Βλέπετε, σε μια περίοδο κατά την οποία κεντρικό μέλημα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να πείσει τους πολίτες (αλλά και το ίδιο το στελεχιακό δυναμικό του κόμματός του) για την αποφασιστικότητά του να απαλλάξει την παράταξη από τις παιδικές ασθένειες που την ταλάνιζαν χρόνια, οποιαδήποτε δήλωση ή ενέργεια παραπέμπει σ' αυτές, συνιστά δίχως αμφιβολία κόκκινο πανί για την Πειραιώς. Πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για την περιβόητη «παράδοση» της οικογενειοκρατίας που ευδοκιμούσε διαχρονικά στους κόλπους της ελληνικής Κεντροδεξιάς και η οποία υπήρξε βασική αιτία για τα ουκ ολίγα φαινόμενα εσωστρέφειας που ταλαιπώρησαν το εσωτερικό της ΝΔ καθ' όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης.

Εξάλλου, με δεδομένο ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέρχεται από ένα εκ των τριών μεγαλύτερων πολιτικών τζακιών που γνώρισε ποτέ η χώρα, είναι λογικό να επιχειρεί όχι μόνο να δώσει το δικό του στίγμα, όπως έκανε πολύ επιτυχημένα από την εποχή της νικηφόρας γι' αυτόν κούρσα για την αρχηγία του κόμματος, αλλά και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, προκειμένου να αποσυνδέσει την σημερινή ΝΔ από τα χρόνια της απροσχημάτιστης διαδοχής στις εκλογικές λίστες και κατόπιν στα κοινοβουλευτικά έδρανα του πατέρα από τον υιό, ή ακόμη και του παππού από τον εγγονό και πάει λέγοντας.

Ωστόσο, η περίπτωση Τραγάκη που υπέπεσε σ' ένα αδιανόητο για την πολιτική του πείρα λάθος, βγάζοντας προς τα έξω την εικόνα του γενικού κουμανταδόρου στον «γαλάζιο» πυρήνα της Β' Πειραιά είναι το δέντρο και σίγουρα όχι το δάσος. Αλλωστε, με τα όσα είπε στην δικιά μας, την Σταμάτη και την εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», τα οποία φιγουράριζαν εκτός των άλλων και στην προσωπική του ιστοσελίδα, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια σκέψεων στην ηγετική ομάδας. Ουδείς έστω κι αν εκλέγεται από το 1974 στην Βουλή δεν έχει το δικαίωμα να βλέπει την πολιτική σαν… χωράφι που το κληρονομεί στους υιούς ή τις θυγατέρες του και μάλιστα να μην μπαίνει καν στον κόπο να καμουφλάρει την λογική αυτή. Ακόμη περισσότερο, δεν μπορεί επουδενί να εκθέτει τον υποψήφιο πρωθυπουργό και αρχηγό του κόμματός του, δίνοντας την εντύπωση περί υπόγειων διεργασιών και προειλημμένων αποφάσεων, οι οποίες επί της ουσίας ακυρώνουν τις όποιες καινοτομίες προωθεί η ΝΔ σε ό,τι αφορά την κατάρτιση των ψηφοδελτίων της, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Μητρώο Στελεχών.

Το μεγάλο ζητούμενο όμως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι να καταφέρει να επιβάλει τις λογικές του σε όλα τα επίπεδα πέραν της Β' Πειραιώς. Κι αν ο Τραγάκης έβαλε ένα πρωτοφανές… αυτογκόλ, υπάρχουν τόσες και τόσες αντίστοιχες περιπτώσεις ανά την επικράτεια. Σχεδόν σε κάθε νομό υπάρχουν τουλάχιστον δύο έως και τρεις και τέσσερις εκπρόσωποι πολιτικών οικογενειών που είτε έχουν πολιτευθεί, είτε σκοπεύουν να μπουν στην μάχη του σταυρού στις επόμενες εθνικές κάλπες. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι πρέπει να… καταδικαστούν στο πυρ το εξώτερον οι γόνοι παλαιότερων υπουργών ή βουλευτών.

Ωστόσο, η παράμετρος αυτή έρχεται να συμπληρώσει το αν μη τι άλλο αινιγματικό εσωκομματικό σκηνικό στο οποίο καλείται να ισορροπήσει γενικότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την μια, η ανάγκη και συνάμα κοινωνική απαίτηση να αναδειχθούν νέα πρόσωπα σ' ένα κόμμα που πριν την εσωκομματική διαδικασία του 2016 θύμιζε… μαυσωλείο και πήρε ζωή από τους 400.000 ψηφοφόρους που συμμετείχαν σ' αυτή. Από την άλλη, η… δυσαρέσκεια και ενίοτε η σθεναρή αντίσταση διαφόρων παλαιάς κοπής παραγόντων, που νομοτελειακά θα αντιδρόταν σε οποιοδήποτε εγχείρημα ανανέωσης. Το κακό όπως λένε οι μυημένοι στα νεοδημοκρατικά μυστικά, είναι πως σ' αυτή την φάση και οι μεν και οι δε είναι απαραίτητοι… Για πολλούς και διαφόρους λόγους.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ 1η: Όλοι οι πρόεδροι της ΝΔ στήριξαν την εσωκομματική κυριαρχία τους σε δύσκολες πλην όμως δυναμικές πρωτοβουλίες στο εσωκομματικό πεδίο. Αυτή αν μη τι άλλο ήταν μια αρχηγική κίνηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ 2η: Το σημείο της ανακοίνωσης όπου αναφέρεται πως κανείς δεν μπορεί να προλαμβάνει τις αποφάσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν σαφές μήνυμα με πολλούς παραλήπτες. Και αυτούς που λανσάρονται ως εν δυνάμει υποψήφιοι και αυτούς που το παίζουν βασιλικότεροι του βασιλέως… Μ' αυτούς όμως λέω να ασχοληθώ μιαν άλλη φορά..

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ 3η: Όσοι έχουμε την τύχη να διαθέτουμε πειραιώτικη καταγωγή ξέρουμε από πρώτο χέρι, ότι αν και το λιμάνι μας είναι μεγάλο, η κοινωνία μας παραπέμπει μάλλον σε επαρχία… Κάπως έτσι, γνωριζόμαστε λίγο πολύ όλοι μεταξύ μας… Τον Παναγιώτη Τραγάκη τον συνάντησα πριν από ένα περίπου χρόνο και ομολογώ ότι μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση, καθώς πρόκειται για έναν μετριοπαθή άνθρωπο, οικογενειάρχη-πατέρα πέντε παιδιών και σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με μερικούς στενούς συγγενείς του, ο ίδιος είχε αυτόνομη επαγγελματική πορεία. Μάλιστα, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι είχε συναντηθεί κατ' ιδίαν με τον πρόεδρο της ΝΔ, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον του να ριχτεί στον εκλογικό στίβο… Είναι κρίμα που τα όποια καλά στοιχεία, τα οποία τελικώς θα κρίνονταν από τους πολίτες της Β' Πειραιά αν ήταν υποψήφιος, «θυσιάστηκαν» στον βωμό της ιδιοκτησιακής αντίληψης για την πολιτική