Σκεφτείτε, λοιπόν, έναν από αυτούς να κάθεται αναπαυτικά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του και να παρακολουθεί ελληνική τηλεόραση. Στις οθόνες του θα βλέπει ότι σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας γίνονται βανδαλισμοί, την ίδια στιγμή που σε ουκ ολίγους τοίχους της πόλης υπάρχουν συνθήματα για έναν…. αγωνιστή, που διώκεται για τις… ιδέες του. Αν έχει παραπάνω ευαισθησίες ή και ενδιαφέρον για την περιοχή που επισκέπτεται, ευλόγως θα αναρωτηθεί για το ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος και τι αφορούν οι ιδέες του για τις οποίες έχει φυλακιστεί.

Φανταστείτε, όμως, την έκπληξή του όταν ενημερωθεί ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ο Κουφοντίνας, ο μεγαλύτερος δολοφόνος της μεταπολίτευσης, που μετείχε σε μια εγκληματική συμμορία και ότι με τα χέρια του έχει σκοτώσει έντεκα ανυπεράσπιστους ανθρώπους.

Όταν όλες οι κανονικές χώρες του κόσμου έχουν κλείσει τους λογαριασμούς τους με την τρομοκρατία, στην Ελλάδα φτάσαμε να ξανασυζητάμε για τα αυτονόητα. Και αυτό με αποκλειστική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από την πρώτη μέρα που έγινε κυβέρνηση αντιμετωπίζει την τρομοκρατία και τους τρομοκράτες με χαλαρή διάθεση, σαν να πρόκειται για κάποια παραστρατημένα παιδιά και όχι για τους μεγαλύτερους εχθρούς της δημοκρατίας μας. Με το καλημέρα, δε, έφτιαξε νόμους για την αποσυμφόρηση των φυλακών, για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, για τις άδειες των κρατουμένων. Είτε από αβλεψία, είτε από άγνοια, είτε κυρίως από ιδεοληψία, αντιμετώπισε τους τρομοκράτες με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους κρατούμενους. Αντιμετώπισε το φαινόμενο της τρομοκρατίας με όρους απλών μικροϊδεολογικών αντιπαραθέσεως. Και πώς να μην συνέβαινε αυτό, όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν βρεθεί στη δίκη της εγκληματικής συμμορίας, της 17 Ν, ως μάρτυρες υπεράσπισης των τρομοκρατών. Όταν ακόμα και σήμερα βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος μιλούν για τα αγνά ιδεώδη των μελών της 17 Ν και, πολύ περισσότερο, όταν διαχωρίζουν τη βία σε καλή και κακή, σε κόκκινη και μαύρη.

Τα εγκλήματα του ΣΥΡΙΖΑ από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας είναι πολλαπλά. Στην οικονομία (σ.σ: με τα αμέτρητα δις ευρώ που χάθηκαν), στην παιδεία, στη λειτουργία του δημοσίου, στις διεθνείς σχέσεις κλπ. Εκεί που, όμως, έχει επέλθει η μεγαλύτερη καταστροφή είναι στο κομμάτι της ασφάλειας, με τη διάλυση όλων των υπηρεσιών. Από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία ως τις ομάδες ΔΕΛΤΑ που διαλύθηκαν και την ΔΙΑΣ που υπολειτουργεί.

Απόρροια όλων αυτών, τα όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα επειδή-και καλά-δεν πήρε άδεια ο Κουφοντίνας. Και μάλιστα το «τσικό» της 17 Ν, ο Ρουβίκωνας, να απειλεί τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου των Φυλακών Βόλου επειδή αρνήθηκαν την άδεια.

Προσπαθούν, δηλαδή, με κάθε τρόπο, από τις απειλές ως τα σπασίματα, να εκβιάσουν την Πολιτεία. Η πραγματικότητα είναι πως βρίσκουν και τα κάνουν. Επειδή βλέπουν, για να το πω κομψά, την καλή διάθεση που επιδεικνύει η κυβέρνηση απέναντί τους. Κοινώς, αυτό που καταγγέλλουν σε καθημερινή βάση οι εκπρόσωποι των αστυνομικών υπάλληλων αναφορικά με τα «δεμένα χέρια τους».

Θεωρώ πως η πρώτη κίνηση που θα κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να τους «λύσει τα χέρια». Να αφήσει την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της, μιας και η ασφάλεια των πολιτών είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Για αυτό και είναι σημαντικές οι χθεσινές εξαγγελίες του προέδρου της ΝΔ για τις προσλήψεις στην αστυνομία, για την αγορά περιπολικών και, βεβαίως, για την αλλαγή φιλοσοφίας κλπ.

Η οικογένεια του προέδρου της ΝΔ έχει νεκρό από τα αιματοβαμμένα χέρια του Κουφοντίνα. Για αυτό και είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι η κυβέρνησή του θα είναι η πλέον αποτελεσματική και στο πεδίο της ασφάλειας και της αντιμετώπισης των τρομοκρατών. Θα είναι, άλλωστε, η μεγαλύτερη απόδειξη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων της εγκληματικής συμμορίας.