Η κυβέρνηση, εκτός από τη «δίκαιη ανάπτυξη», έχει κάτι άλλο να… τρώγεται; Με αυτή την απορία μάλλον θα περάσουν τα Χριστούγεννα οι περισσότερες οικογένειες, εξαιρουμένου ενός 2% (σύμφωνα με τα ποιοτικά ευρήματα της MRB) που πιστεύει ότι τα πράγματα στην Ελλάδα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Διότι δεν είμαι βέβαιος πόσοι το έχουν καταλάβει -πιθανολογώ ότι μόνο εκείνοι που βιώνουν τη φτώχεια-, αλλά φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται για το 2%. Δηλαδή για εκείνο το ποσοστό της κοινωνίας που περνάει καλά με όλες τις κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από τις τιμές που απεικονίζονται στο «μνημονιόμετρο» που έχει η κάθε μια από αυτές.

Δεν θέλω να βαρυστομαχιάσετε, αλλά πόσες λιχουδιές υποσχέσεων να χωνέψει ένα στομάχι; Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι τα παλαιότερα χρόνια το πολύ-πολύ οι διατροφολόγοι των κυβερνήσεων να είχαν στο επιδόρπιο και καμιά «φαιδρά πορτοκαλέα», ενώ την τελευταία οκταετία ανθούν και πολλές άλλες φαιδρότητες, τις οποίες καταπίνουν αμάσητες οι καταναλωτές υποσχέσεων. Προφανώς περί ορέξεως, που λέει ο λόγος, «δίκαιη ανάπτυξη» καθ’ εκάστην με ραπανάκια για την όρεξη.

Όσο για αυτούς που πάσχουν από… αντιπολιτευτική ανορεξία, τουτέστιν για το 80% που δεν αντιλαμβάνεται αυτό που αντιλαμβάνεται το 2%, ισχύει αυτό που είπε κάποτε ο μακαρίτης ο Αισχύλος: «Τη δίκαιη απάτη δεν την αποδοκιμάζει ο Θεός». Αρκεί βεβαίως να είναι τόσο δίκαιη όσο και η ανάπτυξη. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, η πλειονότητα από εκείνους που σήμερα εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις να δυσφορούν για αυτά που τους ταΐζει η κυβέρνηση, ας πρόσεχαν όταν παράγγελναν… ΣΥΡΙΖΑ με μπόλικο από ΑΝΕΛ. Ας παρηγορηθούν με τα λόγια του Καραγκιόζη, του αυθεντικού εκφραστή του λαού, που έλεγε «θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε».

Στο διά ταύτα, τον Αύγουστο, που η χώρα θα βγει από τα μνημόνια και όλοι οι Έλληνες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια, το διακύβευμα θα είναι: Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για σένα. Να ρωτάς αν έχει περισσέψει κανένα κομμάτι «δίκαιης ανάπτυξης» για το σπίτι…