Μήπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Προκόπης Παυλόπουλος, που έχει υπό την αιγίδα του το Φόρουμ αυτό για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, θα πρέπει να αναθεωρήσει την απόφασή του;

Ενα Φόρουμ για τις ανάγκες της πολιτικής, επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής ελίτ που συνεχίζει να προπαγανδίζει ασύστολα υπερασπιζόμενη το συμφέρον της, αντί να ασχολείται ουσιαστικά με τις μεταρρυθμίσεις, την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και την οργάνωση της μεταμνημονιακής εποχής. Και η άμυνα του λαού βυθίζεται, καθώς όλοι αυτοί και τα μιντιακά τους σούργελα ενοχοποιούν την άποψη που βρίσκεται απέναντί τους...

Το φαιδρό δίλημμα «προληπτική γραμμή πίστωσης ή καθαρή έξοδος;» κυριάρχησε στο Φόρουμ. Αλλά η απάντηση είναι γνωστή και δεδομένη: Οριστικά, χωρίς προληπτική γραμμή πίστωσης, επειδή οι εταίροι/δανειστές μας δεν τη θέλουν και η κυβέρνηση την αποκρούει αποφασιστικά.

Μόνον ο Στουρνάρας επιμένει... Και κλάμα οι «φιλελεύθερες» φυλλάδες, ο ΣΚΑΪ και οι παραφυάδες τους... Απλώς να σας θυμίσω ότι προληπτική γραμμή πίστωσης με λήξη προγράμματος έχει ζητήσει και έχει λάβει μόνο μία χώρα, έναντι όλων των άλλων που ήταν σε μνημόνιο, η Πολωνία.

Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008 και η γραμμή αυτή παραχωρήθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Βεβαίως, μια κρίσιμη λεπτομέρεια αποτελεί το γεγονός πως η χώρα ήταν και παραμένει εκτός ευρώ. Ωστόσο, το πραγματικά κρίσιμο ερώτημα είναι αν, μετά το τέλος της ασφυκτικής εποπτείας των Μνημονίων, τον Αύγουστο, το πολιτικό σύστημα -αλλά και οι επιχειρηματίες, η Δικαιοσύνη, οι τραπεζίτες, τα ΜΜΕθα δείξει ότι έμαθε το μάθημά του!

Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο χρέος, χωρίς σοβαρή ελάφρυνσή του, θα κλονίσει τη χώρα. Αν ληφθεί υπ’ όψιν πως μόνο οι πληρωμές των τόκων φτάνουν στο ποσό των 84,3 δισ. ευρώ στην εξαετία 2021-2026, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα πρέπει να κοιμάται... Και να μη μαζεύει πολιτικά σούργελα που κυκλοφορούν αδέσποτα. Οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να βρίσκονται πρόχειρες σε κάθε πολιτικό πρόγραμμα, αλλά δεν είναι πια αυτό που ήταν άλλοτε.

Από το 1942, ο Αγγλος πολιτικός Ουίλιαμ Μπέβεριτζ έκανε τις ιστορικές μεταρρυθμίσεις του για να πατάξει τις «μεγάλες μάστιγες» της κοινωνίας, την ανεργία και την αρρώστια. Οι μεταρρυθμίσεις του εφαρμόστηκαν και έδωσαν το βρετανικό κοινωνικό κράτος και το εθνικό σύστημα Υγείας.

Αργότερα, η Μάργκαρετ Θάτσερ εξελέγη με ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, αλλά εννοούσε με αυτές την κατάργηση όλων των προηγούμενων. Από τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν μετά τη μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, το κοινωνικό κράτος επεκτάθηκε σε πολλές χώρες.

Το 1936, από τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη Σουηδία προέκυψε το σουηδικό κοινωνικό κράτος. Σύμφωνα με τον πολιτικό σχολιαστή Τζέιμς Μπαρτόλομιου, οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις ήταν μια «μέση οδός» ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό, τον περασμένο αιώνα.

Σήμερα, που το αντίπαλο δέος δεν υπάρχει πια, οι μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλουν οι πολιτικοί κρύβουν μόνο «ανήθικη πλεονεξία».

Γι’ αυτό είναι αναγκασμένοι να τις εκφράζουν με μια «νέα γλώσσα», το ίδιο απατηλή όπως και η γλώσσα του Φόρουμ των Δελφών. Ομως, ο πολίτης που ζει καθημερινά τον εφιάλτη καταστροφής της ζωής του, των εισοδημάτων του, των προοπτικών του, ζητά να μάθει το πώς και το γιατί...

Αλλά το πρόβλημα της οικονομίας του ευρώ είναι ότι αδυνατεί να υποστηρίξει περασμένα μοντέλα ευημερίας για τη μεσαία τάξη. Και η αδυναμία αυτή ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στην Ελλάδα και το Κίνημα 5 Αστέρων στην Ιταλία. Αυτά.