Οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλαίσιο της συζήτησης για τον προϋπολογισµό παρέπεµπαν σίγουρα σε αντίστοιχες που συνήθως ακούγαµε στις αρχές του φθινοπώρου στη ∆ΕΘ. Φυσικά, το σκεπτικό του πρωθυπουργού για την ανακοίνωση των συγκεκριµένων µέτρων στην παρούσα συγκυρία (µιλάµε φυσικά γι’ αυτές που αφορούν τις τράπεζες, τους συνταξιούχους και τους ένστολους) αφορούσε µια σειρά από παραµέτρους που έχουν να κάνουν τόσο µε το σκέλος των κοινωνικών αναγκών, όσο και τις εν γένει πολιτικές στοχεύσεις του.

Μετά το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών και την εσωκοµµατική περιδίνηση µε τη δραστηριότητα των Κώστα Καραµανλή και Αντώνη Σαµαρά, που οδήγησε σε διαδοχικές επίκαιρες ερωτήσεις «γαλάζιων» βουλευτών σχετικά µε κεντρικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής και στη συνέχεια στη διαγραφή του Μεσσήνιου, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του µπήκαν στη διαδικασία να ποντάρουν εκ νέου στο ισχυρό τους χαρτί. Ο λόγος για την υπενθύµιση πως σε αυτή τη φάση η Ν∆ παίζει χωρίς αντίπαλο, όχι µόνο γιατί δεν υπάρχει σοβαρή και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, αλλά και επειδή µε δεδοµένη τη συγκεκριµένη συνθήκη, το Μέγαρο Μαξίµου έχει τη δυνατότητα να διαθέτει την απόλυτη πρωτοβουλία κινήσεων, την ευχέρεια των χειρισµών στην πολιτική και κοινοβουλευτική σκακιέρα, καθώς και τις προϋποθέσεις για να διαµορφώνει το περιβάλλον και την ατζέντα της επικαιρότητας.

Η ηγεσία της κυβέρνησης έκανε το αυτονόητο. Φρόντισε να καταδείξει ότι κυβερνάει, και µάλιστα µε αποτελεσµατικότητα


Έτσι, µετά από ένα διάστηµα παρατεταµένης… νηνεµίας, που οφείλεται όχι µόνο στο αποτέλεσµα της κάλπης και στις συνεπακόλουθες συνέπειές του, αλλά και νωρίτερα στις αστοχίες κορυφαίων στελεχών, που αποδιοργάνωσαν τον κυβερνητικό παράγοντα, και στην έλλειψη αντανακλαστικών που αδικαιολόγητα επέφερε το 41% του 2023, η ηγεσία της κυβέρνησης έκανε το αυτονόητο. Φρόντισε να καταδείξει ότι κυβερνάει, και µάλιστα µε αποτελεσµατικότητα.

Από τη µια, η ολοκλήρωση, η δροµολόγηση ή η επιτάχυνση σηµαντικών υποδοµών ανά την περιφέρεια ήταν βασικό συστατικό της συνταγής της «γαλάζιας» ολικής αντεπίθεσης, καθώς προκάλεσαν ευφορία και ικανοποίηση στις τάξεις των πολιτών που η ζωή τους επηρεάζεται άµεσα από τα αντίστοιχα έργα. Κι όλα αυτά παρά τα διαχρονικά εγχώρια παρατράγουδα τύπου µετρό της Θεσσαλονίκης, όπου υπήρξε το πρώτο αρνητικό συµβάν σε σχέση µε τη λειτουργία του.

Από τη άλλη, οι παρεµβάσεις που έκανε στη Βουλή ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισµό ήρθαν να εµπεδώσουν εκ νέου την άποψη πως, παρά τη γενικότερη διεθνή πραγµατικότητα, τα λάθη και τις παραλείψεις, ουδείς άλλος µπορεί αυτή την ώρα να εγγυηθεί τη δηµιουργία και την ορθή λειτουργία ενός σταθερού µηχανισµού απορρόφησης των σχετικών κραδασµών σε επίπεδο κοινωνίας και επικοινωνίας, καθώς και τη διατήρηση της αναπτυξιακής προοπτικής της Ελλάδας, εν µέσω µιας περιόδου όπου η ρευστότητα αποτελεί κυρίαρχο σκηνικό, ακόµη και στις µεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάµεις, όπως συµβαίνει σε Γαλλία και Γερµανία. Στο κοµµάτι αυτό µάλιστα της πολιτικής σταθερότητας ως µονόδροµου για την αντιµετώπιση των δυσκολιών και τη λήψη µέτρων που έρχονται να ελαφρύνουν τα βάρη των νοικοκυριών εξαιτίας της πληθωριστικής κρίσης, φρόντισε να επενδύσει περαιτέρω ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκαλώντας ουσιαστικά µια εικόνα προσωπικής σύγκρισης µε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και δη µε τον αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, Νίκο Ανδρουλάκη, θεωρώντας πως µε αυτό τον τρόπο έφερνε την µπάλα στο πολιτικό του γήπεδο.

Με την ξεκάθαρη εκτίµηση ότι ο Κρητικός ακόµη ψάχνεται, γεγονός που φρενάρει σύµφωνα µε τις τελευταίες µετρήσεις τη δυναµική που είχε αναπτύξει µετά την εσωκοµµατική κάλπη και τους υπόλοιπους να κινούνται στα γνωστά τους για την ώρα standards, ο πρωθυπουργός δίχως αµφιβολία κέρδισε την παρτίδα, δίνοντας ακόµη περισσότερο αέρα στο κόµµα του, η πτώση του οποίου στις ίδιες δηµοσκοπήσεις όχι µόνο σταµάτησε, αλλά φαίνεται έστω και οριακά πια να ακολουθείται η αντίθετη πορεία. Επειδή όµως τα 2,5 χρόνια που αποµένουν µέχρι το 2027 δεν είναι σπριντ αλλά µαραθώνιος, το τελικό πρόσηµο θα κριθεί από τη διάρκεια των απαντήσεων στη µάχη κατά της ακρίβειας και φυσικά την αποτελεσµατικότητά τους, τη βελτίωση κοµβικών τοµέων προεξαρχούσης της Υγείας και την ορθή ανάλυση των πολιτικών και κοινωνικών δεδοµένων, στοιχείο που σαφέστατα έλειψε στο διάστηµα που προηγήθηκε της ευρωκάλπης.
Η ιστορία έχει δείξει πως τα κάστρα εξακολουθούν να πέφτουν από… µέσα!


Σε αυτά βεβαίως προσθέστε και την ανάγκη να διατηρηθεί ζωντανός ο δίαυλος επικοινωνίας, η «συνοµιλία» µε την παραδοσιακή «γαλάζια» βάση και το στελεχιακό δυναµικό. Όσο κι αν ορισµένοι θεωρούν… ντεµοντέ αυτή τη συζήτηση, η ιστορία έχει δείξει πως τα κάστρα εξακολουθούν να πέφτουν από… µέσα! Όλα τα παραπάνω στοιχειοθετούν επί της ουσίας την έννοια της αναµέτρησης της κυβέρνησης της Ν∆ µε τον µεγαλύτερο αντίπαλό της σε αυτή τη χρονική στιγµή, µέχρι την εµφάνιση κάποιας άλλης περίπτωσης. Ο λόγος για τον κακό της εαυτό…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή