίες, πάρκα, κατασκηνώσεις, σχολικές εκδρομές και οικογενειακές διακοπές, όπου κυλά, γενικά και ειδικά, φρέσκο αίμα. Για να το μυρίσει και, αν οι περιστάσεις τού το επιτρέψουν, να το πιει ξανά. Ήταν, λέει, κύριος στην μπουζού! Με καλούς τρόπους, καθημερινή εργασία, φιλανθρωπικές δραστηριότητες και άριστους βαθμούς στο σχολείο... Αλήθεια, τώρα; Ποιοι δικαστές τον ελευθέρωσαν; Με ποιο σκεπτικό; Με τι καρδιά; Με πόση συνείδηση; Έχουν παιδιά ή, πιο σωστά, υπήρξαν οι ίδιοι ποτέ παιδιά; Τι θα συμβεί αν μια μάνα ή ένας πατέρας πάρουν τον νόμο στα χέρια τους; Θα πάνε φυλακή; Και για πόσο; Βγάλτε τα τεφτέρια σας, κάντε μας τη σούμα και πείτε μας για να ξέρουμε, αν μας παίρνει ή όχι να γίνουμε δολοφόνοι. Γιατί εκεί μας οδηγείτε, εκεί μας εξωθείτε με μαθηματική ακρίβεια.
Η δικαιοσύνη που το μόνο που κάνει είναι να ανέχεται, να συντηρεί και να ελευθερώνει τα κτήνη που βιάζουν παιδιά δεν λέγεται Δικαιοσύνη. Δεν ξέρω ποιο όνομα σας ταιριάζει. Μπορείτε εύκολα να το ξετρυπώσετε από τα παραθυράκια των νόμων. Μέχρι τότε, ελευθερώστε και άλλους παιδεραστές και επιτρέψτε στους επίδοξους φονιάδες παιδικών ψυχών να φαντασιώνονται πως με τα δικά σας «χαϊδολογήματα» θα πέσουν στα μαλακά. Παιδιά υπάρχουν...
* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή στις 6 Απριλίου 2023
Το ανθρωπόμορφο τέρας έχει πλέον τις ευλογίες των δικαστών για να σεργιανά με τις αρρωστημένες ορέξεις του παντού. Δίπλα μας, στον από πάνω όροφο, στην από κάτω πλατεία, στην παιδική χαρά, έξω από σχολεία, μπροστά σε φροντιστήρια, μέσα σε παραλίες, πάρκα, κατασκηνώσεις, σχολικές εκδρομές και οικογενειακές διακοπές, όπου κυλά, γενικά και ειδικά, φρέσκο αίμα. Για να το μυρίσει και, αν οι περιστάσεις τού το επιτρέψουν, να το πιει ξανά. Ήταν, λέει, κύριος στην μπουζού! Με καλούς τρόπους, καθημερινή εργασία, φιλανθρωπικές δραστηριότητες και άριστους βαθμούς στο σχολείο... Αλήθεια, τώρα; Ποιοι δικαστές τον ελευθέρωσαν; Με ποιο σκεπτικό; Με τι καρδιά; Με πόση συνείδηση; Έχουν παιδιά ή, πιο σωστά, υπήρξαν οι ίδιοι ποτέ παιδιά; Τι θα συμβεί αν μια μάνα ή ένας πατέρας πάρουν τον νόμο στα χέρια τους; Θα πάνε φυλακή; Και για πόσο; Βγάλτε τα τεφτέρια σας, κάντε μας τη σούμα και πείτε μας για να ξέρουμε, αν μας παίρνει ή όχι να γίνουμε δολοφόνοι. Γιατί εκεί μας οδηγείτε, εκεί μας εξωθείτε με μαθηματική ακρίβεια.
Η δικαιοσύνη που το μόνο που κάνει είναι να ανέχεται, να συντηρεί και να ελευθερώνει τα κτήνη που βιάζουν παιδιά δεν λέγεται Δικαιοσύνη. Δεν ξέρω ποιο όνομα σας ταιριάζει. Μπορείτε εύκολα να το ξετρυπώσετε από τα παραθυράκια των νόμων. Μέχρι τότε, ελευθερώστε και άλλους παιδεραστές και επιτρέψτε στους επίδοξους φονιάδες παιδικών ψυχών να φαντασιώνονται πως με τα δικά σας «χαϊδολογήματα» θα πέσουν στα μαλακά. Παιδιά υπάρχουν...
* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή στις 6 Απριλίου 2023