Πριν από 43 χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «σκότωνε» την ΕΡΕ προκειμένου να γεννηθεί η σύγχρονη ευρωπαϊκή kεντροδεξιά. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αυτή η παράταξη άντεξε στον χρόνο και στα λάθη της. Και αυτό οφείλεται στον λαϊκό χαρακτήρα που προσέδωσε στον φιλελευθερισμό ο ιδρυτής της. Στην επιμονή του να δημιουργήσει μια παράταξη του μέτρου και της ευθύνης, σε αντιδιαστολή με τα άκρα και τον λαϊκισμό. Η σημερινή ηγεσία, ενόψει συνεδρίου, καλείται να ερμηνεύσει τις επιθυμίες των πολιτών, προσαρμόζοντας στα δεδομένα της εποχής τις βασικές αρχές που αποτέλεσαν το γενεσιουργό αίτιο για την ίδρυσή της.

Η ανασύνταξη της Νέας Δημοκρατίας γίνεται σε δύσκολους καιρούς για το πολιτικό σύστημα. Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος έλαβε τη λαϊκή εντολή από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να προχωρήσει στον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της παράταξης. Δεν το έπραξε στο πνεύμα της εντολής που του δόθηκε, γιατί εντός της Νέας Δημοκρατίας υπήρχαν -και υπάρχουν- στελέχη που αντιμετωπίζουν με καχυποψία τις αλλαγές. Κατανοητό, εν μέρει, αφού σε οποιοδήποτε πολυσυλλεκτικό κόμμα η αλλαγή ηγεσίας συνοδεύεται από δυνατά συναισθήματα. Ωστόσο η απάντηση είναι μια δυνατή επανεκκίνηση ώστε να πεισθεί ο απογοητευμένος ψηφοφόρος, που δεν ανήκει κατ' ανάγκην σε αυτό τον χώρο, ότι ο κινηματικός χαρακτήρας της εκλογής του Κ. Μητσοτάκη δεν εξέπνευσε με τη νίκη του. Ο κόσμος περιμένει απαντήσεις και κυρίως να ακούσει ότι η αναγέννηση της παράταξης δεν αποτελεί «οικογενειακή» υπόθεση. Περιμένει να δει, τουλάχιστον αυτήn τη φορά, την kεντροδεξιά να αξιοποιήσει το κοινό αίσθημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Να πεισθεί, κυρίως, ότι αφήνει πίσω της τα «φορτία» του παρελθόντος που δημιουργούν τεχνητές συγκρούσεις με το κοινό αίσθημα αλλά και με τις ιδεολογικές της αρχές και αξίες που σημάδεψαν τη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας.

Πάνω απ' όλα όμως, όσοι δυσπιστούν περιμένουν από τον Κ. Μητσοτάκη να ανοίξει ζητήματα και να καταθέσει προτάσεις που η κοινωνία είναι πλέον ώριμη να αποδεχθεί. Θα μπορέσει η γέννηση, πριν από 43 χρόνια, να σημάνει την αναγέννηση;