Ήταν Δεκέμβριος του 2014 και ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο τελικό στάδιο της επέλασης για την κατάληψη της εξουσίας υποσχόμενος (σχεδόν) τα πάντα (σχεδόν) στους πάντες. Η οίηση και η αλαζονεία ενόψει των επερχόμενων εκλογών είχε φτάσει στο ζενίθ για όλα τα στελέχη του κόμματος με κορυφαίο τον Αλέξη Τσίπρα που ετοιμαζόταν για το Μέγαρο Μαξίμου.

Από το Ηράκλειο της Κρήτης σε ένα κρεσέντο ενθουσιασμού αποφάσισε να εκτοξεύσει –μεταξύ σοβαρού και αστείου- μια «απειλή» προς τους δανειστές της χώρας : «Μερικοί νομίζουν ότι οι αγορές θα βαράνε το νταούλι κι εμείς θα χορεύουμε στο σκοπό τους. Ε, λοιπόν εμείς θα παίζουμε στο εξής το νταούλι, ή μάλλον τη λύρα της Κρήτης, κι εκείνοι θα χορεύουν πεντοζάλη», είπε ο κ. Τσίπρας και τα λόγια του έφτασαν σε όλους τους ενδιαφερόμενους που ασφαλώς θα τα κράτησαν σε κάποια άκρη του μυαλού τους.

Δυόμιση χρόνια μετά, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί με νύχια και δόντια να κλείσει μια αξιολόγηση που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του …2016! Και είναι ήδη Ιούνιος του 2017.

Διευθέτηση χρέους για την οποία τόσα ακούγαμε επί χρόνια από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται πλέον στον ορατό ορίζοντα. Ποσοτική χαλάρωση -το περίφημο QE που το έμαθαν και στο τελευταίο καφενείο της χώρας- ακόμα κι αν έρθει θα είναι πλέον χωρίς κάποια ιδιαίτερη σημασία καθώς θα αφορά μικρό χρονικό διάστημα και όχι αξιοσημείωτα ποσά . Έξοδος στις αγορές κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει , όπως έγινε και επί κυβερνήσεων Σαμαρά-Βενιζέλου, δοκιμαστικά στην αρχή και …βλέπουμε. Ωστόσο χωρίς να έχει προηγηθεί ρύθμιση του χρέους με ότι αυτό σημαίνει. (Σ.Σ. Όταν ο Σαμαράς βγήκε στις αγορές χωρίς ρύθμιση χρέους κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας τον κατηγορούσαν ότι έκανε μια… τρύπα στο νερό κι ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτα για την τσέπη του Έλληνα πολίτη)

Στο πλαίσιο της τακτικής «κάθε μέρα και ένα νέο αφήγημα» , τώρα πληροφορούμαστε ότι αν οι εταίροι δεσμευτούν ότι θα υπάρξουν επενδύσεις τότε κι εμείς θα συμφωνήσουμε με το «πακέτο Σόιμπλε» που δεν είχαμε δεχθεί στο προηγούμενο Eurogroup. Και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε μέχρι το Eurogroup της 15ης Ιουνίου όπου η κυβέρνηση θέλει επειγόντως μια κάποια λύση που θα την βγάλει από το αδιέξοδο το οποίο η ίδια δημιούργησε με τις αλλοπρόσαλλες κινήσεις της και τα μεγαλεπήβολα σχέδια της που αποδείχθηκαν παλάτια στην άμμο.

Ούτε λύρες λοιπόν, ούτε νταούλια, ούτε πεντοζάλη… Μόνο διαρκείς άτακτες υποχωρήσεις , ατέλειωτα ανούσια προπαγανδιστικά non paper και-κυρίως- πολύτιμος χρόνος χαμένος για την Ελλάδα. Κι ακόμα δεν έχουμε τελειώσει…