Αρκετό καιρό προτού ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρχίσει να διατυπώνει τη δική του πρόταση για τη διεκδίκηση της ηγεσίας, τότε που όλοι θεωρούσαν ότι οι θέσεις του, αν και ορθές, δύσκολα θα γίνονταν αποδεκτές από τη βάση της κεντροδεξιάς, επικρατούσε η άποψη ότι το ενδεχόμενο εκλογής του θα στεκόταν εμπόδιο στις διεργασίες ανασύνθεσης και ανασυγκρότησης στον ευρύτερο χώρο του κέντρου και της κεντροδεξιάς. Και αυτό γιατί όσοι συμφωνούσαν με το ιδεολογικοπολιτικό του στίγμα -που, σημειωτέον, δεν απέκρυψε καθ' όλη τη διάρκεια της μακράς διαδικασίας- θεωρούσαν ότι το «βαθύ κόμμα» αργά ή γρήγορα θα «προσάρμοζε» τον Κυριάκο στα μέτρα του.

Η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας κόντρα στα προγνωστικά αιφνιδίασε ακόμα και τους πλέον αισιόδοξους. Εκτός από τον ίδιο, κι αυτό έχει τη σημασία του για το προσεχές διάστημα, μιας και από την αρχή φρόντισε με παρεμβάσεις υψηλού ρίσκου να διαμηνύσει προς όλες τις κατευθύνσεις πως δεν προτίθεται να συμβιβαστεί με όρους που ουσιαστικά θα τον καθιστούσαν αρχηγό «περιορισμένης ευθύνης».

Αρχής γενομένης από τη ΔΕΘ, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας βάζει ένα διπλό στοίχημα το οποίο καλείται να κερδίσει. Αφενός με την παράταξη και αφετέρου με την κοινωνία. Το πρώτο θα κριθεί από την αποφασιστικότητά του να αναλάβει τις δέουσες και αναγκαίες πρωτοβουλίες διεύρυνσης πέραν των κομματικών ορίων, αξιοποιώντας προς αυτή την κατεύθυνση την «όλη» Νέα Δημοκρατία. Το δεύτερο θα κριθεί από την αξιοπιστία των προτάσεων που θα καταθέσει ώστε να κερδίσει τη μεσαία τάξη. Στην επόμενη φάση -η οποία δεν μπορεί να καθυστερήσει- θα κριθεί αν η δυναμική των αλλαγών, που εντωμεταξύ θα έχουν συντελεστεί σε οργανωτικό και πολιτικό επίπεδο, θα ανοίξει τον δρόμο για την ανασυγκρότηση και τη διεύρυνση της κεντροδεξιάς. Διότι, πέραν της αδήριτης ανάγκης να αποκτήσει η χώρα σοβαρή και αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση, η διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας σε ψηφοφόρους που είτε απείχαν είτε είχαν ψηφίσει άλλα κόμματα θα θέσει τις προϋποθέσεις διαμόρφωσης πλειοψηφικού ρεύματος στην κοινωνία. Συνεπώς, η επιστροφή στον μεσαίο χώρο θα αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα δομήσει έναν πόλο εξουσίας όλων των αστικών φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων.