Δέκα ημέρες πριν από τις εκλογές. Έμοιαζε με φάρσα. Εφηβική. Από εκείνες που ο ένας ρίχνει και καμιά σφαλιαρίτσα στον άλλον για να κόψει το τρολάρισμα, να σταματήσει τη βλακεία : «Μάγκες, στο TikTok γίνεται ψηφοφορία κι έρχονται πρώτοι οι Σπαρτιάτες. Το ’χει φτιάξει ένας τύπος, κάνει τώρα live και γίνεται πανικός… Δεν με πιστεύεις; Μπες να δεις». Αρπάζω το κινητό από τα χέρια τους. Χωρίς νεύμα, δίχως προειδοποίηση. Για να δω. Πρώτη φορά το ακούω αυτό το κόμμα.

Ψάχνω, περισσότερο για να μάθω πού και πώς ψάχνονται τα παιδιά μας. Χάνομαι. Σε όπλα, απειλές και γλώσσα πεζοδρομίου. Σε ένα αποκριάτικο γαϊτανάκι με μαύρες κορδέλες. Η μία γράφει επάνω «φασισμός». Η άλλη «ναζισμός». Η τρίτη «ρατσισμός». Καμουφλαρισμένες ουρές της Χρυσής Αυγής, που κανείς δεν φρόντισε να κόψει από τη ρίζα. Κι αυτές έβγαλαν τις δικές τους, μπολιάστηκαν με εχθρότητα, ποτίστηκαν με μίσος και μεγάλωσαν μέσα σε πυκνό σκοτάδι και απέραντη σιωπή. ΛΙΓΕΣ μέρες μετά δίνεται το σύνθημα. Στο κέντρο της Καλαμάτας, πάνω σε μια αφίσα, η γαλανόλευκη, το ιερό εθνικό μας σύμβολο, «αγκαλιάζει» τον καταδικασμένο για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Ηλία Κασιδιάρη να «διαλαλεί» τη φασιστική του πραμάτεια: «Ψηφίζω-Στηρίζω ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ».

Τη βραδιά της 25ης Ιουνίου ακολουθεί το… παρασύνθημα. Τα πουλέν του ναζιστή μπαίνουν στο ελληνικό Κοινοβούλιο με ποσοστό 4,64%, ενώ ο «αρχηγός» τους ευχαριστεί (!) τον ενορχηστρωτή του μεγάλου μας τσίρκου, Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος ανταποδίδει με ένα «Νενικήκαμεν». Τα social παίρνουν φωτιά. Κάποιοι σατιρίζουν τη γελοιότητα: «Ο μέλας ζωμός έχει να πάει σύννεφο στο κυλικείο της Βουλής», «Παιδιά, θα πηγαίνουμε στη Σπάρτη μέσω Δομοκού». Δεν αρκεί. Άλλοι δικαιολογούν τον φασισμό στο όνομα της δημοκρατίας. Ούτε αυτό αρκεί. Κάποιοι τρίτοι «χαϊδεύουν» τους ψηφοφόρους του εν λόγω πολιτικού μορφώματος: «Δεν είναι φασίστες. Κουρασμένοι άνθρωποι είναι που παλεύουν με μια ανελέητη καθημερινότητα». Αυτό κι αν δεν αρκεί.

Το αποτέλεσμα δεν σηκώνει πλάκα. Ούτε δικαιολογίες. Ούτε κούραση. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα το αποδείξουν περίτρανα, μέχρι να μπορέσει να ακουστεί ξανά ο ωραιότερος πολιτικός μονόλογος της ιστορίας: «Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω ούτε να κατακτήσω. Θέλω να βοηθήσω όλον τον κόσμο. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Όλοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη. Ζώντας με την ευτυχία των άλλων κι όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε ούτε να περιφρονούμε. Έχει χώρο για τον καθέναν. Σ’ αυτούς που με ακούνε λέω: Μην απελπίζεστε.

Το μίσος θα περάσει, οι δικτάτορες θα εξαφανιστούν... Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη να εφεύρει την ευτυχία…». 


Ρομίνα Ξυδά

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή