Από την αρχή του έτους έως και τις 14 Ιουλίου, από τη θάλασσα έφθασαν 15.216 άτομα στα νησιά του Αιγαίου, ενώ συνολικά στη χώρα εισήλθαν 21.112 μετανάστες, εκ των οποίων οι 5.896 από τα βόρεια σύνορα, στον Εβρο. Φυσικά, οι αφίξεις βαίνουν αυξανόμενες κάθε μήνα τώρα το καλοκαίρι, καθώς οι καιρικές συνθήκες ευνοούν: τον Ιούνιο έφθασαν από την Τουρκία στα νησιά 3.122 άτομα, ενώ στατιστικά ο μήνας με τις μεγαλύτερες αφίξεις είναι ο Αύγουστος.

Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη προφανώς και βρίσκεται σε απόγνωση να διαχειριστεί το ΜεταναστευτικόΠροσφυγικό, καθώς οι ροές στα νησιά αυξάνονται και ήδη στη χώρα βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, ενώ πολλά από τα προγράμματα χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σε σημείο καμπής ή λήγουν έως το τέλος του έτους. Σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται 85.000 αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, ενώ εκτιμάται ότι υπάρχουν επίσης 3.788 ασυνόδευτα ανήλικα!

Η προχθεσινή δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, του σοβαρού Γιώργου Κουμουτσάκου, σε πρωινάδικο της τηλεόρασης αναδεικνύει το τραγικό αδιέξοδο της κατάστασης. «Ενα Ζέπελιν θα παρακολουθεί τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, για να ειδοποιήσει...» δήλωσε. Και μετά... τι; Εγώ τώρα τι να πω... όταν θεωρώ ότι η ανεξέλεγκτη ροή προσφύγων και μεταναστών προς την Ελλάδα και την Ιταλία δοκιμάζει εφιαλτικά το αίτημα «εθνικής κυριαρχίας» στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό είναι πρόβλημα εθνικής τάξεως. Συνιστά απειλή όχι μόνο οικονομική, αλλά θέτει σε κίνδυνο την εθνική επιβίωσή μας. Ούτε εμείς, ούτε η Ιταλία, μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να είμαστε «ο καταυλισμός προσφύγων της Ευρώπης». Εχουμε καθήκον να σώζουμε ζωές και να υποδεχόμαστε τους ανθρώπους με τρόπο πολιτισμένο, όμως έχουμε μεγαλύτερο καθήκον να αναζητήσουμε διεθνή συμπαράσταση και πραγματική συμμετοχή στο πρόβλημα.

Ο ελληνικός λαός έχει βιώσει πολλά δεινά και -φευ- πολλά από αυτά εξακολουθεί να τα βιώνει και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ζούμε τους εφιάλτες της χρεοκοπίας, της ανεργίας, της φτώχειας και της παρακμής. Σε όλα αυτά τα κληρονομημένα δεινά τώρα και αρκετά χρόνια έχει προστεθεί το «μεταναστευτικό πρόβλημα», όπως λέγεται, κάτι που έως και μία δεκαετία πριν μας ήταν ολωσδιόλου άγνωστο. Χιλιάδες πρόσφυγες, από τα εκατομμύρια που συνωστίζονται στις μικρασιατικές ακτές και στις όχθες του Εβρου, έχουν εισέλθει στη χώρα παράνομα και κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι. Εμείς και η Ιταλία, για λόγους γεωγραφικούς και γεωφυσικούς, είμαστε οι αποδέκτες αναρίθμητων φυγάδων. Χιλιάδες όμως είναι και οι πνιγμένοι στα νερά του Αιγαίου, της Μεσογείου και στους βάλτους του Εβρου.

Οφείλουμε να ζητήσουμε με περισσή αποφασιστικότητα βοήθεια, ώστε να εμποδίσουμε να συνεχίζεται αυτή η εισβολή - επειδή για εισβολή πρόκειται. Οι Τούρκοι δεν έχουν (για την ώρα) ανάγκη να εισβάλουν στα νησιά μας. Ως «εισβολείς» χρησιμοποιούν (και μάλιστα με το αζημίωτο) όλες αυτές τις δυστυχισμένες ψυχές που μας εξαποστέλνουν. Η φιλοξενία μας και η συμπαράστασή μας στους πρόσφυγες είναι, από τη φύση μας, δεδομένες. Ομως, ποια είναι η λύση; Οι τεχνοκράτες της κυβέρνησης μαζί με τους βουλευτές, κυβερνητικούς και μη, να εκπονήσουν ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Χωρίς όμως και να ρίχνουν κάτω από το χαλί της υποκρισίας βασανισμένες ανθρώπινες ζωές. Αν όντως η Ν.Δ. πιστεύει πως είναι κόμμα πατριωτικό, αν όντως τα λοιπά δημοκρατικά κόμματα θέλουν να θεωρούνται επίσης κόμματα πατριωτικά, ιδού η ευκαιρία: ας καθίσουν (μέσα σε όλα τα άλλα προβλήματα) και ας αντιμετωπίσουν ΤΩΡΑ αυτή τη νέα εθνική απειλή με φρόνηση και ρεαλισμό.

Η πρωτοβουλία του Μακρόν και της Γερμανίας για τη δημιουργία ενός μηχανισμού της αποκαλούμενης «συμμαχίας των προθύμων», που θα επιτρέπει την ανακατανομή «το συντομότερο δυνατόν» των αιτούντων άσυλο, απλώς προκαλεί τεράστια απογοήτευση. Μόνον οκτώ χώρες εξεδήλωσαν «ενεργά» την προθυμία τους να συμμετάσχουν στον μηχανισμό (Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Λουξεμβούργο, Φινλανδία, Λιθουανία, Κροατία και Ιρλανδία).