Η συζήτηση άνοιξε λόγω των επικείμενων δημοτικών και περιφερειακών εκλογών δεδομένου, ότι η κομματική «άνοιξη» του Σύριζα στο επίπεδο αυτό δεν είναι η αναμενόμενη, δε θα διακινδύνευα να πω ότι παραμένει ίδια ότε και το 2014. Το γεγονός αυτό δηλαδή η στασιμότητα έως ανυπαρξία σε συνδυασμό με τα πολλά προβλήματα προσώπων και ικανής διαχείρισης, ελλείμματος προϋπολογισμού και υπευθυνότητας στην αντιμετώπιση εκτάκτων φαινομένων που αφορούν άμεσα την αυτοδιοίκηση (Μάνδρα, Μάτι, Ξυδιάς) επιβάλλουν ένα σενάριο επιλογής ενός μετώπου προοδευτικών προσώπων στο χώρο για να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί (δύσκολο) για να υπάρξει τελικά μια παρουσία πράσινη ή πρασινοκόκκινη ή άλλο τι που θα μπορούσε να μετρηθεί στις προοδευτικές δυνάμεις την επομένη των εκλογών.

Το κίνητρο της απλής αναλογικής προσελκύει πολλούς υποψήφιους από το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και ειδικότερα, καταξιωμένες υποψηφιότητες στελεχών του ΚΙΝΑΛ και εξυπηρετεί το κεντρικό σχέδιο του Πρωθυπουργού για το άνοιγμα – βήμα στο ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Το βήμα αυτό όμως απέχει παρασάγγας από την πραγματική συμπόρευση της τοπικής και ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας με την «αριστερά» του Σύριζα. Όχι γιατί ο τελευταίος έχει απίστευτα προσαρμοστεί στα ταχθέντα των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης κατά τη διάρκεια της θητείας του και πριν ίσως, ούτε γιατί η Σοσιαλδημοκρατία είχε προηγηθεί τουλάχιστον τριών δεκαετιών.

Αλλά, γιατί στο βασικό ερώτημα που αφορά την Ευρώπη και την πορεία της «Γερμανική Ευρώπη» ή «Ευρώπη των λαών», οι κυρίαρχες τάσεις με ιδιαιτερότητες απαντούν «Γερμανική». Αποτέλεσμα είναι, η τεράστια κοινωνική κρίση η επέλαση της ακροδεξιάς που απειλεί απορρυθμίζοντας περισσότερο το όλο οικοδόμημα χάρη και σε ένα υποτιμημένο τεράστιο μεταναστευτικό πρόβλημα που συναντιέται με τη σειρά του με εξίσου τεράστιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις αναπαραγόμενο και από αυτές.

Ας έρθουμε όμως, στα «δικά μας» : το όραμα του κ. Τσακαλώτου προσκρούει στην οδυνηρή πραγματικότητα, παρά την ατέρμονη, καθημερινή προσπάθεια επικοινωνιακής αλλαγής της πολιτικής ατζέντας. Έτσι, το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματός στα Σκόπια, παρά το συμβουλευτικό (sic) χαρακτήρα, τις απίστευτες ανοιχτές παρεμβάσεις όλων των Παικτών στην περιοχή, η ψήφος του Αλβανικού στοιχείου, τα «μπες – βγες» των απειλών του Καμμένου και τις ξεχωριστές ρήσεις – ιδέες με τελευταία αυτή περί «βαλκανικής κοινότητας υπό τη σκέψη των ΗΠΑ» και βεβαίως, τη σταθερή και ανησυχητική απειλή του γείτονα Ερντογάν. Όλα αυτά αποκλείουν στο κυβερνητικό σχήμα να οραματίζεται και να σχεδιάζει κοκκινοπράσινα ή ευρύτερες αποδοχές, αλλά πώς θα ολοκληρώσει τη θητεία της ..... με το μαύρο του Καμμένου.

* Ο Στέλιος Μανουσάκης είναι Δικηγόρος – Διαμεσολαβητής, τέως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά