Τελικά η γλώσσα μας θυμίζει οικτρά αυτό που λέει ο Εντγκαρ στον βασιλιά Ληρ (Σαίξπηρ): Οσο μπορείς και λες «να το χειρότερο», δεν έχεις ζήσει ακόμη το χειρότερο. Το ίδιο ακριβώς ισχύει με τη μετάλλαξη της γλώσσας της ελληνικής διπλωματίας δηλαδή, μας σερβίρουν με επιστημονικό τρόπο ορολογίες τις οποίες προφανώς δεν κατανοεί ο πολίτης, όπως σερβίρονται από ύπουλους διεθνολόγους και χυδαίες πένες της δημοσιογραφίας. Γιατί κάνω αυτή την αναφορά; Γιατί όλοι αυτοί μας επιφυλάσσουν ένα ακόμη μεγαλύτερο ψέμα για το μέλλον! Τι εννοώ; Πίσω από τη λέξη «επήρεια» περιορισμένη ή μειωμένη για την ΑΟΖ του Καστελλόριζου και άλλων ακριτικών νήσων του Αιγαίου ουσιαστικά εννοούν περιορισμένη ή μειωμένη ελληνική κυριαρχία.
Και σε αυτό συνίσταται η επιστημονική εξαπάτηση. Από τους γραφικούς τουρκοφάγους του Καμμένου, της Χρυσής Αυγής και των άλλων φασιστοειδών μέχρι τους χυδαίους εθνομηδενιστές του Σημίτη και του Τσίπρα, αναδύεται η νέα φουρνιά του ρεαλισμού του ραγιά. Θεωρούν ότι απευθύνονται μέσω των χειραγωγούμενων ΜΜΕ σε μια κοινωνία βλακών και ραγιάδων. Υπερασπίζονται την άποψη ότι η χώρα και ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, οφείλει να «παζαρέψει με τον Ερντογάν περιορισμένη κυριαρχία (επήρεια) για το Καστελλόριζο»! Ας μην αφήσουμε για μία ακόμη φορά αυτούς να μας εξαπατήσουν!

Και μας προειδοποιεί η χυδαία πένα της «Καθημερινής»: «Αν θέλουμε να συζητήσουμε ρεαλιστικά τις τουρκικές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο και όλη αυτή τη διαρκή απειλή που προξενεί για τις προοπτικές του μέλλοντός μας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο βασικός λόγος που μας εμποδίζει να διευθετήσουμε δικαστικά, στη Χάγη, τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τις θαλάσσιες ζώνες είναι ο μαξιμαλισμός της θέσης μας για το Καστελλόριζο. Η επιμονή μας σε έναν ανεδαφικό μαξιμαλισμό στο Καστελλόριζο μας κοστίζει σε ευημερία. Το γεγονός ότι ανάλογες παραχωρήσεις έγιναν προς την ιταλική πλευρά προϊδεάζει ότι η προσφυγή στη Χάγη με την Τουρκία για το Αιγαίο μπορεί να είναι προς αυτήν την κατεύθυνση»! Αυτός είναι όντως ρεαλισμός, αλλά του ραγιά και της υποταγής.

Οι γεωπολιτικές επιλογές μπορούν να επηρεάζονται και να τροποποιούνται από τα άτομα που είναι εντός και πέριξ της εξουσίας. Ομως, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πάσχουν εδώ και δεκαετίες από ένα έντονο «φοβικό σύνδρομο». Κατευνασμός, συμβιβασμός, υποχωρητικότητα, αναβλητικότητα και παθητικότητα χαρακτηρίζουν τις πράξεις και παραλείψεις μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974. Δυστυχώς, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, διεθνολόγοι, δημοσιογράφοι, συνταξιούχοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί και στελέχη κομμάτων αυτοανακηρύσσονται επιτηρητές του πατριωτισμού των Ελλήνων και υπερασπίζονται διακαώς έναν βρώμικο συμβιβασμό της πολιτικής και διπλωματικής μας εξουσίας με τον Ερντογάν. Ευτυχώς που ο πατριωτισμός εκφράζεται από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς: Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά.

Το τρέχον έτος θα καθορίσει εν πολλοίς σε ποια κατεύθυνση θα στραφεί η μοίρα της Ελλάδας. Τα διακυβεύματα είναι τεράστια, όπως και οι ευθύνες της κυβέρνησης και των πολιτών. Στην αναμέτρηση με την Ελλάδα και την Κύπρο, η Τουρκία, εκτός από τη στρατιωτική ισχύ, αποτελεί ένα σημαντικό έρεισμα στις δυτικοασιατικές γεωπολιτικές ισορροπίες. Η Ευρώπη, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και λοιποί..., παρά τις διακηρύξεις τους, δεν διακινδυνεύουν να «χάσουν».

Δυσοίωνη εξέλιξη: Ο πρόεδρος Μακρόν είχε περισσότερους λόγους (εσωτερικού πολιτικού γοήτρου, καθώς το κόμμα του βυθίστηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές) να αντιμετωπίσει με τις φρεγάτες του την επικίνδυνη αρχομανία της Τουρκικής Αρμάδας. Να θυμίσει, δηλαδή, στον Ερντογάν ότι δεν μπορεί με το έτσι θέλω να κάνει κουμάντο στην Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, και αυτός προτίμησε να εγκαταλείψει δειλά το πεδίο της σύγκρουσής του με την Τουρκία. Σύμφωνα με το Reuters, ο πρέσβης της Τουρκίας στη Γαλλία ανακοίνωσε ότι «το Παρίσι πληροφόρησε το ΝΑΤΟ πως αναστέλλει τη συμμετοχή του σε ναυτική επιχείρηση στη Μεσόγειο, επειδή για το περιστατικό μεταξύ γαλλικών και τουρκικών πολεμικών πλοίων δεν υποστηρίχθηκαν οι ισχυρισμοί της Γαλλίας». Μήπως, κ. Μακρόν, πρέπει να εγκαταλείψετε αυτήν τη φιλοτουρκική Συμμαχία; Αυτά.