Να αποδεχθούμε τη θεωρία του Ερντογάν, προέδρου της αγαπημένης μας γείτονος, δηλαδή το μέλλον μας. Μας προετοιμάζει για αυτό η ακαδημαϊκή ελίτ του ΕΛΙΑΜΕΠ, που έχει σφικταγκαλιάσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η χλεύη περιορίζεται στον αναπληρωτή σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνο Ντόκο, πρώην διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο οποίος απλώς επανέλαβε τη θεωρία για συνεκμετάλλευση με την Τουρκία στο Αιγαίο. Αλλά ήδη έχει επισημανθεί από τη στήλη ότι «η γεωπολιτική των υδρογονανθράκων, καθώς και η αναστροφή των συμμαχιών στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν ενισχύσει την άποψη που αποτρέπει την ελληνοτουρκική σύγκλιση».

Πρόσφατα στην Τουρκία εκδηλώθηκε μια ενδιαφέρουσα κυβερνητική παρέμβαση. Η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη να αφαιρείται από τη διδακτέα ύλη και η εκπαίδευση να συνδέεται μόνο με την κυβερνητική κοσμοθεωρία. Οι μαθητές δεν πρέπει να «δηλητηριάζονται» με ιδέες που δεν είναι συμβατές με το Κοράνι. Δηλαδή, κάτι τρελά παρόμοιο με αυτό που εισηγούνται οι ακαδημαϊκοί του ΕΛΙΑΜΕΠ και όσοι πρόσκεινται στον Σημίτη υπέρ της αλλαγής της εθνικής γραμμής και υιοθέτησης της θεωρίας του Ερντογάν. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα εξής:
Τον Μάρτιο του 2013, ο Ερντογάν στο τέλος ακόμη μίας ελληνοτουρκικής συναντήσεως χρησιμοποίησε τη φράση «καζάνκαζάν». Πρόκειται για την τουρκική μετάφραση του αμερικανικού όρου «win-win», που χρησιμοποιείται στο παίγνιο αμοιβαίου οφέλους. Στόχος είναι μέσα από μια διαπραγμάτευση να βγουν ωφελημένα και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη. Ο Ερντογάν αναφερόταν για ακόμη μία φορά στη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται σε περιοχές που ενδιαφέρουν την Τουρκία. Πρόκειται για μια παλιά ιστορία. Είχε ξεκινήσει το 1975 με τουρκική πρωτοβουλία και τότε αφορούσε την κοινή έρευνα και εκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Η τουρκική πρόταση ήταν η κάθε χώρα να εκμεταλλευθεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που βρίσκονταν εντός των χωρικών της υδάτων, δη-λαδή έως έξι μίλια από τις ακτές της. Έξω από τα χωρικά ύδατα, όμως, ο βυθός του Αιγαίου θα αποτελούσε ζώνη κοινής εκμεταλλεύσεως ανάμεσα στις δύο χώρες.

Κατά την τουρκική αντίληψη, συνεκμετάλλευση σημαίνει διανομή των ωφελημάτων εξ ημισείας μεταξύ των δύο χωρών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενώ η Τουρκία δικαιούται ένα περιορισμένο τμήμα υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, διά της συνεκμεταλλεύσεως ευελπιστεί ότι θα αποκτήσει το 50% ή, τέλος πάντων, ένα σημαντικό ποσοστό. Κατ’ ουσίαν με τη συνεκμετάλλευση θα εδημιουργείτο μια περιοχή συγκυριαρχίας των δύο χωρών. Οι τουρκικές προτάσεις για το Αιγαίο απερρίφθη-σαν από την Ελλάδα στη Βουλή των Ελλήνων (συνεδρίαση 21ης Σεπτεμβρίου 1976).

Ήδη οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν τη θεωρία της «γαλάζιας πατρίδας». Πρόκειται για μια τεράστια περιοχή, που καλύπτει το ήμισυ της Ανατολικής Μεσογείου. Σε αυτήν περιλαμβάνονται οι υφαλοκρηπίδες Κύπρου, Ρόδου, Καστελλόριζου, Καρπάθου, Κάσου και του ανατολικού τμήματος της Κρήτης. Η τουρκική πρόταση αποτελεί μετεξέλιξη όσων ζητούσε η Άγκυρα για το Αιγαίο τη δεκαετία του 1970: «Ελάτε να συνεκμεταλλευθούμε (ή συν-διαχειριστούμε) όλη αυτή την περιοχή». Εκεί εντάσσεται και η θεωρία του Ερντογάν περί «καζάν-καζάν».

Φυσικά, εάν υπάρξει συνεκμετάλλευση τέτοιου τύπου, περιττεύει και η οριοθέτηση. Αυτό εξηγεί και τις εντελώς παράλογες και ακραίες από πλευράς Διεθνούς Δικαίου τουρκικές διεκδικήσεις. «Η Άγκυρα κυνηγά τη συνεκμετάλλευση / συνδιαχείριση. Η τουρκική πρόταση αρμόζει σε χώρες μειωμένης κυριαρχίας». Αυτή η επισήμανση/προειδοποίηση ανήκει στον αναπληρωτή καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ήδη βουλευτή Νέας Δημοκρατίας, Αγγ. Συρίγο.

Το να υποστηρίζεται κυνικά μια βρώμικη διαπραγμάτευση με τον Ερντογάν αποτελεί αυτοκτονική εθνική στρατηγική για τη χώρα. Απλώς να σας θυμίσω ότι οι Αθηναίοι είχαν πει στους Μηλίους, στον διάλογο που καταγράφει ο Θουκυδίδης: «Συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για το τι είναι σωστό και δίκαιο γίνονται μόνο μεταξύ ισοδύναμων, αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που η ισχύς τού επιτρέπει να επιβάλλει, ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που η αδυναμία του τον αναγκάζει να αποδέχεται». Αυτά.