Το δημοψήφισμα στην Τουρκία ολοκληρώθηκε, το αποτέλεσμα του –έστω και οριακά- αποτέλεσε νίκη του Ερντογαν και τώρα ξεκινά η κουβέντα για την επόμενη μέρα όχι μόνο στην γειτονική χώρα αλλά στην ευρύτερη περιοχή καθώς –μας αρέσει δεν μας αρέσει- η Άγκυρα αποτελεί πλέον μια Περιφερειακή μεγάλη δύναμη.

Οι πρώτες αναλύσεις δημοσιοποιούνται και οι ειδικοί μιλούν για τις επιπτώσεις , οικονομικές, γεωπολιτικές και άλλες που θα υπάρξουν . Ανάμεσα τους οι πλέον ενδιαφέρουσες για εμάς είναι όσες αφορούν το πλέγμα των σχέσεων των δύο χωρών.

Αν πάντως κάποιος θέλει να αντιμετωπίζει με ρεαλισμό την κατάσταση που διαμορφώνεται τότε δύσκολα μπορεί να διακρίνει επερχόμενες ραγδαίες αλλαγές στα Ελληνοτουρκικά.

Η Τουρκία ήταν πάντοτε ένας δύσκολος, ένας δύστροπος και επιθετικός γείτονας. Με μικρά διαλλείματα ηρεμίας, η ένταση κυριαρχούσε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες ανάμεσα στις δύο χώρες με ευθύνη της Άγκυρας η οποία όλο και διεκδικεί περισσότερα με την ανοχή της παγκόσμιας κοινότητας, ακόμα και των Ευρωπαίων συμμάχων μας.

Ναι, ο Ερντογαν και οι άνθρωποι του έχουν προκαλέσει με άθλιες δηλώσεις αλλά και απαράδεκτες πρακτικές τη χώρα μας. Έχουν αμφισβητήσει την Συνθήκη της Λωζάνης. Έχουν αποκαλέσει την Δυτική Θράκη «ακρωτηριασμένο χέρι της Τουρκίας». Έχουν παραβιάσει Ελληνικά χωρικά ύδατα και εθνικό εναέριο χώρο.

Τα ίδια όμως δεν έκαναν όλα τα πριν τον Ερντογαν χρόνια και οι υποτιθέμενοι «εκσυγχρονιστές» υπέρμαχοι του Κεμαλισμού. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας-το λεγόμενο «βαθύ κράτος»- δεν ήταν και είναι πάντοτε ένα κράμα άκρατού εθνικισμού συνδυασμένου με σκληρό μιλιταρισμό;

Δυο από τα πολλά παραδείγματα: Ο Ερντογαν άραγε ήταν επικεφαλής της Τουρκίας την περίοδο των Ιμίων; Ο Ερντογάν μήπως πρωταγωνίστησε από Τουρκικής πλευράς στην κρίση του 1987; Όχι είναι η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι για την Ελλάδα είτε με τον Ερντογαν είτε με τους εσωτερικούς αντιπάλους του η Άγκυρα αποτελεί έναν επικίνδυνο γείτονα απέναντι στον οποίο οφείλουμε πάντοτε να είμαστε έτοιμοι για τα πάντα.

Όλα τα υπόλοιπα ασφαλώς έχουν τη σημασία τους και τις επιπτώσεις τους. Ίσως μάλιστα ειδικά αυτή την περίοδο ο «σουλτάνος» να δοκιμάσει για άλλη μία φορά τις αντοχές και την υπομονή μας επιχειρώντας να ανοίξει ένα μέτωπο εξωτερικό προκειμένου η προσοχή της Τουρκικής κοινής γνώμης να στραφεί προς τα εκεί.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν οφείλουμε να παρατηρούμε μεν τις εξελίξεις στην γείτονα αλλά ταυτόχρονα να συντηρούμε ή και να φτιάχνουμε νέες συμμαχίες, να έχουμε Ένοπλες Δυνάμεις άριστα εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες με ακμαίο ηθικό και –το σημαντικότερο- να μετατραπούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από χώρα –επαίτη σε χώρα που θα αναπτύσσεται όπως στο παρελθόν. Το όχι και τόσο πολύ μακρινό…