Φθινόπωρο στο Παρίσι.

Με μία βαλίτσα στο ένα χέρι, μια νταμιτζάνα λάδι στο άλλο κι ένα σακίδιο στην πλάτη γεμάτο νες καφέ, τσιγάρα, χυλοπίτες και τραχανά, πεσκέσια της θείας της Κατίνας από το χωριό, «για να μην πεινάσει η δικηγορίνα μας στα ξένα». Να τριγυρνάω εδώ κι εκεί με τ’ απορημένο παράπονο του μετανάστη που έφυγε για ένα καλύτερο αύριο και το επόμενο πρωί να τηλεφωνώ στην πατρίδα και να ψιθυρίζω ανάμεσα σε λυγμούς: «Δεν αντέχω ούτε λεπτό εδώ. Θέλω να γυρίσω πίσω». Έμεινα. Ευτυχώς έμεινα. Και πέρα από τα «νομικά συστήματα» έμαθα ότι το να είσαι φοιτητής στο εξωτερικό δεν σημαίνει ένα, αλλά πολλά πράγματα.

Για κάποιους, ταυτίζεται με πλήρη αμνησία, καθώς σε διάστημα το πολύ δύο μηνών η φράση-τίναγμα νεύρων στον αέρα «Πες μου, μωρέ μου, πώς το λέγαμε αυτό στα ελληνικά…» αποτελεί την προσφιλέστερη έκφρασή τους. Για άλλους σηματοδοτεί «μεγάλο σεβντά», εφόσον δεν μπορούν να αναπνεύσουν, να βαδίσουν και να μελετήσουν χωρίς να ακούσουν τουλάχιστον δέκα φορές την ημέρα τη φωνή του… ανεπανάληπτου έρωτα που στα 18 τους άφησαν πίσω στην πατρίδα. Τέλος, υπάρχουν και οι χειροτερότεροι, που ξημεροβραδιάζονται μόνο σε ελληνικές συνεστιάσεις με ρετσίνα, τζατζίκι και Καζαντζίδη, καθώς και σε ελληνικές ταβέρνες με την επωνυμία «Akropolis», στη σκιά μαρμαροκολονών, πλαστικών κούρων, χωριάτικης με αντίβ και μουσακά με κολοκύθι.

Φιλική συμβουλή: Τώρα που θα πας στα ξένα για σπουδές, μείνε μακριά από αυτά κι από αυτούς. Κάνε σκασιαρχείο απ’ την πατρίδα, σε καλό θα σου βγει. Μπες στη νοοτροπία του λαού που σε φιλοξενεί σπάζοντας τον παραμορφωτικό καθρέφτη της «ανωτερότητας» της ράτσας μας. Κάνε δεσμό και φίλους ξένους, μίλα τη γλώσσα τους (έστω και λάθος), μπες στα σπίτια τους και στη νοοτροπία τους - το επόμενο βέβαιο μονοπάτι θα είναι η καρδιά τους. Κάνε τις οικονομίες σου… παξιμάδι και πετάξου στις δίπλα πόλεις και στις παραδίπλα χώρες για ν’ ανοίξει το μάτι και το μυαλό σου. Και το διάβασμα; Ω, το διάβασμα! Θυμήσου το κάνα μήνα πριν από τις εξετάσεις μαζί με τη δύναμη της καταγωγής σου. «Παιδιά της τελευταίας στιγμής, που πάντα πετυχαίνουν, έτσι ευλογημένα, όπως οι Έλληνες φοιτητές είστε γεννημένοι να κάνετε», όπως έλεγε κι ένας σπουδαίος Γάλλος καθηγητής. Και πίστεψέ τον - πίστεψέ με.

Αυτές τις τάξεις θα τις περάσεις με την πρώτη…

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ