Η κυβέρνηση Τσίπρα, παρά την ενθουσιώδη προσδοκία που είχε προκαλέσει σε ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών για το «αριστερό», το «άφθαρτο», το «φρέσκο» και το «ηθικό», εξελίχθηκε σε ακραίο παράδειγμα του πόσο μεθυστικές είναι οι σειρήνες της εξουσίας. Όλη η κορυφή της πυραμίδας του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Αλέξη Τσίπρα μέχρι τους υπουργούς του, έγιναν πολύ γρήγορα αυτό που λέμε «επαγγελματίες της πολιτικής». Όταν κατανόησαν ότι το πραγματικό περιβάλλον στο οποίο κινούνται δεν έχει καμία σχέση με το φαντασιακό που ονειρεύονταν, πέρασαν στο άλλο άκρο, άρχισε όχι απλώς η προσαρμογή αλλά η μετάλλαξη.

Ο πρωθυπουργός το είπε... γλυκά, «είχαμε αυταπάτες». Η απόσταση όμως που χωρίζει τον καταληψία μαθητή Αλέξη Τσίπρα από τον πρωθυπουργό είναι τεράστια. Οι Ρομπέν των φτωχών του Μαξίμου έκαναν ακόμη και την γκάφα ολκής στο διαφημιστικό σποτ για το κοινωνικό μέρισμα να καταγγείλουν τα.... πούρα (υπήρχε πλάνο) για να καταδείξουν την ευαισθησία τους στους φτωχούς που μετράνε ακόμη και τα ψιλά τους. Για κακή τους τύχη όμως ξέχασαν δίπλα στον Τσίπρα τον υγραντήρα των πούρων του. Λαϊκίστικο; Όχι. Λαϊκή πρόκληση; Ναι. Μικρό, αλλά δείχνει πόσο χαμηλά είναι τα αντανακλαστικά.

Οι πλειστηριασμοί αποτελούν ένα κραυγαλέο παράδειγμα των οβιδιακών αλλαγών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Πέρασαν από το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» στον διακτινισμό του Ευκλείδη Τσακαλώτου. «Η διαδικασία (των πλειστηριασμών) είναι σημαντική, όχι μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες, αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους», δήλωσε χαρακτηριστικά και εξήγησε: «Εάν οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τότε έχουμε πρόβλημα, εάν δεν μπορούν να δώσουν χρήματα και νέα δάνεια σε νέα ζευγάρια, τότε έχουμε κοινωνικό πρόβλημα».

Δεν ήταν η πρώτη κυβίστηση, κοινώς «κωλοτούμπα», του αρχηγού των «53». Που και να μην ήταν με τους «53», τι θα έλεγε. Όπως θα τον συνοδεύει πάντα η μείωση του αφορολόγητου στα 5.600 ευρώ ενώ απειλούσε ότι θα παραιτηθεί αν πέσει στα 8.000, έτσι θα συμβεί και μ' αυτή του την πολιτική θέση.

Επί της ουσίας την αλήθεια είπε για τις τράπεζες ο Κ. Τσακαλώτος. Αν δεν έχουμε «καλές τράπεζες» κινδυνεύει η όποια οικονομική σταθερότητα. Ανοίγει ο δρόμος για νέα ανακεφαλαιοποίηση, «κούρεμα» καταθέσεων, που δεν θα πάρει απλώς τα λεφτά από αυτούς που έχουν αλλά θα δυναμιτίσει και κάθε αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, απαγορεύοντας στους νέους να ονειρευτούν.

Το πρόβλημα των πλειστηριασμών αφέθηκε στον αυτόματο πιλότο. Μέχρι το φθινόπωρο του 2018 θα πρέπει 40.000 ακίνητα να βγουν στο ηλεκτρονικό σφυρί. Είναι μνημονιακή δέσμευση. Όποιοι θεωρούν ότι όλα τα ακίνητα θα είναι βίλες με πισίνες νεόπλουτων, της προ μνημονίων εποχής, πλανώνται πλάνην οικτράν. Κάποια καλά ακίνητα, κατοικίες και βιομηχανικές εγκαταστάσεις θα φύγουν. Θα τις πάρουν ξένοι ή κάποιοι που περίμεναν αυτήν τη στιγμή. «Κοράκια» τους ονόμαζαν κάποτε οι κύριοι Τσακαλώτος, Σταθάκης, Σκουρλέτης και λοιποί.

Η όντως δύσκολη ώρα για την κυβέρνηση θα έρθει όταν θα αρχίσουν οι πλειστηριασμοί των λαϊκών σπιτιών. Οι σκηνές που ζήσαμε την τελευταία εβδομάδα με τα ΜΑΤ και τα χημικά στα ειρηνοδικεία, για τη μεζονέτα στην Κηφισιά που την αγόρασε από τον εαυτό της η τράπεζα γιατί δεν μπορούσε αλλιώς να πετάξει από μέσα τον «ιδιοκτήτη», θα πάρουν άλλες δραματικές διαστάσεις όταν θα αφορούν σπίτια και επαγγελματικές εγκαταστάσεις μεσαίας και χαμηλής αξίας. Ποιος φτωχός ή μικρομεσαίος που ήταν νοικοκύρης και καταστράφηκε στην κρίση θα παραδώσει την όποια μικρή περιουσία απέκτησε με αίμα αμαχητί;

Η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να πληρώσει τους πλειστηριασμούς, στο πολλαπλάσιο από άλλα πολιτικά ατοπήματα της. Το σπίτι -αυτό που έλεγαν οι παλιότεροι «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου»- αποτελεί υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας.

Ούτε η ΝΔ που προσδοκά να γίνει κυβέρνηση μπορεί να είναι απλός παρατηρητής σ' αυτό το μεγάλο δράμα που έρχεται. Πρέπει να καταθέσει τη δική της πρόταση και να μην αφήσει σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση μέχρι να φέρει μια ρύθμιση που να δίνει διέξοδο.

Σαφώς και ο κ.Τσίπρας κυβερνά. Γι' αυτό και έχει την ευθύνη και το πολιτικό και ηθικό καθήκον να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Επιτέλους, ας θυμηθεί ότι ήθελε να έρθει στην εξουσία για τους αδύναμους. Να βρει λύση γι' αυτούς ακόμη κι αυτήν την ύστατη στιγμή.