Oι ευρωπαϊκοί λαοί, με πρώτο τον ελληνικό, διακρίνονται από μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι στην «Ευρώπη», ενώ ταυτόχρονα δεν θέλουν να την εγκαταλείψουν. Αυτή η σφοδρή σύγκρουση βρίσκεται στην καρδιά της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και θα ξεσπάσει «εκ του ασφαλούς» στις ευρωεκλογές του 2019. Ο Αλέξης Τσίπρας, ασκώντας την εξουσία, τόσο τη φανερή όσο και τη μυστική, επιτυγχάνει πολιτικά να επιβιώνει. Είναι, ωστόσο, αναγκασμένος να κυβερνά μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφυκτικής λιτότητας. Προσπάθησε αφελώς να πείσει πως μια «αριστερή Ελλάδα» θα κατορθώσει να αλλάξει ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο που θεμελιώνεται μέσα στη διαίρεση ανάμεσα σε Βορρά και Νότο. Απέτυχε οικτρά.

Προφανώς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει ότι, για να πείσει τους πολίτες ότι θα ανατρέψει τη λιτότητα, δεν αρκούν οι φοροελαφρύνσεις, ούτε οι επενδυτές, που δεν θα έλθουν... Απλώς, η αλήθεια περιορίζεται στις υποσχέσεις ότι θα διαχειρίζονται την εξουσία «περιμένοντας τον Γκοντό».

Σήμερα, στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα, ο Τσίπρας επιχειρεί να ξαναμοιράσει τις σφαίρες οικονομικής και θεσμικής επιρροής, για να πείσει ότι έτσι θα αναδιανείμει με δικαιοσύνη τις ευκαιρίες στην κοινωνία, με κυρίαρχο στόχο τη μη περικοπή των συντάξεων, όπως υποσχέθηκε και από τη Νέα Υόρκη. Επιχειρεί, παράλληλα, να πείσει τους Ευρωπαίους και κυρίως τους Αμερικανούς ότι είναι ο «άνθρωπός τους», ρίχνοντας επιπόλαια την Ελλάδα με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» στο επίκεντρο ενός μεγάλου, περίπλοκου παιχνιδιού, με στόχο να αποκλειστεί μια και καλή η Ρωσία από τη σφαίρα επιρροής της. Πάντως, έχει έντονα θεατρικά στοιχεία το αυριανό δημοψήφισμα του Ζάεφ, εξαπολύοντας λεκτικές βόμβες Μολότοφ. Οντως, πολλά διακυβεύονται στο αυριανό δημοψήφισμα για τον Ζάεφ, αλλά και για την -υστερική κατά του Πούτιν- Δύση. Υπό την έννοια αυτή, δεν περιποιεί τιμή στον πρωθυπουργό της Ελλάδας να γράφεται εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι «ο άνθρωπός τους στην Αβάνα».

Ο Ελληνας πρωθυπουργός πήρε με τις Πρέσπες ένα ρίσκο, που δεν είναι λιγότερο επικίνδυνο από ό,τι αυτό της Βρετανίας του Brexit. Παίζει τη χώρα στη ρωσική ρουλέτα... Αλλά στη ρωσική ρουλέτα, αν το περίστροφο είναι πολύ καλά συντηρημένο και κατά την περιστροφή του μύλου κρατείται απόλυτα οριζόντιο, η θαλάμη με τη σφαίρα λόγω του βάρους της έχει ελάχιστες πιθανότητες να βρεθεί στο άνω μέρος βολής. Μόνο που ο Πούτιν το ξέρει καλύτερα το παιχνίδι. Πράκτορας της KGB ήταν, όχι στον κομματικό σωλήνα της Κουμουνδούρου.

Ομως, ήδη καταγράφεται μια τεράστια μακεδονική ήττα με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» σε βάρος της χώρας μας, σε μια περίοδο που τα στρατηγικά αξιώματα στα οποία βασίστηκε η μεταπολεμική περίοδος κλυδωνίζονται. Από τη μία ο αλλοπρόσαλλος πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος θεωρεί την Ε.Ε. σημαντικότερο αντίπαλο από την Κίνα, κατά της οποίας όμως έχει ήδη κηρύξει εμπορικό πόλεμο, και έχει λοιδορήσει τη σημασία του ΝΑΤΟ.

Από την άλλη, η κατώτερη των περιστάσεων ηγεσία της Ευρώπης, με την καγκελάριο Μέρκελ αποδυναμωμένη, τη Βρετανία να πατάει σε δύο βάρκες, τον πρόεδρο Μακρόν να αναζητεί ευρωπαϊκό βηματισμό και τον εθνικισμό να κερδίζει έδαφος. Η Ελλάδα της Αριστεράς του Τσίπρα με την ακροδεξιά της τσόντα δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Ηττα πικρή και ευτελιστική... Σημασία έχει ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» στέλνει ένα βαρυσήμαντο μήνυμα. Για πρώτη φορά από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους χάθηκε μια μάχη χωρίς να δοθεί. Η ελλαδική αντίληψη ότι μπορούμε να αδιαφορούμε για την πολιτισμική και οικονομική μας ανταγωνιστικότητα κατέρρευσε στις Πρέσπες.

Αναμένονται πολλές νέες ήττες. Δυστυχώς, μόνον οι Ελληνες της Διασποράς κατανοούν την τραγωδία. Η γη αγοράζεται από αλλοδαπούς, τα νησιά υφίστανται μεταναστευτική εισβολή, τα μνημεία και ο πολιτισμός είτε εντάσσονται στο Υπερταμείο είτε περνούν υπό την προστασία και την αιγίδα ξένων ιδρυμάτων. Η δημογραφική αδυναμία και οι μεταναστευτικές πιέσεις θα μεταβάλουν άρδην την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας. Αραγε, πόση Ελλάδα θα ανήκει σε ποιους Ελληνες;