H περιβόητη ανάρτηση του εκδότη-σύμβολο της εποχής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Κώστα Βαξεβάνη στα social media εναντίον της Φώφης Γεννηματά, καταδεικνύει ότι το σύστημα Τσίπρα-Καμμένου και τα παντός είδους φερέφωνά του είναι όχι μόνο αδίστακτο (αυτό άλλωστε το ξέραμε εδώ και και καιρό), αλλά παραγματικά επικίνδυνο. Και οι κίνδυνοι που φέρει η αρρωστημένη νοοτροπία της εξουσιομανίας, η οποία διακατέχει το σημερινό κυβερνητικό δίδυμο δεν απειλούν πια μόνο τη χώρα αυτή καθαυτή. Βλέπετε η εμμονή τους με την καρέκλα και η αδιαφορία τους ακόμη και για τους στοιχειώδεις κανόνες ηθικής, τους οδηγεί σε απροσχημάτιστες -όχι πια πολιτικές- αλλά προσωπικές επιθέσεις που θίγουν ανθρώπινες υπολήψεις και προσβάλλουν οικογενειακές εστίες. Πολλώ δε μάλλον όταν πίσω από τα πρόσωπα υπάρχουν ιστορίες που δεν «αγγίζονται» διαχρονικά προκειμένου η κοινωνία των πολιτών να μην θυμίζει ζούγκλα άγριων θηρίων.


Ωστόσο, απ' ό,τι φαίνεται αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους εκπροσώπους της πρώτης φοράς Αριστερά, το πραγματικό ήθος της οποίας αναδεικνύεται μέρα με τη μέρα σε όλο του το μεγαλείο.

Όσα όμως συμπλέγματα κι αν κουβαλάς μαζί σου για διάφορους λόγους, υπάρχει ένας άγραφος νόμος που λέει ότι οι γυναίκες-μητέρες και οι οικογένειες ακόμη και των αντιπάλων, πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον δέοντα σεβασμό.


Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις δολοφονίες χαρακτήρων μέσω non papers, επίσημων δηλώσεων και κατάπτυστων δημοσιευμάτων; Την καταπάτηση κάθε έννοιας διάκρισης των εξουσιών, με τον μονίμως παραληρηματικό Καμμένο, τον φανατικό οπαδό του Τζανακόπουλο, τον υπουργό για την καταπολέμηση της Διαφθοράς Παπαγγελόπουλο και εσχάτως και τον ίδιο τον Τσίπρα να μοιράζουν… δικαστικές αποφάσεις και να προναγγέλουν εξελίξεις μπροστά από ένα μικρόφωνο; Και τέλος πώς είναι δυνατόν να λησμονήσει κανείς την ατάκα Πολλάκη περί κάποιων που πρέπει να πάνε στην φυλακή για να ξανακερδίσουν οι Συριζαίοι τις εκλογές;


Όσα όμως συμπλέγματα κι αν κουβαλάς μαζί σου για διάφορους λόγους, υπάρχει ένας άγραφος νόμος που λέει ότι οι γυναίκες-μητέρες και οι οικογένειες ακόμη και των αντιπάλων, πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον δέοντα σεβασμό, ιδιαίτερα από εκείνους οπου αυτολανσάρονται ως άντρες που φοράνε παντελόνια. Άλλο η πολιτική διαμάχη, έστω και σκληρή, κι άλλο να λοιδωρείς ανθρώπους και αξίες με τρόπο που έχει αντίκτυπο στα κοντινά τους πρόσωπα και στην ίδια τους την ηθική υπόσταση.

πώς είναι δυνατόν να λησμονήσει κανείς την ατάκα Πολλάκη περί κάποιων που πρέπει να πάνε στην φυλακή για να ξανακερδίσουν οι Συριζαίοι τις εκλογές;

Πριν την Φώφη Γεννηματά, ανάλογη λάσπη από τους Βαξεβάνηδες, τους Πολλάκηδες και τους Καμμένους δέχθηκε η σύζυγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ρητορική και φρασεολογία που παρέπεμπε σε άλλες εποχές. Και πριν από εκείνη κηρυσσόταν ένας ανηλεής πόλεμος προσωπικής, οικογενειακής και επαγγελματικής εξόντωσης οποιουδήποτε τόλμησε να τους ασκήσει κριτική με όπλα τις κατασκευασμένες συκοφαντίες και την επιστράτευση «προθύμων» για να ολοκληρώσουν την κάθε «δουλειά». Στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και της αλα καρτ ευαισθησίας τους, οι κοινές και παγκοσμίως αποδεκτές αντιλήψεις περί ηθικής (αλλά και νιομιμότητας σε κάποιες περιπτώσεις) φαίνεται πως δεν ισχύουν. Τα παραδείγματα αμέτρητα. Ίσως γιατί οι ίδιοι τις αγνοούν επιδεικτικά στον καθημερινό βίο τους. Ίσως γιατί δεν τις έμαθαν ποτέ, οπότε μοιραία μιλάμε για διαφορετικούς κόσμους. Ίσως γιατί η μαγκιά του κάθε Τσίπρα, του κάθε Καμμένου, του κάθε Πολλάκη και του κάθε Βαξεβάνη εξαντλείται στην συντριβή οποιουδήποτε χαλάει τα σχέδιά τους.