Ο Αβραάμ Λίνκολν είπε ότι «η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου». Η ιστορική αυτή ρήση μού καρφώθηκε στο μυαλό ακούγοντας το προσκλητήριο κάλεσμα του Κώστα Καραμανλή από τη Θεσσαλονίκη: «Σας καλώ να σταθούμε στο πλευρό του Κυριάκου σε αυτή την αποφασιστική μάχη και καλώ και όσους σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις έπραξαν διαφορετικά να έρθουν κοντά μας. Για ακόμα μία φορά, σας καλώ στην πρώτη γραμμή. Στις 7 Ιουλίου πάμε μαζί! Πάμε μπροστά! Πάμε για τη νίκη! Για την Ελλάδα, τα παιδιά και τη ζωή μας». Με μια λιτή ιστορική αποτίμηση της διαδρομής της παράταξης, ο Κ.Κ. κήρυξε πανστρατιά υπέρ του Κυριάκου και της κυβέρνησής του, που «θα αναλάβει το έργο της εθνικής ανασυγκρότησης»...

Οντως, η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να λάβει ιστορικές αποφάσεις, αλλά εγώ παραμένω απελπιστικά απαισιόδοξη. Με οικονομία και τράπεζες «ζόμπι» και τον Ερντογάν γεωπολιτικά αφηνιασμένο, μοιραία επικίνδυνη θα γίνεται η κατάσταση... Η ομιλία διήρκεσε ακριβώς 16 λεπτά -με αρκετές διακοπές από παρατεταμένα χειροκροτήματα- έχοντας ως βασικό μήνυμα τη συστράτευση και τη συμπόρευση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ανάγκη η χώρα να έχει στις 7 Ιουλίου μια ισχυρή κυβέρνηση, με ξεκάθαρο πρόγραμμα και ορίζοντα τετραετίας. «Κι αυτή την προοπτική μόνο η παράταξή μας μπορεί να την προσφέρει», τόνισε.

Αλλά εγώ αναρωτιέμαι: εκεί στην Πειραιώς έχουν αποφασίσει ποια «Νέα-Νέα Δημοκρατία» θέλουν; Τα ψηφοδέλτια του κόμματος είναι ένα «τουρλού» από γραφικούς Μπογδάνους, ψευδολόγους μνημονιακούς, νεοφιλελεύθερους της παρακμής και γυρολόγους μουσαφίρηδες. Προφανώς, κόμμα που δεν ανανεώνεται με ιδέες και στελέχη δεν έχει μέλλον. Η Ν.Δ. κέρδισε με μεγάλες πλειοψηφίες (1974, 1990, 2004) όταν υπερέβη τον εαυτό της, όταν άνοιξε τις πόρτες της, όταν τόλμησε. Αλλά οι περισσότερες επιλογές της σήμερα είναι επιεικώς ατυχείς, καθώς αυτές οι εκλογές είναι ίσως οι κρισιμότερες της Μεταπολίτευσης.

Σοβαρός, δημοκρατικός και θεσμικός ο Κώστας Καραμανλής, αληθινός ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας, μίλησε με προσοχή, ειλικρίνεια και σύνεση έπειτα από δέκα χρόνια. Με πάθος πατριωτικό για τη χώρα και ελπίδα για την παράταξη, μίλησε εκεί όπου έπρεπε, μακριά από νταβατζήδες εκδότες και ανδρείκελα δημοσιογράφους, και, κυρίως, την ώρα που έπρεπε. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική στιγμή, όπου όλα αλλάζουν στο γεωπολιτικό σκηνικό της Ανατολικής Μεσογείου. Η ισορροπία του τρόμου μεταξύ Τραμπ και Ερντογάν και μεταξύ ΗΠΑ - Ιράν - Κίνας - Τουρκίας και οι πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει σημαίνοντα στελέχη του αμερικανικού Κογκρέσου έχουν βαρύτητα και ιστορική σημασία.

Η υπόθεση των F-35 πιέζει πολύ τα πράγματα και η αμετάκλητη απόφαση του Ερντογάν για τους S-400 θα φέρει τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις σε σημείο βρασμού, καθώς ουδείς προβλέπει πως θα βρεθεί κάποια συμβιβαστική φόρμουλα. Δυστυχώς, και οι στρατηγικοί αναλυτές που περιβάλλουν τον Κυριάκο διατυπώνουν την άποψη πως η Ελλάδα (και εν μέρει η Κύπρος) μπορεί να γίνει χώρα πρώτης γραμμής (front line state) και επίσης να υποκαταστήσει την Τουρκία σε ό,τι αφορά τα αμερικανικά συμφέροντα. Τόσο απλοϊκά και επιπόλαια...

Ο Ερντογάν με αυτοπεποίθηση χρησιμοποιεί συχνά τη φράση «καζάνκαζάν» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Προφανώς αναφέρεται στη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Τον τελευταίο καιρό διακινεί την έννοια της «γαλάζιας πατρίδας». Πρόκειται για μια τεράστια περιοχή, που καλύπτει το ήμισυ της Ανατολικής Μεσογείου. Σε αυτήν περιλαμβάνονται οι υφαλοκρηπίδες Κύπρου, Ρόδου, Καστελλόριζου, Καρπάθου, Κάσου και του ανατολικού τμήματος της Κρήτης. Ηδη οι κεμαλιστές από τη δεκαετία του 1970 απαιτούσαν: «Ελάτε να συνεκμεταλλευθούμε (ή συνδιαχειριστούμε) όλη αυτή την περιοχή». Ετσι, θα είμαστε κερδισμένοι και οι δύο.

Ωστόσο, η τουρκική πρόταση αρμόζει σε χώρες μειωμένης κυριαρχίας. Δυστυχώς, όμως, Ελληνες πολιτικοί και ακαδημαϊκοί σημιτιστές ορέγονται παρόμοιες εξελίξεις... Αραγε, ποια τύχη επιφυλάσσεται για το Καστελλόριζο;