Ενα τραγουδάκι ιδιαίτερα αγαπητό στους ρομαντικούς και ανέμελους νέους του έτους 1948, παρά τα δραματικά γεγονότα του Εμφυλίου που κορυφώνονταν εκείνη τη χρονιά, ήταν το «Πάμε σαν άλλοτε», των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου.

Διαβάζοντας κανείς το επίτομο άρθρο του Κώστα Λαλιώτη και δοκιμάζοντας να το ταιριάξει με τη μελωδία εκείνου του τραγουδιού, προφανώς δεν ακούει τον Φώτη Πολυμέρη. Ακούει, όμως, έναν τροβαδούρο της «Αλλαγής» που κατά δήλωσή του -αν δεν με απατάει η μνήμη μου, στις αρχές της δεκαετίας του ’90- το 2000 θα ήταν μόλις 49 χρόνων και σήμερα αισίως πλησιάζει τα 66. Παρ’ όλα αυτά, πάει σαν άλλοτε να πάρει τη ρεβάνς από τον χρόνο, προκειμένου να… ακουσθεί ο ήχος της σιωπής των τελευταίων χρόνων.

Είναι προφανές ότι ο Κώστας Λαλιώτης δεν είναι πλέον ούτε «θείο», πολλώ δε μάλλον δεν είναι «βρέφος». Είναι, όμως, πολύ θυμωμένος, γιατί θεωρεί ότι δεν του αναγνωρίστηκε από ορισμένους συντρόφους του πως δεν μπήκε στον πειρασμό να γίνει «πατροκτόνος». Για τους νεότερους, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στο «Πεντελικόν» είχε προτείνει τον Παρασκευά Αυγερινό για τη θέση του γραμματέα, απέναντι στον εκλεκτό του Ανδρέα, που ήταν ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Μεταξύ μας, τον «έσωσε» η απειλή του Ανδρέα ότι, αν δεν έβγαινε ο Ακης, θα διέλυε το ΠΑΣΟΚ και θα ίδρυε νέο κόμμα! Ο Κώστας Λαλιώτης δεν έγινε «πατροκτόνος», αλλά δεν έγινε και αυτό το οποίο ήλπιζε ότι κάποια στιγμή θα γινόταν.

Αυτός είναι και ένας από τους κυριότερους λόγους που επιδιώκει, σαν άλλοτε, να έχει ρόλο και λόγο στις διεργασίες που συντελούνται στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Απ’ τη μια εκφράζει, σαν άλλοτε, τα συναισθήματά του για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τη Δεξιά και από την άλλη προειδοποιεί ότι κάθε επαφή μαζί της ισοδυναμεί με προσβολή στη μνήμη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Σπεύδει από τώρα να προλάβει ένα ενδεχόμενο μετεκλογικό ατύχημα με τη… «νεοφιλελεύθερη» Νέα Δημοκρατία και λέει σε όσους δεν ξέχασαν ότι το 2000 θα ήταν μόλις 49 χρόνων, να μη ξεχάσουν τι σημαίνει Δεξιά. Κυρίως η Φώφη, που πάνω στη βιασύνη της να μην αφήσει ακυβέρνητη τη χώρα, προτιμήσει τον Κυριάκο αντί του Αλέξη, που στο κάτω - κάτω πέρασε κι αυτός από το Πολυτεχνείο.

Εν τέλει, θα μπορούσε, αντί να γράψει επίτομο άρθρο, να πει απλώς: Φώφη, πάμε σαν άλλοτε…