Αστόχαστες κουβέντες περί Rafale και Beriev Be-200
Η Ελλάδα χρειάζεται σύγχρονο στόλο αεροσκαφών πυρόσβεσης
Τη στιγμή που πολλές περιοχές στην Ελλάδα βρίσκονταν μέσα σε πύρινο κλοιό, τις εντυπώσεις των ελληνικών ΜΜΕ κέρδισε το ρωσικό πυροσβεστικό αεροπλάνο Beriev Be-200.
Πόσο όμως κοστίζει ένα τέτοιο «όπλο» εναντίον των πυρκαγιών σε αντιπαραβολή με τα γαλλικά μαχητικά Rafale, εκ των οποίων το πρώτο κατέφθασε στη χώρα μας μέσα στον Ιούλιο;
Το επικίνδυνο αυτό ερώτημα για την άμυνα της πατρίδας από τις δύο εφιαλτικές απειλές -της τουρκικής επεκτατικής πραγματικότητας, από τη μία, και των καταστροφικών πυρκαγιών, από την άλλη- προέκυψε ηλιθίως στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Η κούρσα εξοπλισμών, από τη μία, και οι καταστροφικές πυρκαγιές, από την άλλη, δημιουργούν διλήμματα ασφαλείας λόγω και του κόστους, μας λένε...
Ενδεικτικά, η τιμή ενός ρωσικού αεροσκάφους Beriev Be-200 κυμαίνεται από 45 έως 70 εκατ. δολάρια το μέγιστο, σύμφωνα με τον ιστότοπο Airplane Update. Αντίθετα, τα Rafale που αγόρασε η Ελλάδα αγγίζουν σχεδόν τα 170 εκατ. δολάρια το ένα.
Ως γνωστόν, η χώρα μας συμφώνησε τον περασμένο Ιανουάριο να αγοράσει 18 υπερσύγχρονα -εκ των οποίων τα 12 μεταχειρισμένα- Rafale, συνολικού ύψους 3,4 δισ. δολαρίων, όσο δηλαδή το κόστος 48 υπερσύγχρονων ρωσικών Beriev.
Προφανώς η άμυνα της χώρας είναι σημαντική -η αεράμυνα είναι κομβικής σημασίας- και η αγορά σύγχρονων μαχητικών, όπως τα Rafale -που ούτε και αυτή είναι επαρκής-, είναι αναγκαία και δεν πρέπει να συγχέεται με άλλους τομείς.
Συνιστώ, πάντως, σε όσους ασχολούνται, ή ισχυρίζονται ότι ασχολούνται, όπως οι διεθνολόγοι βουλευτές της κυβέρνησης, οι εθνομηδενιστές της Αριστεράς ή οι κάφροι δημοσιογράφοι παντός καιρού, να μελετήσουν προσεκτικά το δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας» σε όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές διαστάσεις του.
Ομολογώ, επίσης, ότι είναι περιέργως ηλίθια όσα ακούγονται και όσα γράφονται, ότι τα Rafale είναι πολύ ανώτερα και από τα F-16 και από τα περιβόητα F-35.
Ολα τα χρειάζεται η «γυμνή» άμυνα της χώρας... Βεβαίως, υπάρχει και η εσωτερική απειλή των πυρκαγιών, που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης...
Η Ελλάδα, μια χώρα με ζεστά-ξηρά καλοκαίρια και ισχυρούς ανέμους (μελτέμια), χρειάζεται να αποκτήσει μεγάλο αριθμό εναέριων μέσων πυρόσβεσης. Τα υπάρχοντα είναι γερασμένα και ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της απειλής: Συνολικά 18 ελικοφόρα Canadair.
Από αυτά, τα 11 CL-215 μπορούν να κάνουν ρίψη 5 τόνους νερού και τα CL-415 ρίψη 6,1 τόνους. Ενα ρωσικό (νοικιασμένο) αεριωθούμενο Beriev Be-200, που ρίχνει 12 τόνους νερού. Εξι αμερικανικά (νοικιασμένα) ελικοφόρα Air-Tractors, που ρίχνουν 3 τόνους νερού.
Δέκα (νοικιασμένα) ελικόπτερα βαρέως τύπου Erickson S-64E, που ρίχνουν 9 τόνους νερού, και 12 μεσαίου τύπου. Και σε περίπτωση ανάγκης, 19 παλαιά αεροσκάφη αεροψεκασμών Πετζετέλ και τα Chinook με κρεμασμένο από κάτω έναν κάδο. Αρκετοί ηλιθίως υποστηρίζουν ότι αυτά τα εναέρια μέσα δασοπυ[1]ρόσβεσης είναι επαρκή, κάηκαν στην πράξη.
Η Ελλάδα χρειάζεται σύγχρονο στόλο αεροσκαφών πυρόσβεσης για να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική, οικονομική και οικολογική καταστροφή της πατρίδας μας. Επειδή το εργοστάσιο των Canadair έχει κλείσει, πρέπει να στραφεί προς το ρωσικό Beriev. Εναλλακτικά υπάρχει το ιαπωνικό US-2, που μπορεί να ρίχνει 15 τόνους νερού, και να αγοραστούν τουλάχιστον 20 αμερικανικά ελικόπτερα Erickson.
Επίσης, πρέπει να αγοραστούν τουλάχιστον 3 αεροσκάφη Ιλιούσιν-76, επειδή δεν είναι αμφίβια όπως όλα τα άλλα και μπορούν να επιχειρούν τη νύχτα, ρίχνοντας 40 τόνους νερού (όσο 7 Canadair μαζί) και από ύψος μόνο 50 μέτρων, σβήνοντας ένα μέτωπο πυρκαγιάς μήκους 500 και πλάτους 100 μέτρων σε μία μόνο έξοδο. Ακούω ήδη τις κραυγές των πολυπληθών ηλιθίων.
Αυτά δεν γίνονται. Πού θα βρούμε τα λεφτά να αγοράσουμε όλα αυτά τα αεροσκάφη και ελικόπτερα; Τι φοβούνται; Μήπως αυξηθεί το δημόσιο χρέος, που ήδη υπερβαίνει τα 380 δισ.;
Υπολογίζουν το πολλαπλάσιο κόστος από τις καταστροφές ή επιλέγουν το ολοκαύτωμα της Ελλάδας για να γλυτώσουν 2-3 δισ., που θέλουν να τα δώσουν αλλού; Αυτά.
Πόσο όμως κοστίζει ένα τέτοιο «όπλο» εναντίον των πυρκαγιών σε αντιπαραβολή με τα γαλλικά μαχητικά Rafale, εκ των οποίων το πρώτο κατέφθασε στη χώρα μας μέσα στον Ιούλιο;
Το επικίνδυνο αυτό ερώτημα για την άμυνα της πατρίδας από τις δύο εφιαλτικές απειλές -της τουρκικής επεκτατικής πραγματικότητας, από τη μία, και των καταστροφικών πυρκαγιών, από την άλλη- προέκυψε ηλιθίως στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Η κούρσα εξοπλισμών, από τη μία, και οι καταστροφικές πυρκαγιές, από την άλλη, δημιουργούν διλήμματα ασφαλείας λόγω και του κόστους, μας λένε...
Ενδεικτικά, η τιμή ενός ρωσικού αεροσκάφους Beriev Be-200 κυμαίνεται από 45 έως 70 εκατ. δολάρια το μέγιστο, σύμφωνα με τον ιστότοπο Airplane Update. Αντίθετα, τα Rafale που αγόρασε η Ελλάδα αγγίζουν σχεδόν τα 170 εκατ. δολάρια το ένα.
Ως γνωστόν, η χώρα μας συμφώνησε τον περασμένο Ιανουάριο να αγοράσει 18 υπερσύγχρονα -εκ των οποίων τα 12 μεταχειρισμένα- Rafale, συνολικού ύψους 3,4 δισ. δολαρίων, όσο δηλαδή το κόστος 48 υπερσύγχρονων ρωσικών Beriev.
Προφανώς η άμυνα της χώρας είναι σημαντική -η αεράμυνα είναι κομβικής σημασίας- και η αγορά σύγχρονων μαχητικών, όπως τα Rafale -που ούτε και αυτή είναι επαρκής-, είναι αναγκαία και δεν πρέπει να συγχέεται με άλλους τομείς.
Συνιστώ, πάντως, σε όσους ασχολούνται, ή ισχυρίζονται ότι ασχολούνται, όπως οι διεθνολόγοι βουλευτές της κυβέρνησης, οι εθνομηδενιστές της Αριστεράς ή οι κάφροι δημοσιογράφοι παντός καιρού, να μελετήσουν προσεκτικά το δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας» σε όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές διαστάσεις του.
Ομολογώ, επίσης, ότι είναι περιέργως ηλίθια όσα ακούγονται και όσα γράφονται, ότι τα Rafale είναι πολύ ανώτερα και από τα F-16 και από τα περιβόητα F-35.
Ολα τα χρειάζεται η «γυμνή» άμυνα της χώρας... Βεβαίως, υπάρχει και η εσωτερική απειλή των πυρκαγιών, που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης...
Η Ελλάδα, μια χώρα με ζεστά-ξηρά καλοκαίρια και ισχυρούς ανέμους (μελτέμια), χρειάζεται να αποκτήσει μεγάλο αριθμό εναέριων μέσων πυρόσβεσης. Τα υπάρχοντα είναι γερασμένα και ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της απειλής: Συνολικά 18 ελικοφόρα Canadair.
Από αυτά, τα 11 CL-215 μπορούν να κάνουν ρίψη 5 τόνους νερού και τα CL-415 ρίψη 6,1 τόνους. Ενα ρωσικό (νοικιασμένο) αεριωθούμενο Beriev Be-200, που ρίχνει 12 τόνους νερού. Εξι αμερικανικά (νοικιασμένα) ελικοφόρα Air-Tractors, που ρίχνουν 3 τόνους νερού.
Δέκα (νοικιασμένα) ελικόπτερα βαρέως τύπου Erickson S-64E, που ρίχνουν 9 τόνους νερού, και 12 μεσαίου τύπου. Και σε περίπτωση ανάγκης, 19 παλαιά αεροσκάφη αεροψεκασμών Πετζετέλ και τα Chinook με κρεμασμένο από κάτω έναν κάδο. Αρκετοί ηλιθίως υποστηρίζουν ότι αυτά τα εναέρια μέσα δασοπυ[1]ρόσβεσης είναι επαρκή, κάηκαν στην πράξη.
Η Ελλάδα χρειάζεται σύγχρονο στόλο αεροσκαφών πυρόσβεσης για να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική, οικονομική και οικολογική καταστροφή της πατρίδας μας. Επειδή το εργοστάσιο των Canadair έχει κλείσει, πρέπει να στραφεί προς το ρωσικό Beriev. Εναλλακτικά υπάρχει το ιαπωνικό US-2, που μπορεί να ρίχνει 15 τόνους νερού, και να αγοραστούν τουλάχιστον 20 αμερικανικά ελικόπτερα Erickson.
Επίσης, πρέπει να αγοραστούν τουλάχιστον 3 αεροσκάφη Ιλιούσιν-76, επειδή δεν είναι αμφίβια όπως όλα τα άλλα και μπορούν να επιχειρούν τη νύχτα, ρίχνοντας 40 τόνους νερού (όσο 7 Canadair μαζί) και από ύψος μόνο 50 μέτρων, σβήνοντας ένα μέτωπο πυρκαγιάς μήκους 500 και πλάτους 100 μέτρων σε μία μόνο έξοδο. Ακούω ήδη τις κραυγές των πολυπληθών ηλιθίων.
Αυτά δεν γίνονται. Πού θα βρούμε τα λεφτά να αγοράσουμε όλα αυτά τα αεροσκάφη και ελικόπτερα; Τι φοβούνται; Μήπως αυξηθεί το δημόσιο χρέος, που ήδη υπερβαίνει τα 380 δισ.;
Υπολογίζουν το πολλαπλάσιο κόστος από τις καταστροφές ή επιλέγουν το ολοκαύτωμα της Ελλάδας για να γλυτώσουν 2-3 δισ., που θέλουν να τα δώσουν αλλού; Αυτά.
