Όχι πως δεν τα ξέρουμε όσοι τα βιώνουμε καθημερινά, αλλά όταν μας τα λένε και οι πλέον ειδικοί επιστήμονες, δηλαδή οι συγκοινωνιολόγοι, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της παράνοιας που ζούμε όσοι κινούμαστε στους δρόμους της Αττικής, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Ο μέσος χρόνος για να διανύσει κανείς 10 χιλιόμετρα μέσα στην Αθήνα είναι σχεδόν 30 λεπτά. Μεταξύ 2021-2024, η μέση ταχύτητα κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας μειώθηκε κατά 11% στις κύριες οδούς και κατά 17% στις δευτερεύουσες. Και αυτό για τί -όπως μας λένε- γίνονται πλέον πολύ περισσότερες μετακινήσεις με ΙΧ, είναι κορεσμένη η χωρητικότητα του γερασμένου οδικού δικτύου, αλλά και η οδική μας συμπεριφορά δεν είναι η καλύτερη.

Το κυκλοφοριακό στην Αττική αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καθημερινότητας. Με πληθυσμό που κοντεύει να είναι η μισή Ελλάδα και με περισσότερα από δύο εκατομμύρια οχήματα στους δρόμους, η Αττική είναι καθημερινά μια κόλαση για οδηγούς και επιβάτες. Με κορυφαία την περίπτωση του Κηφισού και μια σειρά κι από άλλες κεντρικές αρτηρίες, όπως η Κηφισίας, η Μεσογείων και η Συγγρού, να παρουσιάζουν συχνά εικόνα… πάρκινγκ. Παράλληλα, η έλλειψη εναλλακτικών μέσων μεταφοράς, παρά τις προσπάθειες ενίσχυσης των αστικών λεωφορείων, του μετρό και του τραμ, οδηγεί σε επιπλέον εξάρτηση από τα ιδιωτικά αυτοκίνητα. Όλη αυτή η κατάσταση επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητά μας με διάφορους τρόπους. Από τις εκπομπές ρύπων που επιβαρύνουν την ποιότητα ζωής μέχρι τις καθυστερήσεις οι οποίες δημιουργούν άγχος, ψυχολογική επιβάρυνση και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Για να μην αναφερθούμε στις επιπτώσεις και στην παραγωγικότητα.

Είναι άµεση ανάγκη να γίνει κάτι που θα σταµατήσει αρχικά αυτή τη συνεχή επιβάρυνση της καθηµερινότητάς µας και µεσοµακροπρόθεσµα θα τη µειώσει

Τι λένε οι ειδικοί; Η ενίσχυση του δικτύου δημόσιων συγκοινωνιών πρέπει να είναι βασική προτεραιότητα. Η επέκταση του μετρό σε περισσότερες περιοχές, η αύξηση της συχνότητας των δρομολογίων λεωφορείων και η συνεχής αναβάθμιση του στόλου με ηλεκτρικά οχήματα μπορούν να αποτελέσουν κάποιες λύσεις. Πιο μακροπρόθεσμα οι αλλαγές στο οδικό δίκτυο, που δεν είναι βέβαια εύκολες σε μια ήδη τόσο πυκνά δομημένη περιοχή.

Σημαντική, αν και με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει δυστυχώς ακόμα… ρομαντική, είναι η προώθηση εναλλακτικών μέσων μετακίνησης. Η δημιουργία ποδηλατόδρομων και η ενθάρρυνση της χρήσης -εκεί όμως και όχι όπου να ’ναι- ηλεκτρικών πατινιών ή κοινόχρηστων ποδηλάτων θα μπορούσαν να μειώσουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Όπως και η προώθηση της συν-μετακίνησης (carpooling), που είναι χρόνια τώρα διαδεδομένη στην Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, είναι άμεση ανάγκη να γίνει κάτι που θα σταματήσει αρχικά αυτή τη συνεχή επιβάρυνση της καθημερινότητάς μας και μεσομακροπρόθεσμα θα τη μειώσει. Με συνδυασμό μέτρων και σοβαρό σχεδιασμό. Τώρα όμως και όχι αύριο, γιατί οι αντοχές όλων μας βρίσκονται πια στα όρια της εξάντλησης.