Σε επίπεδο κρεοπωλείου
Δεν θα επιχειρήσω να σας πείσω ότι δεν συνάδουν με τον… πολιτικό πολιτισμό της χώρας τα χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Αφενός γιατί το κλίμα πόλωσης χρόνια δεν κοιτά, οπότε δεν αποτελεί σημείο των καιρών, αφετέρου τα χτυπήματα κάτω από τη μέση προϋποθέτουν την… ύπαρξη μέσης.
Και επ' αυτού, τα γεγονότα σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι μια μερίδα του πολιτικού κόσμου, κυρίως αυτοί που επιδίδονται σε τέτοιου είδους χτυπήματα, παρουσιάζουν μυοσκελετικές ανωμαλίες με πρόδηλες ψυχοσωματικές επιπτώσεις. Εσχάτως, όμως, το επίπεδο των πολιτικών αντιπαραθέσεων έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά κρεοπωλείου.
Όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, αρκεί να πετύχουν τον στόχο τους. Εντάξει, απ' όσο γνωρίζω ουδέποτε αγιοποιήθηκε πολιτικός, ούτε βέβαια προβλέπεται τα επόμενα χρόνια η Ιερά Σύνοδος να ανακηρύξει άγιο από τον χώρο της πολιτικής.
Το «πολιτικό σθένος» δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Εκκλησίας. Ωστόσο θα περίμενε κανείς σε μια χώρα που έχει βιώσει το δράμα του διχασμού, που έχει ταλαιπωρηθεί ουκ ολίγες φορές από τα πολιτικά πάθη, η νέα γενιά των πολιτικών να συμπεριφέρεται με ευπρέπεια και σεβασμό στην ιδιωτικότητα του αντιπάλου. Έστω με διακριτικότητα έναντι προσώπων που οι δραστηριότητές τους δεν έχουν σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις.
Δεν θα καταφύγω στο «ηθικό» πλεονέκτημα της αριστεράς, προκειμένου να καταλήξω στο τετριμμένο πως η ιστορία και οι αγώνες της αριστεράς δεν είναι συμβατά με τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Άλλωστε οι πάλαι ποτέ συγκινησιακά φορτισμένες έννοιες -κι αυτό δεν αφορά μόνο την αριστερά- έχουν αποκτήσει τόσα φορτία («μπάζα» στη γλώσσα των εκδορέων), που δεν αντέχουν να τα σηκώσουν. Το γεγονός ότι η πολιτική έχει κατέβει σε επίπεδο κρεοπωλείου (κι αυτό δεν έχει να κάνει με τη συμπαθή τάξη των επαγγελματιών κρεοπωλών) δεν είναι θέμα ιδεολογίας, αλλά πρωτίστως θέμα χαρακτήρων.
Διότι ακόμα κι εκείνα τα «παλιόπαιδα τ' ατίθασα», το λούμπεν προλεταριάτο της εποχής του Τσιφόρου, είχαν κώδικα τιμής. Τους λες «ρεμάλια», αλλά σε καμία περίπτωση αλήτες.
Όπως στους «Αχαρνής» του Σαββόπουλου, όπου το κεφάλι του Νυμφίου παίχτηκε σε επίπεδο κρεοπωλείου. «Τώρα με χειρουργεί η αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική».