Οι κυβερνητικές αποφάσεις για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό αποτελούν χωρίς αμφιβολία κινήσεις με μεγάλη εθνική σημασία, που ενισχύουν την εθνική κυριαρχία. Δεν αφορούν μόνο τη διαχείριση του φυσικού πλούτου αλλά και τη γεωπολιτική μας σταθερότητα. Είναι ασφαλώς μια ουσιαστική διαδικασία οργάνωσης των δραστηριοτήτων στον θαλάσσιο χώρο ώστε να προλαμβάνονται συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών χρήσεων, να προστατεύεται το περιβάλλον και να ενισχύεται η διαφάνεια στις επενδύσεις. Η υιοθέτηση αυτού του σχεδίου αποδεικνύει ότι η Ελλάδα μπορεί να προχωρά με όραμα και υπευθυνότητα, αναγνωρίζοντας τη θάλασσα ως πεδίο συνεργασίας αλλά και σταθερότητας.

Αναμενόμενες φυσικά ήταν οι αντιδράσεις από την πλευρά της Τουρκίας. Η γειτονική χώρα συνηθίζει να ερμηνεύει κάθε εθνική μας πρωτοβουλία στη θάλασσα ως «μονομερή ενέργεια». Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή όλες οι ενέργειες της χώρας μας εδράζονται στο Δίκαιο της Θάλασσας και δεν αποτελούν πρόκληση αλλά άσκηση κυρίαρχων δικαιωμάτων. Η χάραξη θαλάσσιου χωροταξικού πλαισίου εντός της ΑΟΖ και των χωρικών μας υδάτων δεν απαιτεί καμία διαπραγμάτευση ή συναίνεση τρίτων. Αυτονόητο είναι ότι το σχέδιο ενισχύει και τη διπλωματική μας θέση. Η ύπαρξη ενός πλήρους, νομοθετημένου πλαισίου για τη διαχείριση του θαλάσσιου χώρου προσδίδει αξιοπιστία στις θέσεις μας διεθνώς. Παράλληλα στέλνει το μήνυμα ότι η Ελλάδα επιδιώκει τη σταθερότητα στην περιοχή μέσω της θεσμικής θωράκισης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και όχι μέσω αιφνιδιασμών ή παραβιάσεων της διεθνούς νομιμότητας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα πρέπει να ξεκαθαρίσει και το τοπίο σχετικά με τη διαδικασία της πόντισης των καλωδίων για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Με τρόπο που να διασφαλιστεί ότι τα έργα που έχουν προγραμματιστεί θα ενταχθούν ομαλά στον συνολικό σχεδιασμό ώστε να μην υπάρξουν νομικά ή διεθνή προσκόμματα στο μέλλον. Η Ελλάδα ορθώς στέλνει το μήνυμα ότι δεν επιδιώκει να αιφνιδιάσει ούτε να προβεί σε σπασμωδικές κινήσεις. Αντιθέτως, με σταθερότητα και θεσμική συνέπεια, οικοδομεί ένα πλαίσιο που ενισχύει την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή και προωθεί την ειρηνική συνύπαρξη στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα πρέπει να προχωρήσει σε κινήσεις που μπορεί και πάλι να «ενοχλήσουν» τη γείτονα και να θεωρηθούν επίσης «μονομερείς». Κάτι τέτοιο όμως δεν θα είναι πρόβλημα της Ελλάδας, που ακολουθεί τον δρόμο της νομιμότητας και του Διεθνούς Δικαίου, αλλά εκείνων που μιλούν για «Γαλάζιες Πατρίδες» και αμφισβητούν κάθε φορά που αυτό τους συμφέρει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24/04/2025