Συρία: Η απόλυτη αποτυχία της διεθνούς κοινότητας

Αυτό που συµβαίνει στη Συρία είναι αδιανόητο, ντροπιαστικό και οδυνηρό. Ενας πόλεµος που διαρκεί από το 2011, πάνω από µισό εκατοµµύριο νεκροί, εκατοµµύρια οι εσωτερικά εκτοπισµένοι και οι πρόσφυγες. Η χώρα βάλλεται πανταχόθεν. Οι τζιχαντιστές επέστρεψαν στο Χαλέπι, τη δεύτερη µεγαλύτερη πόλη, µε την προέλασή τους να προκαλεί πανικό στον πληθυσµό. Η Ρωσία, που στέκει στο πλευρό του προέδρου Ασαντ, βοµβαρδίζει και πάλι, πρώτη φορά από το 2016, από κοινού µε τις συριακές δυνάµεις. Η «Χεζµπολάχ», που στήριζε τον Ασαντ, έχει εξουδετερωθεί στον Λίβανο.

Η Τουρκία στηρίζει τον λεγόµενο «Εθνικό Στρατό Συρίας», δηλαδή τους αντικαθεστωτικούς, στο πλαίσιο των επιθέσεων κατά των Κούρδων. Φιλοτουρκικές οµάδες κατέλαβαν µάλιστα τη στρατηγικής σηµασίας πόλη Ταλ Ριφάατ στη βόρεια Συρία, παίρνοντας το έλεγχό της από κουρδικές δυνάµεις. Οι Κούρδοι θεωρούνται από την Αγκυρα απειλή ακόµη και για την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, η οποία απειλεί εδώ και µήνες µε νέα στρατιωτική επιχείρηση στη Βόρεια Συρία, διευρύνοντας την εκεί στρατιωτική της παρουσία σε περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι.

Η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν και ο Ασαντ έχουν υπογράψει τη συµφωνία της Αστάνα για το καθεστώς της περιοχής του Ιντλίµπ, όπου και η βάση των τζιχαντιστών της HTS, που κατέλαβαν το Χαλέπι. Ο πόλεµος είχε βρεθεί για µεγάλο διάστηµα σε ύφεση, αλλά είχε ήδη αναζωπυρωθεί µετά το ξέσπασµα του νέου πολέµου στη Μέση Ανατολή. Ετσι συµβαίνει πάντα. Οταν ξεσπά ένας πόλεµος, αναζωπυρώνονται όλοι οι υπόλοιποι. Στην περίπτωση της Συρίας, αυτό το ντόµινο κατέστη ολέθριο.

Πρόκειται για ακόµη µια συλλογική αποτυχία, αν σκεφθούµε ότι τα ψηφίσµατα και οι αποφάσεις του ΟΗΕ δεν εφαρµόζονται τελικά πουθενά: ούτε στη Συρία ούτε στη Μέση Ανατολή και βέβαια ούτε στην Κύπρο. Και κάθε φορά που δεν προχωρά η ειρηνευτική διαδικασία, αποδεδειγµένα ο κύκλος της βίας επιστρέφει, πάντα πιο αιµατηρός. Ετσι, 10 ολόκληρα χρόνια µετά τη µεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή, στο Χαλέπι και στις πολύπαθες πόλεις Χοµς και Χάµα, που γνώρισαν πρωτοφανείς σφαγές, ο τρόµος επιστρέφει.

Ηταν τότε που οι στοχευµένοι συµµαχικοί βοµβαρδισµοί (ΗΠΑ, Γαλλία, Ηνωµένο Βασίλειο) κατανίκησαν τους τζιχαντιστές και η στρατιωτική επέµβαση της Μόσχας, στα τέλη του 2015, οδήγησε τις δυνάµεις του Ασαντ στη νίκη στο Χαλέπι και τη Ράκα. Φυσικά, για άλλη µια φορά µεγάλη ανησυχία προκαλεί η νέα ανάφλεξη στο ζήτηµα του προσφυγικού. Ως γνωστόν, η πολυπληθέστερη ανά τον κόσµο προσφυγική οµάδα και το πιο σαρωτικό προσφυγικό κύµα προέρχονται από τη Συρία. Και σίγουρα οι εξελίξεις θα επιβαρύνουν την κατάσταση, την ώρα µάλιστα που η Ε.Ε. προσπαθεί να εφαρµόσει το Σύµφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Αλλά πώς θα εφαρµοστεί αν ξεκινήσει ένα νέο προσφυγικό κύµα από τη Συρία;

Με λίγα λόγια, βρισκόµαστε πάλι στο σηµείο µηδέν. Και αναρωτιέται κανείς πώς οι τζιχαντιστές κατάφεραν να επιχειρήσουν τόσο αστραπιαία, σε µια περιοχή, της Βόρειας Συρίας, που υποτίθεται ότι είναι τόσο στρατιωτικοποιηµένη, που όλοι γνωρίζουν τα πάντα για τους πάντες. Αν αυτό συνέβη επειδή όλοι είχαν στραµµένη την προσοχή στη Μέση Ανατολή και στην εκεχειρία στον Λίβανο, τότε η κατάσταση είναι ακόµη πιο ανησυχητική. ∆ιότι αποδεικνύεται πως η αποτυχία είναι πλήρης και η αδιαφορία πολύ επικίνδυνη...


Σοφία Βούλτεψη/Βουλευτής Β3 Νότιου Τοµέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δηµοσιογράφος