Οι εφιάλτες
Είναι προφανές ότι οι «σχεδιαστές ονείρων» της κυβέρνησης, στην προσπάθειά τους να πουλήσουν ελπίδα, καταστρέφουν (από ανικανότητα και όχι από πρόθεση) τις ζωές των ανθρώπων.
Προχθές η Ορθοδοξία τιμούσε τη Σοφία, την Ελπίδα και την Πίστη, σε μια χώρα που εδώ και χρόνια έχει χάσει τη σοφία της, σε έναν κόσμο που όσο παρέρχεται ο χρόνος χάνει την ελπίδα του και την πίστη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Θα πείτε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Σύμφωνοι, μόνο που μέχρι να πεθάνει καταστρέφονται εν τω μεταξύ οι ζωές των ανθρώπων. Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καθημερινά δεν συμβαίνουν παρόμοια ή χειρότερα από αυτά στα οποία διαπιστώθηκε έλλειμμα σοφίας ή, κατά μια άλλη εκδοχή, απουσίαζε ο κοινός νους.
Το πρώτο παράδειγμα αφορά τον κ. Κατρούγκαλο. Τον υπουργό που άγνωστο πώς και κάτω από ποιες συνθήκες έφτιαξε έναν νόμο-έκτρωμα, τον οποίον μάλιστα αξιολόγησαν θετικά οι συνάδελφοί του στο υπουργικό συμβούλιο και τον υπερψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Έπρεπε να περάσουν μήνες προκειμένου οι «σχεδιαστές ονείρων» της κυβέρνησης να αντιληφθούν ότι η ζημιά που έκανε ο νόμος Κατρούγκαλου στα έσοδα είναι σοβαρή. Σπεύδουν τώρα να τον αλλάξουν, αλλά οι ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ελευθέρων επαγγελματιών πήγαν στα σκουπίδια. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι υπάρχει ελπίδα επειδή πρόκειται (πότε;) να μειωθούν οι εισφορές;
Το δεύτερο παράδειγμα αφορά τον κ. Κουρουμπλή. Τιμώ τον άνθρωπο και την προσπάθεια που καταβάλλει να ξεπεράσει το πρόβλημά του, αλλά ως υπουργός Ναυτιλίας τα έκανε θάλασσα. Το ναυάγιο θα μπορούσε να συμβεί στον καθέναν. Έτυχε στον κ. Κουρουμπλή και εκ του αποτελέσματος απεδείχθη μοιραίος. Τα υπόλοιπα «πώς» και «γιατί» αφορούν το ρεπορτάζ. Εκείνο που μένει είναι ότι επί υπουργίας του συνέβη η μεγαλύτερης έκτασης οικολογική καταστροφή των ακτών του Σαρωνικού. Πέραν των άλλων επιπτώσεων που έχει στις ζωές των ανθρώπων και στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι η ελπίδα στον Σαρωνικό πεθαίνει τελευταία;
Είναι προφανές ότι οι «σχεδιαστές ονείρων» της κυβέρνησης, στην προσπάθειά τους να πουλήσουν ελπίδα, καταστρέφουν (από ανικανότητα και όχι από πρόθεση) τις ζωές των ανθρώπων. Διότι, σήμερα αυτοί και αύριο κάποιοι άλλοι, δεν έχουν την ετοιμότητα… να ξυπνούν εγκαίρως από τα όνειρα που σχεδιάζουν, με αποτέλεσμα να δημιουργούν εφιάλτες στην κοινωνία.