Ασχολούμαι με τον κ. Καμμένο κατόπιν δικής του «θερμής παράκλησης». Επειδή το ζήτησε ώστε να «μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια». Βεβαίως το ζήτησε πριν από την αγόρευσή του στη Βουλή -κι εγώ ασχολούμαι μαζί του κατόπιν εορτής-, όπου θα αποκάλυπτε τον «πολιτικό βραχίονα της συμμορίας». Δεν ξέρω τι έκανε ο ελληνικός λαός όταν μιλούσε ο υπουργός Άμυνας, αλλά πιθανολογώ ότι είχε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί από το να παρακολουθεί τον υπουργό να παραθέτει το βιογραφικό τού φερόμενου ως μεσάζοντα. Προφανώς για να έχει δοσοληψίες τόσα χρόνια με το υπουργείο Άμυνας, δεν είναι «αόρατος». Δεν μας διαφώτισε όμως γιατί ήταν «αόρατος» για τους Σαουδάραβες.

Γιατί το θέμα χθες στη Βουλή δεν ήταν αν ο εν λόγω συμμετείχε στην αποστολή που συνόδευε πριν από 26 χρόνια τον τότε πρωθυπουργό, αλλά αν και κατά πόσο ήταν διακρατική η συμφωνία για την πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία. Και, επιπλέον, αν ήταν 100.000 ή 300.000 τα βλήματα προς πώληση. Εκτός κι αν μας θεωρούν… βλήματα, και, αντί να απαντήσουν επί των ερωτημάτων, είπαν άρες-μάρες-κουκουνάρες. Εν ολίγοις, το αντικείμενο της συζήτησης (για όσους δεν είναι… βλήματα) δεν ήταν σε ποια αποστολή συμμετείχε συνοδευόμενος από τον πατέρα του ο φερόμενος ως μεσάζων, αλλά ποια είναι η σημερινή του σχέση με την παρούσα ηγεσία του υπουργείου.

Προφανώς δεν περίμενε κανείς ότι η μπάλα θα παιζόταν στο γήπεδο. Ακόμα και τα… βλήματα γνώριζαν ότι η μπάλα θα ήταν κάπου στην κερκίδα. Ακόμα και αυτοί όμως διαψεύστηκαν, αφού τελικά ούτε στην κερκίδα βρέθηκε. Κυριολεκτικά χάθηκε η μπάλα, και χάθηκε με υπαιτιότητα της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Καμμένου. Το πλέον, όμως, κωμικό σε αυτή την ιστορία είναι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί που χειροκροτούσαν, χωρίς επί της ουσίας να γνωρίζουν για ποιον λόγο. Μήπως γιατί επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ οι μεσάζοντες έχουν προοδευτικό πρόσημο; Μήπως άραγε γιατί η μεσολάβηση στην πρώτη φορά αριστερά έχει άλλο αντικείμενο από τις προηγούμενες; Γιατί ακριβώς χειροκροτούσαν, εκτός από το αυταπόδεικτο ότι είναι όλοι… καμένοι;