Η κατάσταση στην αντιπολίτευση είναι απογοητευτική. Στην ουσία, η απλή αναλογική τούς µάρανε. Ολοι θυµόµαστε τι µας έλεγαν όταν την ψήφιζαν. Οτι θα δηµιουργηθεί κουλτούρα συναινέσεων, ότι αναγκαστικά θα υπάρξουν συνεργασίες, ότι έτσι κάνουν όλοι.

Σήµερα αποδεικνύουν πως δεν µπορούν να συµφωνήσουν µεταξύ τους, µέσα στο ίδιο τους το κόµµα. Εχουν ψηφίσει έναν αρχηγό ο οποίος, αν και αµφισβητείται συνεχώς, προσπαθεί να κάνει µια φυγή προς τα µπρος µε βαφτίσια και κινήσεις πανικού. Σαράντα µέρες έµεινε εκτός Κ.Ο. οµάδας του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Πολάκης και επέστρεψε επειδή, λέει, εξέτισε την ποινή του. Η διαγραφή βαφτίστηκε ποινή και τελικά, αντί για τον Πολάκη, εκτός Κ.Ο. βρέθηκε η Λινού.

Μέσα στο απόλυτο χάος, µε όλους εναντίον όλων, ο κ. Κασσελάκης συνεχίζει να βάζει νέα θέµατα, κάνοντας προτάσεις στην Επιτροπή Καταστατικού, σαν να µη συµβαίνει τίποτε. Θέλει να βαφτίσει το κόµµα του Συνασπισµό Σύγχρονης Αριστεράς και την Κεντρική Επιτροπή Εθνικό Συµβούλιο. Βάζει ασυµβίβαστο µεταξύ του µέλους των κοµµατικών οργάνων και των βουλευτών. Και γενικά επιχειρεί να αναµορφώσει ένα κόµµα που στο τέλος θα µείνει χωρίς βουλευτές, µέλη και ψηφοφόρους. Την ίδια µέρα, σε µια κίνηση πανικού, επαναφέρει τον κ. Πολάκη στην Κοινοβουλευτική Οµάδα.

Ολα αυτά µόνος του! Χωρίς καµιά ζύµωση, χωρίς καµιά συνεννόηση, χωρίς καµιά βεβαιότητα για τα αποτελέσµατα των ενεργειών του, χωρίς καµιά στήριξη από κανέναν.

Καρατοµεί, καταγγέλλει τα ίδια του τα στελέχη, στοχοποιεί όποιον διαφωνεί µαζί του και την ίδια ώρα ζητάει να συµφωνήσουν µαζί του οι ίδιοι άνθρωποι που δέχονται τα πυρά του. Θέλει να κάνει µακροβούτι στο µέλλον χωρίς να έχει εξασφαλίσει το παρόν.

Η ηγεσία απαιτεί χαρακτήρα και ικανότητα να πιάνεις τους κραδασµούς στην ατµόσφαιρα.

Και το γινάτι στην πολιτική έχει συνέπειες. Θα έλεγε κανείς ότι λίγο ενδιαφέρει αυτή η διαλυτική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτηµα, όµως, είναι πως η επαναλαµβανόµενη φαιδρότητα δηµιουργεί γενικό πολιτικό πρόβληµα στη χώρα.

Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει πως δεν έχει να µιλήσει για τίποτε άλλο παρά για το παρελθόν του. Θέλει να πάει στο µέλλον κάνοντας βουτιά στο παρελθόν.

Η εικόνα που το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυσή του κατάφερε απλά να θυµίσει στον κόσµο τα έργα και τις ηµέρες µιας εποχής που πλέον δεν συγκινεί παρά ελάχιστους «νοσταλγικούς». «Τώρα είναι η ώρα», επαναλαµβάνουν, έχοντας αναθαρρήσει µε την παρακµιακή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζοντας να κερδίσουν τη δεύτερη θέση στο πολιτικό σκηνικό. Αλλά δεν είναι σε θέση να µας πουν τι θα την κάνουν αυτή τη δεύτερη θέση, την οποία ενδύουν µε τα συνθήµατα του παρελθόντος

Οπότε το γενικότερο πολιτικό πρόβληµα ενισχύεται. Από τη µια ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη το ΠΑΣΟΚ και παραπέρα ένας εσµός λαϊκιστών και υβριστών. Αλλά όλα αυτά ενισχύουν ένα αίσθηµα γενικής απαξίωσης, που αποµακρύνει τον κόσµο από την πολιτική, το κοινοβουλευτικό πολίτευµα και τους δηµοκρατικούς θεσµούς.

Υπάρχει, δηλαδή, ο κίνδυνος όλα αυτά τα τερτίπια, οι πιρουέτες και οι βουτιές στο ξεχασµένο παρελθόν και στο αβέβαιο µέλλον να εντείνουν τη γενική απογοήτευση και να αυξήσουν τα ποσοστά της αποχής.

*Βουλευτής Β3 Νότιου Τοµέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δηµοσιογράφος