Στη Βενεζουέλα, στις 28 Ιουλίου, πραγµατοποιήθηκαν «εκλογές», διά των οποίων ο Νικολάς Μαδούρο «εξασφάλισε» πάνω από το 51% των ψήφων απέναντι στον υποψήφιο της αντιπολίτευσης, Εδµούνδο Γκονσάλες Ουρούτια, στον οποίο κατέληξαν, αφού ο Μαδούρο µε δικαστικά τερτίπια απέκλεισε από τη συµµετοχή στις εκλογές τους αντιπάλους που θεωρούσε ότι τον απειλούσαν.

Η αντιπολίτευση, 8 λατινοαµερικανικές χώρες, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. δεν αναγνώρισαν το αποτέλεσµα, το οποίο θεωρούν προϊόν ευρείας νοθείας. Οι µόνοι που αναγνώρισαν το αποτέλεσµα και έστειλαν τα συγχαρητήριά τους είναι οι παραδοσιακοί σύµµαχοι του Μαδούρο, οι πρόεδροι της Κούβας, Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ, της Νικαράγουας, Ντανιέλ Ορτέγα, της Βολιβίας, Λουίς Αρσε, και της Ονδούρας, Σιοµάρα Κάστρο. Τα συγχαρητήριά τους έδωσαν και η Κίνα και ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν. Η αναταραχή έχει προκληθεί διότι ο Ουρούτια, βάσει των στοιχείων που η αντιπολίτευση έχει συγκεντρώσει, έλαβε το 70% των ψήφων.

Επιπλέον, το Καράκας περιόρισε την παρουσία ξένων παρατηρητών: η πρόσκληση σε παρατηρητές της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποσύρθηκε τον Μάιο, ενώ δεν επετράπη η είσοδος (ή αποκλείστηκε την τελευταία στιγµή) σε άλλους ξένους παρατηρητές, ανάµεσά τους τέσσερις πρώην πρόεδροι χωρών της Λατινικής Αµερικής, το αεροσκάφος των οποίων δεν αναχώρησε ποτέ από τον Παναµά για το Καράκας.

Αµέσως στη χώρα ξέσπασαν τεράστιες διαδηλώσεις και επεισόδια µε νεκρούς και τραυµατίες, µια πραγµατική έκρηξη οργής από τα θύµατα της περίφηµης «µπολιβαριανής επανάστασης» και του πολιτικού κληρονόµου του Τσάβες. Σκοπός της αντιπολίτευσης είναι η παραίτηση του Μαδούρο και η αποκατάσταση της δηµοκρατικής τάξης. Ολα αυτά ήταν αναµενόµενα.

Αυτό που δεν είναι αναµενόµενο είναι η απόλυτη σιγή από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Λέξη δεν λένε για τη Βενεζουέλα και το ίνδαλµά τους, τον Μαδούρο. Ούτε συγχαρητήρια για τη «νίκη», ούτε ανακοινώσεις για την υπεράσπισή του. Ούτε ένα «Hasta la victoria siempre»... Πού ο καιρός που ο Τσίπρας έτρεχε (τον Μάρτιο του 2013) στην κηδεία του Τσάβες και µας έλεγε (σε οµιλία του στην Κοκκινιά):

«Ερχοµαι να µιλήσω σε σας από ένα σύντοµο, αλλά συναρπαστικό ταξίδι στην άλλη άκρη της Γης. Βρέθηκα για λίγες ώρες στη Βενεζουέλα, εκεί όπου ο λαός µαζί και µε τους λαούς των γειτονικών χωρών της Λατινικής Αµερικής έχουν δηµιουργήσει ένα παράδειγµα όχι µόνο για τη Λατινική Αµερική, αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται για δηµοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώµατα. Είχα τη χαρά, την τύχη, την τιµή να βρεθώ και να αποτίσω φόρο τιµής σε έναν άνθρωπο που άλλαξε τον ρου της Ιστορίας, όχι µόνο για τη Λατινική Αµερική, να βρεθώ δίπλα στη σορό του κοµαντάντε Ούγκο Τσάβες. Περίµενα να βρω έναν λαό που εκφράζει οδύνη, όµως συνάντησα έναν λαό που εκφράζει τούτες τις δύσκολες ώρες αποφασιστικότητα και όχι οδύνη. Εκατοµµύρια λαού στους δρόµους. Βρέθηκα στη Στρατιωτική Ακαδηµία του Καράκας, όπου είναι η σορός του Τσάβες, και απέξω είχε 15 χιλιόµετρα ανθρώπινης ουράς, απλών, καθηµερινών ανθρώπων, που περίµεναν κατά µέσο όρο 20 ώρες για να αποτίσουν φόρο τιµής. Οχι στον ηγέτη τον απόµακρο, αλλά σε κάποιον που αισθάνονται δικό τους άνθρωπο, γιατί τους άλλαξε την ίδια τους τη ζωή»!

*Βουλευτής Β3 Νότιου Τοµέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δηµοσιογράφος