Οι Ελληνες ψηφοφόροι επιλέγουν να κυβερνηθούν κάθε φορά από πολιτικούς σχηματισμούς βάσει προεκλογικών υποσχέσεων. Ενίοτε οι επιλογές τους δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες τους. Παρά ταύτα, έδιναν πάντα μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να βεβαιωθούν ότι η μη τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων δεν υπέκρυπτε δόλο, αλλά οφειλόταν σε αντικειμενικές δυσκολίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατασκεύασε τον μύθο της Μεταπολίτευσης επί σκοπιμοτήτων και επέρριψε την πλήρη ευθύνη, μέσα από το δικό του αφήγημα, στην Κεντροδεξιά.

Στα δυόμισι χρόνια που κυβερνά με δεξιό στυλοβάτη και έναν πρωθυπουργό αποφασισμένο να απομακρυνθεί από τη σκληρή ριζοσπαστική ρητορεία του αντιμνημονιακού παρελθόντος του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπαίνει στο κάδρο της Μεταπολίτευσης, εφαρμόζοντας μάλιστα το δικό της «ιδιόκτητο» μνημόνιο. Θα κριθεί κι αυτή όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ενδεχομένως αυστηρότερα, αφού όταν φθάσει το πλήρωμα του χρόνου, το εκλογικό σώμα έχοντας απομυθοποιήσει το ιστορικό αφήγημα της Αριστεράς θα την κατατάξει σε δυσμενέστερη θέση από τους άλλους.

Μέχρι τότε η Νέα Δημοκρατία υποχρεούται να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από αυτό που σήμερα εκπέμπει ως μήνυμα προς την κοινωνία, αλλά εκείνη δεν επιθυμεί να ακούσει. Μια καινούργια ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, πέρα από την πεπατημένη των περικοπών και των φόρων, που ενώ θα μειώνει δραστικά το κράτος διευκολύνοντας τη σχέση του με τους πολίτες, ταυτόχρονα θα κινητροδοτεί την επιχειρηματικότητα στοχεύοντας σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντικρίσει κατάματα την αλήθεια και να καταλάβει ότι πρέπει να επιχειρήσει το «αδιανόητο» (από αυτό που πιστεύουν γι’ αυτήν), αφού το αυτονόητο δεν αρκεί. Αν αυτό γίνει αντιληπτό και συνδυαστεί με ένα νέο αφήγημα πραγματισμού, θα αρχίσουν να ωριμάζουν οι συνθήκες για τη δημιουργία μιας μεγάλης αστικής προοδευτικής παράταξης.

Η Ελλάδα χρειάζεται έναν νέο αστικό ριζοσπαστισμό που θα προχωρήσει σε βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που θα έχουν κοινωνικό πρόσημο και ανταποδοτικό όφελος στους πολίτες. Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται τη θετική ψήφο των Ελλήνων, και συνεπώς είναι λάθος να περιμένει την πτώση της κυβέρνησης προκειμένου να επιστρέψει για να εφαρμόσει με άλλο μείγμα την ίδια πολιτική.

Αντί λοιπόν να επικαλείται τον ιδρυτή της, οφείλει να επικαιροποιήσει τον ριζοσπαστικό πραγματισμό με τον οποίον πολιτεύθηκε.