Kαλείται το πολίτευμά μας δημοκρατία, λόγω του ότι η κυβέρνησις του κράτους ευρίσκεται όχι εις χείρας των λίγων, αλλά των πολλών». Από τον «Επιτάφιο», ο ύμνος στη Δημοκρατία. Η πρώτη νίκη. Μέσα στην απόλυτη κατήφεια και την απελπισία του πολίτη, μόνο η δικαιοσύνη υπηρετεί τον ρόλο του έννομου κράτους και της παύσης της ασυδοσίας που κυριαρχεί στον τρόπο σκέψης και πράξεων του Μαξίμου, αλλά και στον προβαλλόμενο δημόσιο λόγο. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία από την ευδιάκριτη ύπαρξη του πλαισίου που σε προστατεύει και σε αφήνει να αναπτυχθείς. Ομως, πρόκειται πλέον για κάτι βαθύτερο: Τη μετάλλαξη εννοιών και γλώσσας στην πολιτική δημοσιότητας που θυμίζει έντονα την κοινωνία του «Μεγάλου Αδελφού» του Οργουελ. Εκεί όπου η «αλήθεια» που εκπέμπεται κατασκευάζεται με μια νέα «γλώσσα», αυτή των non papers. 

Δηλαδή να καταδικάζεται και να διασύρεται πανελληνίως ένας άνθρωπος ως «ναρκέμπορος», επειδή ένα δημοσίευμα δεν αρέσει στην κυβέρνηση. Τέτοιο ήταν το διαβόητο non paper κατά του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη, εκπορευόμενο από το Μέγαρο Μαξίμου, που εστάλη σε δημοσιογράφους. «Πιο περίτρανη, πιο ωμή και πιο άμεση αποκάλυψη της εναντίον μου σκευωρίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει και δημόσια να ομολογηθεί», δήλωσε ο κ. Μαρινάκης, προσφεύγοντας στην ελληνική και την ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη.

Μέσα σε κλίμα εθνικού κλαυσίγελου που κυριαρχεί στο Μαξίμου, από την αριστερή κυβέρνηση που βύθισε την Ελλάδα στη χειρότερη έκφανση προτεκτοράτου των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ -και που τώρα πνέει τα λοίσθια-, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος έκανε λόγο για «παραπληροφόρηση από το εκδοτικό συγκρότημα του υπόδικου»! Στο αισχρό non paper του Μαξίμου ο Βαγγέλης Μαρινάκης καταγγέλλεται ως ο «νέος ηγετικός παράγοντας του μαύρου μετώπου» και ως «πολιτικός καθοδηγητής του κυρίου Μητσοτάκη». Σε αυτή την τελευταία, ακραίως επικίνδυνη στροφή της μνημονιακής εποχής που διανύει η Ελλάδα, η αριστεροδεξιά κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων επέλεξε να συγκρουστεί με τον Ομιλο των «Παραπολιτικών».

Ετσι, η σύγκρουση ήρθε πιο νωρίς. Και ήρθε με τραγελαφικό και χυδαίο τρόπο. Αποτέλεσμα; Ο,τι κι αν συμβεί, η κυβέρνηση θα βγει πλέον από τη σύγκρουση αυτή ακρωτηριασμένη. Υποθέτω ότι πλέον γνωρίζουν οι πάντες στην εντέλεια το  δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον». Ομως, υπάρχει και η τάξη των «απροσάρμοστων», των μη εκδιδομένων δημοσιογράφων στην εξουσία. ΕΚΕΙ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ».

Οταν οι θεσμοί έχουν απαξιωθεί και οι δημοκρατικές αξίες βρίσκονται υπό πολιορκία, δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή η κυβέρνηση στοχοποιεί εξακολουθητικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη - ο οποίος περιλαμβάνεται στη διάσημη λίστα Lloyds με τους 100 ισχυρότερους εφοπλιστές παγκοσμίως και μεταξύ των 14 κορυφαίων Ελλήνων πλοιοκτητών, με 71 πλοία. Απλώς να σημειωθεί ότι πέρυσι ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, πρόεδρος της Capital Maritime & Trading Corp., ψηφίστηκε ως «Προσωπικότητα της Χρονιάς στην Ελληνική Ναυτιλία» στα βραβεία Lloyd’s List Greek Shipping Awards. Πέρα από τη ναυτιλία, το 2017, ο κ. Μαρινάκης συνέχισε να δραστηριοποιείται τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων και φιλανθρωπικών ενεργειών, οι οποίες περιλαμβάνουν: την εξαγορά της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Nottingham Forest, την εξαγορά του ΔΟΛ, τη δημιουργία στον Πειραιά ενός μνημείου για τα θύματα της Γενοκτονίας του Πόντου, τη φιλοξενία συνεδρίου του Πανεπιστημίου του Harvard κ.ά. 

Ο,τι, λοιπόν, δεν συμφέρει το Μέγαρο Μαξίμου, ό,τι γκριζάρει την κατασκευασμένη αισιοδοξία που αγωνιωδώς πλασάρει, ό,τι χαλάει γενικώς το success story του κ. Τσίπρα είναι εκ προοιμίου υποβολιμαίο, ύποπτο, υπηρετεί άνομα συμφέροντα και, αν προέρχεται και από τον Ομιλο των «Παραπολιτικών», απαραιτήτως υπαγορεύεται από τον «υπόδικο Μαρινάκη» και βοηθάει εξ αντικειμένου τη Νέα Δημοκρατία. Τέλος, αφιερώνω στο Μαξίμου τους πρώτους στίχους από το ποίημα «Οσο μπορείς, 1913» του Κωνσταντίνου Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις».