Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μη λάβει βιαστικές αποφάσεις όσον αφορά τις εξελίξεις στη Συρία είναι μία από τις ορθότερες που έχει λάβει. Και από τις λίγες φορές -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- που η ΕΕ δικαίως καθυστερεί. Δείχνοντας έτσι τον δρόμο και προς εκείνα τα κράτη-μέλη που βιάστηκαν να προβούν σε πρόωρες ανακοινώσεις και να επωφεληθούν της νέας κατάστασης και της πτώσης του καθεστώτος Άσαντ, κοιτάζοντας ωστόσο προς το δικό τους εσωτερικό μέτωπο.

Όπως έγινε γνωστό, η ΕΕ δεν θα προχωρήσει σε άρση των κυρώσεων που εφαρμόζονται κατά της Συρίας, έως ότου η νέα ηγεσία της χώρας έμπρακτα αποδείξει ότι δεν θα διωχθούν οι μειονότητες και θα προστατευτούν τα δικαιώματα των γυναικών.

Αυτό που επίσης η ΕΕ ξεκαθάρισε μέσω της Κάγια Κάλας, νέας ύπατης εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, είναι ότι δεν θα αποδεχθεί τη μετάβαση προς ένα θεοκρατικό καθεστώς, όπου θα κυριαρχεί το πολιτικό Ισλάμ και ο θρησκευτικός εξτρεμισμός. Για να υπάρξει, όμως, ένα τέτοιο πλαίσιο, θα πρέπει η κατάσταση στη Συρία να ξεκαθαρίσει πλήρως και να διαπιστωθεί ποια τελικά ομάδα θα επικρατήσει στο εσωτερικό της χώρας.

Αν επικρατήσουν οι φανατικοί, τότε η χώρα και οι πολίτες της θα βρεθούν και πάλι σε ακραίο κίνδυνο, ενώ δεν πρέπει να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο να ξεσπάσει ένας νέος γύρος εμφυλίου. Επιπλέον, η ΕΕ δεν θα εξετάσει την επέκταση της ευρωπαϊκής οικονομικής υποστήριξης προς τη Συρία, πέραν της οικονομικής βοήθειας που παρέχεται από την ΕΕ μέσω του ΟΗΕ.

Και η αλήθεια είναι πως η Συρία θα χρειαστεί πολλά χρήματα για να ανοικοδομηθεί και να είναι σε θέση να υποδεχθεί τα εκατομμύρια των προσφύγων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα στη διάρκεια ενός πολέμου που κράτησε σχεδόν 14 χρόνια.

Αλλά η Ευρώπη φαίνεται ότι έχει εμπεδώσει το μάθημα του Αφγανιστάν.

*Η κυρία Βούλτεψη είναι βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου και δημοσιογράφος