Έτσι, λοιπόν, η Γερμανίδα καγκελάριος θα λυτρωθεί από την αχαριστία του ελληνικού λαού! Μονολεκτική απάντηση δεν υπάρχει. Ή, μάλλον, υπάρχει μόνο στα γερμανικά: Abstiegsangst. Καθώς αυτό που πριν από την κρίση έμοιαζε με «δημιουργία πλούτου» αποδείχτηκε κατόπιν ότι δεν ήταν παρά δημιουργία χρέους σχεδόν για όλους τους Ελληνες. Την ιδέα της ελληνικής χρεοκοπίας, υπό μια «ελεγχόμενη» ή μια «επιλεκτική» ή μια «προσωρινή» εκδοχή της, την επιδίωξε με επιμονή η φράου Μέρκελ και την πέτυχε ώστε να σωθούν πρωτίστως οι γερμανικές τράπεζες και το ευρώ με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.

Αλλά ο αχάριστος ελληνικός λαός δεν το κατάλαβε το «θαύμα» του τότε πρωθυπουργού Παπαδήμου με υπουργό Οικονομικών τον Βενιζέλο και στράφηκε στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ευρύτερες πολιτικές της, όπως η Ντοβίλ, το νέο τραπεζικό δόγμα και το άνοιγμα των γερμανικών συνόρων τον Σεπτέμβριο του 2015, είχαν επίσης τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στην Ελλάδα. Σε μια περίοδο χάους -οικονομικής κατάρρευσης, μεταναστευτικής κρίσης, διαδοχικών εκλογών που είχαν ως αποτέλεσμα η χώρα να αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς και να προσβλέπει στον έκτο- η Αγκελα Μέρκελ χειραγώγησε την Ελλάδα!

Με την ευκαιρία, λοιπόν, η στήλη τής αφιερώνει και σε όλους τους μεταλλαγμένους αριστερούς -κυρίως όμως στη μνημονιακή ελίτ των πολιτικών και των δημοσιογράφων- τους διάσημους στίχους του Μπρεχτ. Προηγουμένως, όμως, ας δούμε λίγο το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο ανήκει το ποίημα. Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, στην Ανατολική Γερμανία, όπως και σε άλλες χώρες του Παραπετάσματος, ξέσπασαν απεργίες και διαδηλώσεις. Στην Ανατολική Γερμανία η εξέγερση κορυφώθηκε στις 17 Ιουνίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Αν Aπλμπαoυμ (δημοσιεύονται στο εξαιρετικό βιβλίο της «Iron Curtain: The Crushing of Eastern Europe 1944-1956»), 500.000 άνθρωποι σε 373 μεγάλες και μικρότερες πόλεις απήργησαν, εμποδίζοντας τη λειτουργία περίπου 600 κρατικών επιχειρήσεων, ενώ ο κόσμος που συμμετείχε στις διαδηλώσεις υπολογίζεται μεταξύ ενός και ενάμισι εκατομμυρίου. Οι διαδηλώσεις κατεστάλησαν με την επέμβαση των σοβιετικών αρμάτων, που άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών. Περίπου 50 άνθρωποι σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα.

Σε αυτή την υπόθεση αναφέρεται το ποίημα του Μπρεχτ και το αφιερώνω στη φράου Μέρκελ: «Μετά την εξέγερση της 17ης Ιουνίου / Ο Γραμματέας της Ενωσης Συγγραφέων / Μοίρασε φυλλάδια στη Στάλιναλε / Λέγοντας ότι ο κόσμος είχε χάσει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση / Και ότι αυτή μπορούσε να την ξανακερδίσει / Μόνο με πολλαπλάσια προσπάθεια. / Δεν θα ήταν ευκολότερο / Στην περίπτωση αυτή για την κυβέρνηση / Να διαλύσει τον λαό / Και να εκλέξει έναν άλλο;» Ελα ντε! Για την Ιστορία, πάντως, λίγες ημέρες μετά την εξέγερση, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα του κόμματος, ο Μπρεχτ επαίνεσε τα σοβιετικά στρατεύματα για «την ταχεία επέμβασή τους». Βέβαια, αριστερός ήταν...

Υπό την αφόρητη πίεση μιας ζοφερής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας στην Ελλάδα, ο ένας Ευρωπαίος ηγέτης μετά τον άλλον επιδοκιμάζουν, εκόντες άκοντες, τις μνημονιακές επιτυχίες του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Αλλά οι συγκινητικές δηλώσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου προσπαθούν να μας πείσουν ότι η φράου Μέρκελ, από «Frau Νein» («Κυρία Οχι») έχει μεταλλαχθεί σε «Frau Ja» («Κυρία Ναι») υπέρ της σωτηρίας της Ελλάδας. Εντάξει... αν συνομολογήσουμε ότι η μοίρα της Ελλάδας είναι να φορολογεί και να σφάζει μισθούς/συντάξεις, τότε ελάχιστη σημασία έχει αν ο Ηρώδης λέγεται Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος ή Τσίπρας. Αν οι Ελληνες -αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου- δεν γίνουμε Γερμανοί, τότε το ευρώ θα γίνει δραχμή. Το ανέκδοτο αυτό με τη μορφή άποψης έχει πάντα μεγάλο σουξέ και μου το επαναλαμβάνουν οι Γερμανοί της οικογένειάς μου. Μπορεί το «Auf Wiedersehen» της καγκελαρίου να αργεί ακόμη, αλλά το λυκόφως της Μέρκελ ξεκίνησε...