Η λαίδη Μακμπέθ του ΣτΕ*... και ο Ερντογάν
Με ψύχραιμη εκτίμηση, η επιλογή της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας δικαιολογείται να σχολιαστεί όχι μόνο για την επικαιρική και τη συγκυριακή σημασία της. Κανονικά, δεν θα αναρωτιόμουν. Δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης με τέτοιο προφίλ την επέλεξε. Σε μια χώρα που η κυβέρνηση ξεχωρίζει τους δικαστές, αξιοκρατικά και με βάση το νομολογιακό τους προφίλ, η δικαστής -που έχει δια-κριθεί στην υπεράσπιση της προστασίας του περιβάλλοντος και των ατομικών δικαιωμάτων- θα ήταν η αυτονόητη επιλογή. Και όμως…
Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια εξαιρετικά σκοτεινή και τρικυμιώδη περίοδο με την Τουρκία, που, προφανώς, το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να εξευμενίσει... Η άμε-ση αντίδραση των φίλων μου Τούρκων συναδέλφων και λοιπών... ήταν προκλητική: «Ο “σουλτάνος” αγνοεί τις γυναίκες, άρα θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τον συμβιβασμό»! Είναι όμως σαφές για μένα ότι η ερμηνεία αυτή των Τούρκων δημοσιογράφων που καταγγέλλεται σαν προσπάθεια του Έλληνα πρωθυπουργού να ξεμπλέξει όπως μπορεί από τους υποψήφιους πολιτικούς αντιπάλους του λειτουργεί ως άλλοθι για τις επεκτατικές μεθοδεύσεις του Ερντογάν.
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει πάντα, στο τέλος λίγη σημασία θα έχει αν θα αποδειχθεί κάτι από αυτά που πιστεύουν οι Τούρκοι. Η ζημιά στη χώρα θα είναι ολέθρια. Άλλωστε, κανείς πολίτης δεν νοιάζεται για τις παράπλευρες απώλειες των πολιτικών παιχνιδιών. Επίσης, η κυβέρνηση επέλεξε να εκθειάσει το αριστερό πρόσημο της κυρίας, πιστεύοντας πως έτσι θα μαζέψει το «χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟ-ΚΙΝΑΛ και θα προσελκύσει τη φουλ συναίνεση. Είναι προφανές πως αποφεύγεται ο διχασμός της χώρας για το ζήτημα αυτό, αλλά αυτό δεν θα επισκιάσει τις εφιαλτικές εθνικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Οι τουρκικές μεθοδεύσεις δημιουργούν πάντοτε φαύλους κύκλους, από τους οποίους δύσκολα ξεφεύγει ο τόπος - όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά. Δυστυχώς, το Κολοσσαίο άνοιξε!
Το αυθόρμητο και πηγαίο ερώτημα είναι: Η Ιστορία, που δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις τους και δυσαρμονίες στη συνύπαρξή τους, πώς αγνοείται; Πώς είναι δυνατό να είναι ελληνικό το νησί και τουρκική η υφαλοκρηπίδα του ή τουρκική η ακτή και ελληνική η υφαλοκρηπίδα της; Με ποια λογική τα χωρικά ύδατα μπορεί να ορίζονται στα έξι μίλια και ο εθνικός εναέριος χώρος στα δέκα μίλια από τις ακτές; Μεθοδικά, λοιπόν, και προγραμματικά εξοβελίζεται η Ιστορία από την εξωτερική πολιτική και γενικότερα την πολιτική. Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω, οι εθνοκαθάρσεις εξαλείφουν ολόκληρους λαούς από τις πανάρχαιες κοιτίδες τους, οριστικά, αμετάκλητα. Ο Ερντογάν παραβιάζει κάθε μέρα τον λειψό ουρανό μας, έχει αρπάξει με ατιμία τη μισή Κύπρο, θέλει και το μισό Αιγαίο για «καλή γειτονία». Αυτοί είναι οι «ύπουλοι» πολιτικοί στόχοι του Ερντογάν που διατυπώνονται πλέον με θρασύτητα.
Η ρήξη των σχέσεων αποτελεί γεγονός, τα υπόλοιπα είναι απλώς ως εκ του περισσού. Και όλοι αυτοί οι αιθεροβάμονες της «ευρωπαϊκής ιδέας», που επιμένουν να μονοπωλούν τη νομιμοφροσύνη στην «ενωμένη» ούτως ειπείν Ευρώπη, τώρα μας λένε ότι ο Τούρκος πρόεδρος είναι ο «αποσυνάγωγος» του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι που δυσανασχετούν, προφανώς, στο εσωτερικό, για λόγους που αφορούν τις πάγιες και έκνομες διεκδικήσεις της Αγκυρας, επιλέγοντας την αρμονική σχέση της χώρας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τον διάλογο με την Τουρκία και με τον έτερο «αποσυνάγωγο» του ευρωπαϊκού και αμερικανικού κατεστημένου, Ντόναλντ Τραμπ
*Επειδή το τέλος της λαίδης Μακμπέθ, στο σαιξπηρικό έργο, είναι προδιαγεγραμμένο. Δευτερευόντως, επειδή είμαι αλλού... Απλώς, το ηλίθιο επιχείρημα ότι επειδή ακριβώς «είναι γυναίκα, αγαπάει τις γάτες και εμφανίζει πλούσιο ταμπεραμέντο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», με βρίσκει απέναντι για να συμφωνήσω με τη συγκεκριμένη επιλογή. Άλλωστε οι δικαστίνες κυριαρχούν στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια με αρνητικό πρόσημο και η ίδια έχει αναμειχθεί στο μέγα έγκλημα της «λίστας Λαγκάρντ».
Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια εξαιρετικά σκοτεινή και τρικυμιώδη περίοδο με την Τουρκία, που, προφανώς, το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να εξευμενίσει... Η άμε-ση αντίδραση των φίλων μου Τούρκων συναδέλφων και λοιπών... ήταν προκλητική: «Ο “σουλτάνος” αγνοεί τις γυναίκες, άρα θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τον συμβιβασμό»! Είναι όμως σαφές για μένα ότι η ερμηνεία αυτή των Τούρκων δημοσιογράφων που καταγγέλλεται σαν προσπάθεια του Έλληνα πρωθυπουργού να ξεμπλέξει όπως μπορεί από τους υποψήφιους πολιτικούς αντιπάλους του λειτουργεί ως άλλοθι για τις επεκτατικές μεθοδεύσεις του Ερντογάν.
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει πάντα, στο τέλος λίγη σημασία θα έχει αν θα αποδειχθεί κάτι από αυτά που πιστεύουν οι Τούρκοι. Η ζημιά στη χώρα θα είναι ολέθρια. Άλλωστε, κανείς πολίτης δεν νοιάζεται για τις παράπλευρες απώλειες των πολιτικών παιχνιδιών. Επίσης, η κυβέρνηση επέλεξε να εκθειάσει το αριστερό πρόσημο της κυρίας, πιστεύοντας πως έτσι θα μαζέψει το «χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟ-ΚΙΝΑΛ και θα προσελκύσει τη φουλ συναίνεση. Είναι προφανές πως αποφεύγεται ο διχασμός της χώρας για το ζήτημα αυτό, αλλά αυτό δεν θα επισκιάσει τις εφιαλτικές εθνικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Οι τουρκικές μεθοδεύσεις δημιουργούν πάντοτε φαύλους κύκλους, από τους οποίους δύσκολα ξεφεύγει ο τόπος - όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά. Δυστυχώς, το Κολοσσαίο άνοιξε!
Το αυθόρμητο και πηγαίο ερώτημα είναι: Η Ιστορία, που δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις τους και δυσαρμονίες στη συνύπαρξή τους, πώς αγνοείται; Πώς είναι δυνατό να είναι ελληνικό το νησί και τουρκική η υφαλοκρηπίδα του ή τουρκική η ακτή και ελληνική η υφαλοκρηπίδα της; Με ποια λογική τα χωρικά ύδατα μπορεί να ορίζονται στα έξι μίλια και ο εθνικός εναέριος χώρος στα δέκα μίλια από τις ακτές; Μεθοδικά, λοιπόν, και προγραμματικά εξοβελίζεται η Ιστορία από την εξωτερική πολιτική και γενικότερα την πολιτική. Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω, οι εθνοκαθάρσεις εξαλείφουν ολόκληρους λαούς από τις πανάρχαιες κοιτίδες τους, οριστικά, αμετάκλητα. Ο Ερντογάν παραβιάζει κάθε μέρα τον λειψό ουρανό μας, έχει αρπάξει με ατιμία τη μισή Κύπρο, θέλει και το μισό Αιγαίο για «καλή γειτονία». Αυτοί είναι οι «ύπουλοι» πολιτικοί στόχοι του Ερντογάν που διατυπώνονται πλέον με θρασύτητα.
Η ρήξη των σχέσεων αποτελεί γεγονός, τα υπόλοιπα είναι απλώς ως εκ του περισσού. Και όλοι αυτοί οι αιθεροβάμονες της «ευρωπαϊκής ιδέας», που επιμένουν να μονοπωλούν τη νομιμοφροσύνη στην «ενωμένη» ούτως ειπείν Ευρώπη, τώρα μας λένε ότι ο Τούρκος πρόεδρος είναι ο «αποσυνάγωγος» του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι που δυσανασχετούν, προφανώς, στο εσωτερικό, για λόγους που αφορούν τις πάγιες και έκνομες διεκδικήσεις της Αγκυρας, επιλέγοντας την αρμονική σχέση της χώρας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τον διάλογο με την Τουρκία και με τον έτερο «αποσυνάγωγο» του ευρωπαϊκού και αμερικανικού κατεστημένου, Ντόναλντ Τραμπ
*Επειδή το τέλος της λαίδης Μακμπέθ, στο σαιξπηρικό έργο, είναι προδιαγεγραμμένο. Δευτερευόντως, επειδή είμαι αλλού... Απλώς, το ηλίθιο επιχείρημα ότι επειδή ακριβώς «είναι γυναίκα, αγαπάει τις γάτες και εμφανίζει πλούσιο ταμπεραμέντο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», με βρίσκει απέναντι για να συμφωνήσω με τη συγκεκριμένη επιλογή. Άλλωστε οι δικαστίνες κυριαρχούν στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια με αρνητικό πρόσημο και η ίδια έχει αναμειχθεί στο μέγα έγκλημα της «λίστας Λαγκάρντ».
