H ιστορία της αρχαίας Ελλάδας προσφέρει χρήσιμα διδάγματα σε κράτη και σε πολιτικούς που ονειρεύονται αυτοκτονικές εθνικές περιπέτειες. Θα ήταν καλό να συμβουλεύσει κανείς τον αγράμματο Κώστα Σημίτη, να διαβάσει Θουκυδίδη. Το να υποστηρίζει κυνικά έναν βρώμικο συμβιβασμό με την Τουρκία, αποτελεί αυτοκτονική εθνική στρατηγική για τη χώρα. Δυστυχώς ο Θουκυδίδης δε διαβάζεται στην Ελλάδα, ενώ κυριαρχεί στην Αμερική, όπου είναι υποχρεωτική η ανάγνωση του για υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους. Απλώς να σας θυμίσω ότι οι Αθηναίοι είχαν πει στους Μηλίους, στο διάλογο που καταγράφει ο Θουκυδίδη: «Συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για το τι είναι σωστό και δίκαιο γίνονται μόνο μεταξύ ισοδύναμων, αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που η ισχύς του επιτρέπει να επιβάλλει, ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που η αδυναμία του τον αναγκάζει να αποδέχεται».


Ενας πολιτικός πρωτογονισμός που συνδυάζει ανικανότητα, άγνοια, φόβο, δειλία και ραγιαδισμό κυριαρχεί στη δημόσια ζωή της Ελλάδας, θέτοντας σε ύψιστο κίνδυνο την επιβίωσή της, μέσα στο σημερινό πολυπολικό, άναρχο και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα. Αλλά η Ελλάς του ΕΛΙΑΜΕΠ, της Καθημερινής και… λοιπών παράκεντρων εξουσίας παραπαίει στο θεώρημα της καλής γειτονίας, αποστρέφοντας το πρόσωπο στην ιστορική πραγματικότητα ότι οι τουρκικές απαιτήσεις και των ισλαμιστών και των κεμαλιστών λειτουργούν σαν εμβρυουλκός για τον «ειρηνικό ακρωτηριασμό» του Αιγαίου, της Θράκης και των ενεργειακού πλούτου Κύπρου και Ελλάδας. Φαίνεται να το αγνοεί ο Σημίτης, που βολτάρει στα πέριξ της πλατείας Κολωνακίου εισπράττοντας συγχαρητήρια από εκστασιασμένα γερόντια, για το άρθρο του στην «Καθημερινή».


Ναι! Ο Σημίτης υπήρξε μια πολιτική φούσκα. Ενας υπερεκτιμημένος λογιστής, υμνηθείς λιγωτικά από τα μήντια της διαπλοκής. Ναι! Ο Σημίτης υπήρξε ολίγιστος και ολετήρας: το εγχείρημα του εκσυγχρονισμού απέτυχε οικτρά και η οικονομία έπασχε σοβαρά, αλλά βαφτιζόταν εύρωστη με ψέματα και αλχημείες (με τα δανειακά βάρη να μεταφέρονται στην κυβέρνηση Καραμανλή). Ομως το αποκορύφωμα της άφρονος πολιτικής Σημίτη ήταν η εισδοχή της απροετοίμαστης χώρας στην ΟΝΕ. Ενα πολιτικό έγκλημα που πλήρωσε και πληρώνει ακριβά η Ελλάδα. Ναι! Ο Σημίτης υπήρξε αδιάφορος τροχονόμος, όταν έβλεπε να περνούν μπροστά του τα πακέτα της Ζήμενς και βοούσαν οι ενδείξεις και οι καταγγελίες για μίζες στα εξοπλιστικά. Ναι! Ηταν ο πρωθυπουργός που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στο Αιγαίο, αναγνωρίζοντας «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στην περιοχή. Ναι! Ηταν το έγκλημα Σημίτη στα Ιμια, που έβαλε τη σφραγίδα των «γκρίζων ζωνών»,


Είναι οδυνηρό ότι η Ιστορία της Ελλάδας γράφεται όχι από συνεχιστές του Θουκυδίδη, αλλά από «εθνομηδενιστές διανοούμενους» και μισθωμένους μανδαρίνους των ξένων δυνάμεων. Σήμερα το σκηνικό στη χώρα είναι περίπου ανάλογο με το σκηνικό και όταν παραδίδαμε την Ανατολική Θράκη στους Τούρκους, τη Βόρεια Ηπειρο στους Αλβανούς, την Ανατολική Ρωμυλία στους Βουλγάρους, τη Βόρεια Κύπρο στους Τούρκους και την Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Η διακυβέρνησή μας από ηγέτες με αρρωστημένο ψυχισμό ήταν και παραμένει προφανής.


Ο μέγας Θουκυδίδης, πριν από περίπου 2.500 χρόνια, σ’ εκείνον τον εκπληκτικό διάλογο μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, έθεσε ανεξίτηλα τις βάσεις των διεθνών σχέσεων. Αλλά στη χώρα όπου γεννήθηκε και έγραψε ο Θουκυδίδης τίποτα δεν μάθαμε από τα διδάγματά του. Η Ελλάδα και λόγω της οικονομικής τραγωδίας έχει εξασθενίσει σημαντικά, σε αντίθεση με την προκλητική και θρασύτατη Τουρκία, η οποία, εκμεταλλευόμενη την γεωπολιτική, γεωστρατηγική και στρατιωτική ισχύ, μας εγκλωβίζει όλο και πιο βαθιά σε ένα ιδιότυπο καθεστώς «φινλανδοποίησης».


Είμαι υπερήφανη που βλέπω στη βιβλιοθήκη μας τη μετάφραση του Θουκυδίδη από τον μέγιστο Ελευθέριο Βενιζέλο, που την έγραψε στον καιρό της αυτοεξορίας του στο Παρίσι, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών και την ήττα του στις εθνικές εκλογές. Λέγεται δε ότι και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διάβασε τον Θουκυδίδη όσο έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Η απόδοση του Θουκυδίδη από τον Βενιζέλο είναι ένα από τα λογοτεχνικά μνημεία της σύγχρονης Ελλάδας.