Και οι κρίνοντες κρίνονται…
Άρθρο γνώμης
Τι θα πει ο Κώστας Καραμανλής και μακροβιότερος ως τώρα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας από τη Θεσσαλονίκη ουδείς γνωρίζει
Την ερχόμενη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η παρουσίαση του βιβλίου του εξαιρετικού συναδέλφου Βαγγέλη Πλάκα με τίτλο «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Θεσσαλονίκη». Μια εκδήλωση για τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας που προαναγγέλλεται από πολλούς ως το νέο εσωκομματικό «χτύπημα» από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, και μάλιστα μέσα στην επί πολλά χρόνια εκλογική του περιφέρεια, την Α΄ Θεσσαλονίκης.
Με κοινό σε μεγάλο βαθμό νεοδημοκρατικό, καθώς το βιβλίο προλογίζουν η γραμματέας της ΝΔ, Μαρία Συρεγγέλα, ο υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης, Κώστας Γκιουλέκας, ενώ θα μιλήσει, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σταϊκούρας, ο πατέρας του οποίου επί σειρά ετών υπήρξε εξ απορρήτων του κ. Καραμανλή, που θα είναι φυσικά ο κεντρικός ομιλητής.
Τι θα πει ο πρώην πρωθυπουργός και μακροβιότερος ως τώρα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ουδείς γνωρίζει. Οι διαρροές όμως μιλάνε για «βόμβες» ανάλογες με εκείνες που εξαπέλυσε εναντίον της κυβέρνησης στο Πολεμικό Μουσείο, παρέα τότε με τον Αντώνη Σαμαρά.
Μπορεί να αμφισβητήσει κανένας σε ένα πρόσωπο όπως ο κ. Καραμανλής τη δυνατότητα να ασκεί κριτική όπου νομίζει ότι χρειάζεται; Ασφαλώς όχι. Μπορεί κάποιος να αρνηθεί ότι υπάρχουν πτυχές, και μάλιστα σημαντικές, της κυβερνητικής πολιτικής που πρέπει να κριθούν αυστηρά και ενδεχομένως να αλλάξουν; Φυσικά και όχι. Έχει το δικαίωμα, αν όχι την υποχρέωση, ο πρώην πρωθυπουργός να λέει τις απόψεις του, ακόμα κι αν αυτές δεν συμπίπτουν με τις κυβερνητικές, ιδιαίτερα σε θέματα όπως τα εθνικά; Κι αυτό είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα.
Μπορεί όμως κάποιος να θυμηθεί -για παράδειγμα- ότι στην πενταετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μόλις δύο φορές ο κ. Καραμανλής είχε τοποθετηθεί αρνητικά δημοσίως για επιλογές της τότε κυβέρνησης (για το δημοψηφισμα-παρωδία και την προβληματική σε μεγάλο βαθμό συμφωνία των Πρεσπών). Δυο φορές σε μια περίοδο που η Νέα Δημοκρατία έδινε σκληρές μάχες, έχοντας απέναντι ένα καθεστώς που χρησιμοποίησε κάθε μέσο, ακόμα και τη Δικαιοσύνη, για να πλήξει πολιτικούς της αντιπάλους. Επειδή λοιπόν και οι κρίνοντες κρίνονται, ας περιμένουμε την ομιλία του κ. Καραμανλή, για να δούμε αν και πόσες «βόμβες» θα εκραγούν εντός του «γαλάζιου» στρατοπέδου.
Και κυρίως με ποια σκοπιμότητα και με ποιο στρατηγικό στόχο. Γιατί πεποίθησή μου αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας της βάσης της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι ο Κώστας Καραμανλής ουδέποτε θα συνέπραττε σε κινήσεις που θα είχαν στόχο τη διάρρηξη της ενότητας του κόμματος το οποίο ίδρυσε ο θείος του και ο ίδιος υπηρέτησε από πολύ νέος με συνέπεια και ενωτικό πνεύμα. Σε αντίθεση με άλλους, λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς σε όλους μας.
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή
Με κοινό σε μεγάλο βαθμό νεοδημοκρατικό, καθώς το βιβλίο προλογίζουν η γραμματέας της ΝΔ, Μαρία Συρεγγέλα, ο υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης, Κώστας Γκιουλέκας, ενώ θα μιλήσει, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σταϊκούρας, ο πατέρας του οποίου επί σειρά ετών υπήρξε εξ απορρήτων του κ. Καραμανλή, που θα είναι φυσικά ο κεντρικός ομιλητής.
Τι θα πει ο πρώην πρωθυπουργός και μακροβιότερος ως τώρα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ουδείς γνωρίζει. Οι διαρροές όμως μιλάνε για «βόμβες» ανάλογες με εκείνες που εξαπέλυσε εναντίον της κυβέρνησης στο Πολεμικό Μουσείο, παρέα τότε με τον Αντώνη Σαμαρά.
Μπορεί να αμφισβητήσει κανένας σε ένα πρόσωπο όπως ο κ. Καραμανλής τη δυνατότητα να ασκεί κριτική όπου νομίζει ότι χρειάζεται; Ασφαλώς όχι. Μπορεί κάποιος να αρνηθεί ότι υπάρχουν πτυχές, και μάλιστα σημαντικές, της κυβερνητικής πολιτικής που πρέπει να κριθούν αυστηρά και ενδεχομένως να αλλάξουν; Φυσικά και όχι. Έχει το δικαίωμα, αν όχι την υποχρέωση, ο πρώην πρωθυπουργός να λέει τις απόψεις του, ακόμα κι αν αυτές δεν συμπίπτουν με τις κυβερνητικές, ιδιαίτερα σε θέματα όπως τα εθνικά; Κι αυτό είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα.
Μπορεί όμως κάποιος να θυμηθεί -για παράδειγμα- ότι στην πενταετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μόλις δύο φορές ο κ. Καραμανλής είχε τοποθετηθεί αρνητικά δημοσίως για επιλογές της τότε κυβέρνησης (για το δημοψηφισμα-παρωδία και την προβληματική σε μεγάλο βαθμό συμφωνία των Πρεσπών). Δυο φορές σε μια περίοδο που η Νέα Δημοκρατία έδινε σκληρές μάχες, έχοντας απέναντι ένα καθεστώς που χρησιμοποίησε κάθε μέσο, ακόμα και τη Δικαιοσύνη, για να πλήξει πολιτικούς της αντιπάλους. Επειδή λοιπόν και οι κρίνοντες κρίνονται, ας περιμένουμε την ομιλία του κ. Καραμανλή, για να δούμε αν και πόσες «βόμβες» θα εκραγούν εντός του «γαλάζιου» στρατοπέδου.
Και κυρίως με ποια σκοπιμότητα και με ποιο στρατηγικό στόχο. Γιατί πεποίθησή μου αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας της βάσης της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι ο Κώστας Καραμανλής ουδέποτε θα συνέπραττε σε κινήσεις που θα είχαν στόχο τη διάρρηξη της ενότητας του κόμματος το οποίο ίδρυσε ο θείος του και ο ίδιος υπηρέτησε από πολύ νέος με συνέπεια και ενωτικό πνεύμα. Σε αντίθεση με άλλους, λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς σε όλους μας.
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή