Ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς τον Πάνο Καμμένο δεν θα ήταν πρωθυπουργός. Δεν ήταν όμως αναγκαστική η συγκατοίκηση του τότε ηχηρά αριστερού ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Με προξενητή τον Νίκο Παππά, η συμφωνία κλείστηκε νωρίς και ήταν win win, με οφέλη και για τα δύο κόμματα, πέρα και πάνω από τις ιδεολογικές τους αντιθέσεις.

Ο Τσίπρας με τον Καμμένο εταίρο μπορούσε να κυβερνήσει με λυμένα τα χέρια. Του έδωσε πολλά - το 90% των βουλευτών των ΑΝΕΛ υπουργοποιήθηκαν. Δεν είχε όμως στην κυβέρνηση ένα ΠΑΣΟΚ ή μία ΔΗΜΑΡ, όπως ο Σαμαράς, με τους οποίους θα έπρεπε να βρίσκει πάντα ένα motus vivendi. Επομένως μέχρι έναν βαθμό είχε κάθε λόγο να κλείνει τα μάτια σε υπερβολές και ακρότητες του κυβερνητικού του εταίρου.

Ο Καμμένος, όπως φώναζε «στα τέσσερα» στους προηγούμενους, το ίδιο ακριβώς έκανε και ο ίδιος, παρέα με τον Τσίπρα, λέγοντας «ναι» σε ό,τι ζητούσε η τρόικα, παρά τις λαϊκοδεξιές καταβολές και αναφορές του. Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ σε καμία άλλη κυβέρνηση δεν θα ήταν κυβερνητικός εταίρος και υπουργός. Σε καμία άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε, με τις ευλογίες του πρωθυπουργού, να κάνει αυτά που κάνει. Εν ολίγοις, ζει «ιστορικές» στιγμές χάρη στη μεγαλοθυμία του Τσίπρα με ημερομηνία λήξης που θέλει να πάει όσο πιο πίσω γίνεται.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι δυο τους μια χαρά τα πήγαιναν, χέρι-χέρι, μέχρι τώρα. Γι' αυτό και ο Τσίπρας ποτέ δεν έδειξε ειλικρινή διάθεση μιας προγραμματικής σύμπλευσης με τη ΔΗΣΥ ή ακόμη με την Ένωση Κεντρώων. Περιορίστηκε σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα ή τακτικισμούς για ψηφοθηρική διείσδυση. Η καρέκλα κόλλησε γερά δύο ξένα μεταξύ τους κόμματα. Η καρέκλα κράτησε τους εταίρους μια γροθιά εδώ και τρία χρόνια τώρα. Πέτυχαν να είναι η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση.

Η καρέκλα θόλωσε πολλές φορές την αριστερή συνείδηση και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Κατάπιαν αμάσητες τις 12 συνομιλίες του υπουργού Άμυνας με ισοβίτη, σε μιαν άλλη δυσώδη υπόθεση, που σε καμία ευνομούμενη χώρα δεν θα περνούσε χωρίς να προκαλέσει τριγμούς. Χαρακτηρίζουν «εμμονή» στο πρόσωπο του εταίρου το πυρ ομαδόν που δέχεται για πληθώρα πολιτικών και προσωπικών συμπεριφορών, αρνούμενοι να σχολιάσουν την ουσία. Μετά τις εκλογές και ιδιαίτερα εφόσον η απλή αναλογική δεν αλλάξει, οι μισοί από αυτούς δεν θα ξαναείναι βουλευτές και θα επιστρέψουν ή στο δημόσιο ή στην Κουμουνδούρου ή σε όποια άλλη δουλειά έχουν, με τις πενιχρές αποδοχές της κρίσης. Ελάχιστοι έχουν καριέρες να τους περιμένουν. Το αφήγημα υπάρχει. Υποστηρίζουν ότι σώζουν τη χώρα. Επομένως μπορεί κάποιος να τους καταλάβει και αυτούς. Τουλάχιστον μέχρι έναν βαθμό.

Όλα όμως έχουν ένα όριο ανοχής, υπερβολής, κατάπτωσης, κατάχρησης, κουκουλώματος, ακόμη και εξευτελισμού. Το νερό ξεχείλισε με την υπόθεση της πώλησης 300.000 βλημάτων στη Σαουδική Αραβία με κεντρικό πρόσωπο μεσάζοντα καταδικασμένο για λαθρεμπόριο. Εν ολίγοις, ένας λαθρέμπορας μπαινόβγαινε στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας χωρίς κανένας να έχει ελέγξει το μητρώο του. Και εκπρόσωπος της Σαουδικής Αραβίας να ήταν, όφειλαν να το είχαν ψάξει και να ενημέρωναν διακριτικά και το Ριάντ.

Τα 300.000 βλήματα της συμφωνίας έγιναν... 100.000 - γιατί τόσα ήθελε η Σαουδική Αραβία. Τα άλλα 200.000 κανείς δεν ήξερε πού θα πήγαιναν. Αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο καταδικασμένος για λαθρεμπόριο μεσάζων πήγε με τον αδελφό του και έκανε «επιθεώρηση» και στις αποθήκες του στρατού όπου φυλάσσονται τα βλήματα, ε, τότε το έχουμε χάσει εντελώς!

Βγήκε στο φως της δημοσιότητας διακρατική -υποτίθεται- συμφωνία γραμμένη στα ελληνικά μόνο. Πάγωσαν μεταθέσεις προξενικών Αρχών που έστειλαν προειδοποιητικά τηλεγραφήματα για τον μεσάζοντα. Μπήκαν «στο ψυγείο» αξιωματικοί που είχαν ενστάσεις για τη συμφωνία.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι απορίας άξιον τι θα πει τη Δευτέρα για να υπερασπιστεί όχι απλά τον εταίρο του αλλά την κυβέρνησή του. Το σκάνδαλο οδηγεί, με βάση τον καταιγισμό των αποκαλύψεων, σε σκοτεινό χρήμα, που προδίδει ακόμη πιο σκοτεινές προθέσεις. Οι διαστάσεις που πήρε δεν αφορούν μόνο τον κυβερνητικό εταίρο αλλά άπτονται των διπλωματικών σχέσεων της χώρας και της εθνικής ασφάλειας της.

Ο πρωθυπουργός το μήνυμα το πήρε από τον πιο συνεπή αριστερό του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, τον Νίκο Φίλη. Οφείλει να δώσει εξηγήσεις και να «καθαρίσει» όχι τον Καμμένο -δεν είναι αυτή η προτεραιότητα που πρέπει να έχει αυτήν τη στιγμή- αλλά την εικόνα της χώρας. Δεν πρέπει να αφήσει καμία σκιά ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι ανακατεμένη σε λαθρεμπόριο όπλων. Ας βάλει τα εθνικά συμφέροντα πάνω από τα κομματικά. Η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να επιδείξει ανοχή. Εκτός και αν υπήρξε συνενοχή και όλες αυτές οι ύποπτες μεθοδεύσεις έχουν και τη δική του υπογραφή.