Ένα σκάνδαλο ολκής φαίνεται να κρύβουν τα ψιλά γράμματα του τετάρτου Μνημονίου. Θα μπορούσε, άραγε, να υπάρξει μεγαλύτερο από τις εκ νέου αιματηρές και σκανδαλώδεις περικοπές, που καλούνται να αντιμετωπίσουν φορολογούμενοι και συνταξιούχοι; Κι όμως υπάρχει. Κι έχει να κάνει με την πιστοποίηση κι επισημοποίηση του νέου μεγάλου κομματικού κράτους που χτίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί από τη μία να κόβει συντάξεις κι επιδόματα, από την άλλη, όμως, ανοίγει διάπλατα την κερκόπορτα των προσλήψεων και των αυξήσεων στα δικά της παιδιά, καταργώντας διαφανείς διαδικασίες και ψηφίζοντας διατάξεις νύχτα, στον ορυμαγδό των λοιπών μνημονιακών μέτρων.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Το μακρινό 1996, με κοινή απόφαση της τότε κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ιδρύεται η ΜΟΔ ΑΕ (Μονάδα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων), η οποία είναι ανώνυμη και μη κερδοσκοπική εταιρεία του ευρύτερου δημοσίου τομέα και εποπτεύεται από τον Υπουργό Οικονομίας. Όπως διαβάζουμε στον ιστότοπο της ΜΟΔ: «Αποστολή της ΜΟΔ είναι η στήριξη και ενίσχυση της Δημόσιας Διοίκησης για την αποτελεσματική διαχείριση και εφαρμογή των συγχρηματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, καλύπτοντας κυρίως ανάγκες σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, συστήματα, εργαλεία και διαδικασίες, μεταφορά τεχνογνωσίας και υλικοτεχνική υποδομή». Μέχρι εδώ, όλα καλά. Είναι λογικό κι επόμενο να υπάρχει μία εταιρεία του δημοσίου, η οποία θα έχει την πλήρη και απόλυτη εποπτεία των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, προκειμένου να καθίσταται εφικτή και η θρυλούμενη απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων. Όπως, μέχρι ένα σημείο, είναι λογικός και ο διορισμός επιτελικών στελεχών, φίλα προσκείμενων στην εκάστοτε κυβέρνηση, προκειμένου αυτοί να διαπνέονται από την ίδια κυβερνητική λογική και να μπορούν να φέρουν εις πέρας τον προγραμματισμό της. Στην περίπτωση, όμως, της πρώτης φορά αριστερά διακυβέρνησης, φαίνεται όχι απλά να χάνεται το μέτρο, αλλά η μπάλα!
Τα «περίεργα» αρχίζουν στα μέσα του 2016 με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΜΟΔ, οι οποίοι καταγγέλλουν αθρόες προσλήψεις από το παράθυρο, με αδιαφανείς παρακάμψεις της νομοτύπου, ανοιχτής και δημόσιας διαδικασίας, για την πρόσληψη στην εταιρεία. Η μαγιά για τους κυβερνώντες φαίνεται να χαλάει με ένα «αυτογκόλ», όταν στις 27 Φεβρουαρίου 2016 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ ο Νόμος 4369/2016, περί δημιουργίας Εθνικού Μητρώου Επιτελικών Στελεχών Δημόσιας Διοίκησης. Με τον Νόμο αυτό καθορίζονταν οι προϋποθέσεις, υπό τις οποίες θα στελεχώνονταν οι Υπηρεσίες του Δημοσίου, στις οποίες μπορούσε να γίνει επιλογή προσωπικού και όχι διαγωνισμός. Μάλιστα, συνοδεύτηκε από τις κλασικές αριστερίστικες κορώνες περί διαφάνειας, αξιοκρατίας και διάλυσης του κομματικού κράτους.

Αφού ο αχός κατακάθισε και προκειμένου να ξεπεραστεί το … «αξιοκρατικό» εμπόδιο, η κυβέρνηση ψηφίζει σε ένα άσχετο νομοσχέδιο (Εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων – 4469/3-5-2017) και συγκεκριμένα στο άρθρο 19, την τροποποίηση του καταστατικού της ΜΟΔ ΑΕ, μεταβάλλοντας τις διατάξεις περί επιλογής προϊσταμένων, ώστε να γίνει πιο προσιτή η διαδικασία για «τους δικούς μας».

Φαίνεται, όμως, πως τη στιγμή που ψήφιζαν τις τροποποιήσεις αυτές, είχαν ξεχάσει άλλες διατάξεις του Νόμου για το Μητρώο Επιτελικών Στελεχών, οι οποίες προέβλεπαν ειδικά και συγκεκριμένα προσόντα για την επιλογή ανθρώπων σε συγκεκριμένες επιτελικές θέσεις. Για το λόγο αυτό ήρθε το άρθρο 51 του Τέταρτου Μνημονίου να σώσει την κατάσταση και να οριστικοποιήσει και με τη βούλα του Νόμου τις πελατειακές σχέσεις και την αναξιοκρατία στις προσλήψεις της ΜΟΔ: «Η ΜΟΔ ΑΕ εξαιρείται από το καθεστώς του 4369/2016. Και μάλιστα … αναδρομικά. Και μαντέψτε από πότε: Από τις 27-2-16. Άραγε τι έγινε τότε; Α! Ψηφίσθηκε η ύπαρξη αξιοκρατίας στις προσλήψεις του Δημοσίου»! Μπορούμε, δηλαδή, να προσλαμβάνουμε όποιον θέλουμε και όποτε θέλουμε! Μάλιστα, δίπλα στη ΜΟΔ προστίθενται και οι Ειδικές Υπηρεσίες των Νόμων 4314/2014 και 4375/2016.

Πέρα, όμως, από το ξεκλείδωμα, πλέον της από το παράθυρο πρόσληψης εκατοντάδων ημετέρων, η κυβέρνηση, διά του τετάρτου μνημονίου, αυξάνει και τις παροχές αλλά και τα επιδόματα στους υπαλλήλους των Υπηρεσιών αυτών. Ποιός είπε, λοιπόν, ότι στις σελίδες του Μνημονίου κρύβονται μόνο περικοπές και απώλειες θέσεων εργασίας; Αν είσαι «κολλητός» και δουλειά θα βρεις και αύξηση θα πάρεις. Και άντε κάποιος να το καταλάβει το ρουσφέτι, όταν σε όλα τα παραπάνω νομοθετήματα δεν αναφέρεται κάτι ευθέως, αλλά οι αναφορές που γίνονται έχουν να κάνουν μόνο με κατάργηση κάποιου νόμου και αντικατάσταση κάποιου άλλου!