Λες και δεν πέρασε ποτέ από αυτήν τη χώρα, δεν κυβέρνησε ποτέ, δεν άκουγε τους πιο στενούς συνεργάτες του να επιτίθενται στη ∆ικαιοσύνη, λες και δεν υπήρξε η κυβέρνησή του η µοναδική της οποίας δύο υπουργοί έχουν αµετάκλητα καταδικαστεί από το Ειδικό ∆ικαστήριο, ο Αλέξης Τσίπρας παριστάνει τον επιτήδειο ουδέτερο, τον υπέρµαχο της ∆ικαιοσύνης, παραδίδοντας µάλιστα και... µαθήµατα κράτους ∆ικαίου από το βήµα του Ινστιτούτου του, διοργανώνοντας ηµερίδες και κάνοντας προτάσεις που ο ίδιος ουδέποτε υλοποίησε.

«Θεσµικό εµπόδιο» και «προστασία του κάθε νταβατζή», που δεν διστάζει να προχωρά σε «δικαστικά πραξικοπήµατα»: αυτή υπήρξε συνοπτικά η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για τη ∆ικαιοσύνη και µ’ αυτήν πορεύτηκε όλα τα χρόνια της λατινοαµερικάνικου τύπου εξουσίας του.

Πρόκειται είτε για κρίση αµνησίας είτε για απύθµενο θράσος. ∆εν είχε ο Α. Τσίπρας αντιδράσει όταν από το Περιστέρι, στις 16 Ιουνίου 2016, ο Π. Πολάκης δήλωνε πως «µεγάλη µερίδα των δικαστών είναι -για να το πω ευγενικά- εξαρτώµενοι ή -για να το πω κανονικά- στο παραδικαστικό κύκλωµα του παρελθόντος ή του παρόντος». Τον Οκτώβριο 2016, όταν το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγµατικό τον νόµο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, το Γραφείο Πρωθυπουργού µίλησε για παρακράτος, ο Π. Πολάκης για «δικαστικό πραξικόπηµα», η Ο. Γεροβασίλη για απόφαση που... στερεί νοσηλευτές από νοσοκοµεία και πόρους για παιδικούς σταθµούς και ο Ν. Παππάς για «απόφαση που δικαίως σε µεγάλο κοµµάτι του λαού δηµιουργεί αίσθηµα αδικίας».

Κι όταν, τον Ιούνιο του 2017, ο Παύλος Πολάκης αποκάλεσε τη ∆ικαιοσύνη «προστασία του κάθε νταβατζή», ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας στις 30 του ίδιου µήνα, έσπευσε να τον καλύψει, µιλώντας για «θεσµικά εµπόδια», απαντώντας στο σχόλιο των δικαστών περί αστοιχείωτων. Κι όταν, τον Μάρτιο του 2018, το ΣτΕ ακύρωσε την απόφαση του Ν. Φίλη για τον τρόπο διδασκαλίας του µαθήµατος των Θρησκευτικών, ο Α. Τσίπρας ουδόλως ενοχλήθηκε όταν ο υπουργός του µίλησε για «σκοταδιστικές απόψεις ακραίων θεολογούντων», «οδυνηρή έκπληξη» και... «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών»!

Όλοι, βέβαια, θυµόµαστε τι έγινε µε τη σκευωρία της Novartis, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να χρησιµοποιήσει τη ∆ικαιοσύνη για να πλήξει πολιτικούς αντιπάλους και τελικά την ίδια τη ∆ηµοκρατία.

Τώρα, ο κ. Τσίπρας µας αραδιάζει τις... προτάσεις του: αλλαγή τρόπου επιλογής ηγεσίας ∆ικαιοσύνης, χρονικό όριο ανάληψης θέσης µετά τη συνταξιοδότηση, εφαρµοστικός νόµος περί ευθύνης υπουργών. Τι προτείνει δηλαδή; Να εκδοθεί ο νόµος µετά την αλλαγή του Συντάγµατος που ο ίδιος ουδέποτε έπραξε και πάντως ισχύει, να αλλάξει ο τρόπος επιλογής της ηγεσίας της ∆ικαιοσύνης που ο ίδιος ουδέποτε άλλαξε και να µπει χρονικό όριο µεταξύ συνταξιοδότησης και ανάληψης κάποιας θέσης.

Το τελευταίο είναι το καλύτερο! ∆ιότι το προτείνει ο άνθρωπος που τοποθέτησε την κ. Θάνου, τέταρτη κατά σειρά αρχαιότητας αντιπρόεδρο, στη θέση του προέδρου του Αρείου Πάγου στις... 3 µετά τα µεσάνυχτα της 29ης Ιουνίου 2015, αφήνοντας κενές τις θέσεις των άλλων ανώτατων δικαστηρίων.

Ο άνθρωπος, που µετά τη συνταξιοδότηση της κ. Θάνου έσπευσε να τη διορίσει σύµβουλο στο πρωθυπουργικό γραφείο και µετά πρόεδρο στην Επιτροπή Ανταγωνισµού! Γιατί το µακρύ χέρι του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε άφησ ε ήσυχη τη ∆ικαιοσύνη...

*Βουλευτής Β3 Νότιου Τοµέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δηµοσιογράφος
*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 16/02/2025