Η εικόνα της εγκατάλειψης και παράλληλα η αγωνία των ανθρώπων να διασώσουν τα αυτονόητα συγκλονίζει. Είναι η στιγμή που αναρωτιόμαστε γιατί η ιδιοτέλεια να ξεπερνά την αρετή της αφοσίωσης στον τόπο σου. Είναι η επιβεβαίωση του δίκαιου εκνευρισμού απέναντι στην πολιτεία και την κυβέρνηση.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μιλάμε για τα Δίκαια Έβρου. Μια ταλαιπωρημένη και απομακρυσμένη από ελληνικό αστικό κέντρο περιοχή. Μια περιοχή που σταδιακά μικραίνει πληθυσμιακά, αλλά και σε επίπεδο υποδομών δεν σημειώνεται κάποια πρόοδος εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις όποιες μεμονωμένες θετικές ίσως προσπάθειες από την τοπική αυτοδιοίκηση, συνεπικουρούμενη από τολμηρούς ανθρώπους της περιοχής. Τα γύρω χωριά, παρά τις αυξημένες δυνατότητες που θα μπορούσαν να έχουν, με πολλές και διάφορες ευθύνες, κατάντησαν να «ψυχορραγούν» και να διεκδικούν τον τίτλο της επίσημης αδιαφορίας.

Σε αυτές τις περιοχές λοιπόν, όπου η διαδρομή μέχρι την Ορεστιάδα είναι 20 λεπτά και περίπου 40 χιλιόμετρα, η υποχρέωση για την ακεραιότητα του συστήματος υγείας θα έπρεπε να αποτελεί πρώτιστο καθήκον. Η διασυνορικότητα και ο κάθετος άξονας της Εγνατίας Οδού, όπου εκατοντάδες οχήματα διασχίζουν το δίκτυο κατευθυνόμενα προς Βουλγαρία, οι επίπονες αγροτικές και όχι μόνο εργασίες σε συνδυασμό με τις μεγάλες ηλικίες που διαμένουν, όπως και η έκταση του νομού, που η γεωγραφική κάλυψή του δεν είναι ό,τι πιο απλό, καθιστούν την ανάγκη για πρόσβαση στις δομές υγείας όχι μόνο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, αλλά και την απουσία αυτής ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.

Εδώ έρχεται το τραγικό με την περίπτωση των ασθενοφόρων στο Κέντρο Υγείας Δικαίων. Το Κέντρο Υγείας Δικαίων λοιπόν ΔΕΝ έχει στο δυναμικό του ασθενοφόρο. Εξυπηρετείται από τον σταθμό του ΕΚΑΒ που έχει έδρα στην Ορεστιάδα! Με απλά λόγια, εάν υπάρχει ταυτόχρονο περιστατικό όπου το ασθενοφόρο μεταφέρει ασθενή στο Νοσοκομείου Διδυμοτείχου ή βρίσκεται σε διακομιδή σφοδρού περιστατικού, τότε το περιστατικό στο Κέντρο Υγείας Ορεστιάδας δεν θα εξυπηρετηθεί ή θα εξυπηρετηθεί μετά από μιάμιση ώρα! Τα υπόλοιπα δεν θέλουμε ούτε να τα σκεφτόμαστε.

Η τραγωδία συνεχίζεται. Το υπουργείο Υγείας έχει επανειλημμένα ενοχληθεί ότι χρειάζεται οδηγό για να μπορέσει να καταστήσει λειτουργικό το ασθενοφόρο του Κέντρου που απέμεινε. Και σημειώνουμε ότι παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες και την τεράστια ευσυνειδησία που δείχνουν οι γιατροί και το προσωπικό της περιοχής καθώς και ο προϊστάμενος του νοσηλευτικού προσωπικού στο Κέντρο Υγείας, η άρνηση είναι αποκαρδιωτική. Λέμε απέμεινε, διότι το Κέντρο Υγείας Δικαίων ανήκει διοικητικά στην 4η υγειονομική περιφέρεια με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Όταν το ΕΚΑΒ πήρε όλα τα ασθενοφόρα από τα νοσοκομεία, των Κέντρων Υγείας τα άφησε, ιδίως όσα είχαν διαθέσιμους οδηγούς, όπως για παράδειγμα στο Σουφλί. Από το Κέντρο Υγείας Δικαίων πήραν τα δύο ασθενοφόρα που είχαν αποκτήσει από την Περιφέρεια και τώρα λόγω ελλείψεως οδηγού θέλουν να πάρουν και το υπάρχον ασθενοφόρο, που όμως δεν είναι λειτουργικό ακόμα λόγω γραφειοκρατίας και έως ένα σημείο λόγω παρεμπόδισης από την πολιτεία! Έτσι εκτιμούν, έτσι πράττουν εκεί στην κυβέρνηση. Η οποία αρνείται να εισακούσει το μέγιστο αυτό πρόβλημα. Εδώ να τονίσουμε ότι με ανιδιοτέλεια και μεράκι, οι ίδιοι εργαζόμενοι στο Κέντρο Υγείας και ο προϊστάμενος του νοσηλευτικού προσωπικού εργάστηκαν χρόνια ολόκληρα για να καταστήσουν το ασθενοφόρο που παρέλαβαν, πριν ακόμα ενοποιηθούν οι δήμοι, πρακτικό, αναβαθμισμένο και έτοιμο να βγει σε κίνηση. Είναι ασθενοφόρο που αποκτήθηκε με τα λεφτά των κατοίκων και έτσι πρέπει να αξιοποιηθεί.

Αυτή είναι η κατάσταση, με την κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας να δείχνουν απίστευτη αναλγησία. Είναι αυτή η κατάσταση που η υγειονομική διοίκηση απειλεί να «πάρει» το ασθενοφόρο και να μην το αφήσει στην περιοχή. Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει μέριμνα για πρόσληψη και αξιοποίηση οδηγού, καθώς και αστείο η «λειτουργικότητα» του ασθενοφόρου να σκοντάφτει σε σκληρές γραφειοκρατίες και λάθος οργανωτικές εκτιμήσεις. Η εικόνα του υπερσύγχρονου ασθενοφόρου που συναντήσαμε μάς φέρνει όλους προ των ευθυνών μας. Και αυτοί που μένουμε και αγαπάμε τον τόπο μας πρέπει να ασχοληθούμε με αυτές τις καταστάσεις, δείχνοντας πάνω απ' όλα ευαισθησία.